Μετά από αυτή την «εξομολόγηση», ο τότε πρωθυπουργός της Ελλάδας έγινε ακόμη πιο συμπαθής στην καγκελάριο για την ειλικρίνειά του και την αποφασιστικότητά του «να τα αλλάξει όλα». Δύο χρόνια αργότερα όταν «δραπέτευε» από την πρωθυπουργία και είχε πέσει ο πανικός των Μνημονίων, της λιτότητας , της ανεργίας, της ανασφάλειας, πράγματι τα «είχε αλλάξει όλα»…
Γιατί τα θυμήθηκα και συγχύστηκα; Γιατί ο διάδοχός του, Νίκος Ανδρουλάκης, αποχαιρετώντας τις 20.000 που εισέπραττε επί εννέα έτη συναπτά από την Ευρωβουλή -της εύφορης κοιλάδας- θυμήθηκε να καταγγείλει τη χώρα που θέλει να κυβερνήσει -διότι ως γνωστόν και η μυλωνού τον άντρα της με τους πραματευτάδες- ότι δεν είναι κράτος δικαίου. «Με θλίβει, είπε, ότι η τελευταία μου παρέμβαση -αφού εισέπραξε και ολόκληρο το «μισθό» του Μαρτίου- γίνεται με θέμα το κράτος Δικαίου στην Ελλάδα. Οπως και η προκλητική στάση της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας που απέφυγε να συναντήσει την Επιτροπή Ατομικών Ελευθεριών, προσβάλλοντας πρώτα από όλα τον ελληνικό λαό».
Ινάσιο Λούλα, ο «πρεσβευτής» του Καλού
Να πληροφορήσουμε τον τέως ευρωβουλευτή του ΠΑΣΟΚ, γιατί με αυτήν την ιδιότητά του μίλησε στο Ευρωκοινοβούλιο, ότι ο ελληνικός λαός καθόλου δεν προσεβλήθη. Οι Ελληνες μπορεί να έχουν και να αντιμετωπίζουν διάφορα προβλήματα, αλλά στέρηση των ατομικών ελευθεριών τους δεν είχαν από Μεταπολιτεύσεως, με καμία κυβέρνηση. Κανείς δεν στέρησε από κανέναν τις ατομικές ελευθερίες του, πολλώ δε μάλλον η κυβέρνηση Μητσοτάκη, της οποίας η ανεκτικότητα κρίνεται και έως καθ’ υπερβολήν.
Ξέρει ο Ν. Ανδρουλάκης ποιες είναι οι συνιστώσες στην ατομική μας ελευθερία; Να τις πούμε: ανεξιθρησκεία, ελευθερία του λόγου, ιΙδιωτικότητα, ισότητα δικαιωμάτων. Ποιες από αυτές παραβιάζονται; Θα αναφέρεται μάλλον στην ιδιωτικότητα λόγω των «συνακροάσεων» στο τηλέφωνό του. Ωστόσο αντί να περιφέρεται δακρύων για το γεγονός, θα ήταν πιο «κρητικό», για να το πω απλά, να πήγαινε να μάθει τι συμβαίνει, αντί να νομίζει ότι έτσι θα τον… λυπηθούν οι πολίτες και θα τον ψηφήσουν.
Βέβαια, στη γραμμή Ανδρουλάκη κινήθηκε και ο Παπαδημούλης -ζητώντας να μη δοθούν ευρωπαϊκά χρήματα για την επέκταση του «τείχους» στον Εβρο, που αποδείχθηκε εξαιρετικά αποτελεσματικό στον υβριδικό πόλεμο, Μάρτιος 2020, όταν η Τουρκία πολιορκούσε τα σύνορά μας με ορδές μεταναστών. Υποθέτω ότι και ο Παπαδημούλης θεωρεί ότι δεν υπάρχουν σύνορα στον Εβρο, επειδή είναι… ποταμός-νερό η θάλασσα, νερό κι ο ποταμός- αγνοώντας ότι ταυτόχρονα είναι και σύνορα της Ευρώπης. Καλά, ο Κύρτσος, που κινήθηκε στην ίδια γραμμή με Ανδρουλάκη – Παπαδημούλη, μπορεί να λέει ό,τι θέλει…