Μετά το θάνατο του Μπρέζνιεφ τo 1982, η ΕΣΣΔ κυβερνήθηκε διαδοχικά από τους Αντρόποφ, Τσερνιένκο και Γκορμπατσόφ ως το 1985 (λίγο μετά η χώρα τέλος…). Τοιουτοτρόπως, μετά τον Ντέιβιντ Κάμερον, παρέλασαν από το 2016 μια σειρά άβουλοι έως γραφικοί -στα όρια του ψεκασμένου- πρωθυπουργοί στην Ντάουνινγκ Στριτ 10, καρυδότσουφλα στην τρικυμία του Brexit: Τερέζα Μέι, Μπόρις Τζόνσον, Λις Τρας (η πρωθυπουργός των 50 ημερών) και τελευταίος ο Ρίσι Σούνακ, που φάνηκε προς στιγμήν να βάζει σε τάξη το μαγαζί.

Ομως, λιγότερο από ένα χρόνο μετά την ανάρρησή του στην εξουσία με τις ψήφους των Συντηρητικών βουλευτών, ο «Ινδός» κινδυνεύει να μην οδηγήσει καν το κόμμα στις εκλογές τον Ιανουάριο του ’25 – ή και νωρίτερα.

Σε αντίθεση με τον Μητσοτάκη, που είναι απόλυτος κυρίαρχος του παιχνιδιού, ο Σούνακ έχει απέναντί του ένα διψασμένο για εξουσία Εργατικό Κόμμα, που τον κάνει μια χαψιά στις δημοσκοπήσεις, με διψήφια διαφορά. Τηρουμένων των αναλογιών, η συντριβή των Τόρις στις δημοτικές εκλογές, που συνέπεσαν με τη στέψη του Καρόλου, θυμίζει το κάζο του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς στη Βρετανία μόνο το κυβερνών κόμμα έχασε έδρες και όλα τα άλλα κέρδισαν (Εργατικοί, Φιλελεύθεροι, Πράσινοι).

Υποκύπτοντας στον -εν πολλοίς αυθαίρετο- πειρασμό των αναλογιών, θα μπορούσαμε να πούμε ότι όπως ο Τσίπρας δεν μπόρεσε να κουμαντάρει τα στελέχη του, έτσι και ο Σούνακ φθείρεται από τα καμώματά τους. H επόμενη μπάμπουσκα βρίσκεται ήδη στη γωνία καραδοκώντας την ήττα του πρωθυπουργού στις εκλογές. Δεν είναι άλλη από την -ακροδεξιών τάσεων και με ισχυρή αντιμεταναστευτική ατζέντα- υπουργό Εσωτερικών, Σουέλα Μπρέιβερμαν, η οποία φιλοδοξεί να τερματίσει το παιχνίδι με τις ρωσικές κούκλες στο Λονδίνο.