«Εγώ, είπε ο Τσίπρας, δεν έχω παρά να παραδεχθώ ότι στην υπόθεση Novartis -πρόσθεσε και τις τηλεοπτικές άδειες αλλά θα επανέλθω- η διαχείρισή που κάναμε ήταν ατυχής. Και είμαι απογοητευμένος γιατί οι προθέσεις μας ήταν διαφορετικές». Αραγε, πόσο «διαφορετικές» να ήταν οι προθέσεις του; Αυτές που θα τον κρατούσαν στον… παράδεισο της εξουσίας. Και πόσο άλλες να ήταν από εκείνες που κατέστησαν την υπόθεση Novartis τη μεγαλύτερη πολιτική σκευωρία από συστάσεως ελληνικού κράτους; Παρεξηγήσαμε τις προθέσεις Τσίπρα που εφάρμοσε ο Δημήτρης Παπαγγελόπουλος, τον οποίο η κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή είχε διορίσει επικεφαλής της ΚΥΠ! Αναρωτιέμαι αν υπάρχει άλλη θέση που η πλήρωσή της απαιτεί πρόσωπο της απολύτου εμπιστοσύνης του πρωθυπουργού.

Ως υπουργός αναπληρωτής στο Δικαιοσύνης, απεφάνθη, στο πεζοδρόμιο του Μεγάρου Μαξίμου, βράδυ της 6ης Φεβρουαρίου 2018, ότι «η υπόθεση Novartis είναι το μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως του ελληνικού κράτους». Μόλις είχε βγει από την σύσκεψη με τον πρωθυπουργό Τσίπρα και επιδείκνυε στοίβα από άδειους φακέλους, για ντεκόρ! Ο δε υφυπουργός Στ. Κοντονής -αργότερα κατήγγειλε τον ΣΥΡΙΖΑ-, με τη σοβαρότητα που απαιτούσε το περιεχόμενο της δήλωσής του, επεσήμανε: «Το σκάνδαλο Novartis, τόσο από οικονομικής όσο και από πολιτικής πλευράς, θα συγκλονίσει την ελληνική κοινωνία».

Πράγματι συγκλονίστηκε η ελληνική κοινωνία επειδή κατάλαβε ότι ο Τσίπρας -αυτός που, πριν από τέσσερις μέρες, με σκυμμένο κεφάλι, δήλωσε καλές προθέσεις- επιχείρησε να εξοντώσει ηθικά τους πολιτικούς του αντιπάλους για να κερδίσει, σε δεκαοκτώ μήνες, τις εκλογές. Σχεδίαζε οι Ελληνες να δουν τους δέκα αντιπάλους του, καθ’ οδόν προς τον Κορυδαλλό, με χειροπέδες ,ως δωροδοκηθέντες από τη Novartis.

«Κλείσε δυο-τρεις μέσα και μετά ας πάνε να αποδείξουν ότι δεν είναι», πρόσταζε ο Πολάκης.

Την Πέμπτη, στο Συνέδριο της «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ» -«Μεταπολίτευση 50 χρόνια μετά»- ο Τσίπρας δήλωσε ότι «η διαχείριση που κάναμε ήταν ατυχής». Τι περιμέναμε μετά από αυτή τη δήλωση; Το ελάχιστον που οφείλει να κάνει έντιμος πολιτικός και όχι πονηρός πολιτευτής: Να ζητήσει συγγνώμη από τους δέκα πολιτικούς αντιπάλους του που επιχείρησε «να δολοφονήσει» ηθικά. Μετά την ομολογία του «για την ατυχή διαχείριση», έπρεπε να ακολουθήσει η αυτοκριτική συγνώμη του.

Συγγνώμη για τα δάκρυα του Παναγιώτη Πικραμμένου από βήματος Βουλής. Από τον Αντώνη Σαμαρά που πρώτος κατήγγειλε τον Τσίπρα ως σκευωρό, ζητώντας «την τιμωρία των ενόχων» – που τιμώρησε λαός αλλά η Δικαιοσύνη «κόρακα κοράκου μάτι δεν βγάζει». Συγγνώμη από τον Βαγγέλη Βενιζέλο που τον έδειξε «ως ηθικό αυτουργό», τον Αδωνη Γεωργιάδη που του απέδωσε εύσημα «επειδή ξέρει να κατασκευάζει σκευωρίες», τον Γιάννη Στουρνάρα, τον Ανδρέα Λοβέρδο, τον Δημήτρη Αβραμόπουλο, τον Ανδρέα Λυκουρέντζο, το Μάριο Σαλμά, τον Γιώργο Κουτρουμάνη.

Δεν το έκανε. Και δεν πρόκειται να το κάνει. Αυτά που είπε είναι φούμαρα για αφελείς. Προσδοκά Προεδρία Δημοκρατίας. Να μπει ο λύκος να φυλάξει τα πρόβατα…