Οδεύουμε στον τρίτο χρόνο από τότε που εμφανίστηκε η πανδημία στη χώρα και είναι απολύτως φυσιολογικό να ρωτάμε και να ξαναρωτάμε τι θα γίνει με τα πρωτόκολλα ασφαλείας ειδικά όταν αφορούν τα παιδιά μας. Oπως όλα δείχνουν όμως, ήρθε η στιγμή να χαλαρώσουν λίγο τα μέτρα, χωρίς βέβαια να υπάρξει εφησυχασμός. Η πανδημία συνεχίζει να παρουσιάζει καθοδική πορεία και ο ιός ακολουθεί τη φυσική του πορεία που είναι η μετάλλαξή του σε εποχική γρίπη. Οπότε έχουμε το περιθώριο να ασχοληθούμε με το ίδιο ερώτημα, αλλά αναζητώντας κάτι διαφορετικό: Θα ανοίξουν τα σχολεία με επαρκή αριθμό εκπαιδευτικών και με εκείνα που χρειάζεται ένα σύγχρονο εκπαιδευτικό σύστημα;

Η απάντηση είναι πως ναι. Κατ’ αρχάς είναι σπουδαίο ότι συνεχίζεται η ενίσχυση όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης με νέους μόνιμους διορισμούς, κάτι που δεν ήταν διόλου αυτονόητο για δώδεκα ολόκληρα χρόνια στα οποία δεν είχε γίνει ούτε ένας! Φέτος θα γίνουν σχεδόν 8.600 νέες προσλήψεις, ανεβάζοντας τον συνολικό αριθμό των μόνιμων διορισμών σε 25.000 σε μια διετία. Παράλληλα επεκτείνεται χρονικά το ολοήμερο σχολείο έως τις 5.30 το απόγευμα με ταυτόχρονη αναβάθμιση του εκπαιδευτικού προγράμματος. Ετσι και οι εργαζόμενοι γονείς ενισχύονται και τα παιδιά θα απασχολούνται ουσιαστικά και όχι για «να περνά η ώρα μέχρι το σχόλασμα».

Φέτος θα δοκιμαστούν επίσης για πρώτη φορά και αρκετές καινοτομίες, όπως είναι ο ενδοσχολικός συντονιστής, ο παιδαγωγικός σύμβουλος-μέντορας και οι εκπαιδευτικοί όμιλοι. Θα δούμε πώς θα λειτουργήσουν στην πράξη, αλλά κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί πως πρόκειται για θετικά βήματα στην κατεύθυνση αναβάθμισης του δημόσιου σχολείου. Εχουν γίνει και άλλα στο προηγούμενο διάστημα και παρά το γεγονός ότι η πανδημία θα μπορούσε να τα έχει «καπελώσει», αυτό δεν έγινε επειδή είχαν άμεσο, ανιχνεύσιμο αντίκτυπο στην ελληνική οικογένεια. Μπορεί κάποιες οργανωμένες μειοψηφίες να ξίνισαν για το διπλασιασμό των πρότυπων και πειραματικών σχολείων, άλλοι να αντιμετώπισαν αφ’ υψηλού τη δίχρονη υποχρεωτική εκπαίδευση ή τα Αγγλικά στο νηπιαγωγείο, όμως το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας κατάλαβε ότι κάτι αλλάζει. Από τα πρότυπα ΕΠΑΛ μέχρι την έναρξη της αξιολόγησης (της σχολικής μονάδας) και τις διαγνωστικές εξετάσεις PISA, το εκπαιδευτικό σύστημα κινείται. Και αυτό δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς αν είναι καλοπροαίρετος.