Προχθές ο Α. Συρίγος, μιλώντας για τη Συνθήκη της Λωζάννης, χρησιμοποίησε έναν ατυχή χαρακτηρισμό -«παρωχημένη»- για τη Συνθήκη, η οποία αποτελεί τη στερεή βάση της ελληνικής πολιτικής. Εσπευσε κι αυτός να διευκρινίσει επαρκώς, ότι ορισμένες διατάξεις της Συνθήκης της Λωζάννης έχουν ξεπεραστεί από την πραγματικότητα. Κι αυτές δεν είναι οι θεμελιώδεις διατάξεις της, που αφορούν τον καθορισμό των συνόρων ή την ύπαρξη τουρκικής μειονότητας στη Θράκη και είναι αυτές που ο Τ. Ερντογάν θέλει να αλλάξει. Αλλά είναι αστείες συνθήκες μιας άλλης εποχής, οι οποίες προέβλεπαν ότι η στρατιωτικοποίηση των ελληνικών νησιών εξαντλούνταν σε… σπαθιά και σε οπλοπολυβόλα του… Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Η τουρκική στρατιά του Αιγαίου δεν υπήρχε τότε με τη μορφή και την επιθετική ισχύ που έχει σήμερα. Κι ευτυχώς ο εξοπλισμός των ελληνικών νησιών που απειλούνται, δεν εξαντλείται σήμερα σε σπαθιά και καριοφίλια, αλλά διαθέτουν σύγχρονο και βαρύ εξοπλισμό, ικανό να λειτουργήσει αποτρεπτικά σε περίπτωση απειλής. Ο Α. Συρίγος δεν απέδωσε τις δηλώσεις του στην «κούραση» και την «αϋπνία», αλλά τις τεκμηρίωσε, αποδεικνύοντας γιατί η Τουρκία έχει προτάξει την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών, διευκρινίζοντας ταυτοχρόνως, ότι ακόμα κι αν αύριο το πρωί η Τουρκία αποσύρει τα αποβατικά της Στρατιάς του Αιγαίου από τον Εύξεινο Πόντο και σταματήσει τις απειλές, η Ελλάδα δεν πρέπει επ’ ουδενί να προχωρήσει στην αποστρατιωτικοποίηση των νησιών. Το «κρατίδιο» των κατεχομένων στην Κύπρο υπάρχει για να θυμίζει με οδυνηρό τρόπο τι συνέβη, όταν η χούντα απέσυρε στρατεύματα από την Κύπρο το 1967.

Οι εξηγήσεις για την ατυχή έκφραση του κ. Συρίγου δεν κρίθηκαν επαρκείς από τον κ. Κασσελάκη και τον ΣΥΡΙΖΑ, παρ’ ότι υπερασπίζονται στο ακέραιο την ουσία της Συνθήκης και ενισχύουν τη στρατιωτικοποίηση των νησιών του Αιγαίου. Κι έτσι ξεκίνησε ένα κρεσέντο λαϊκισμού στο όνομα της «πατριωτικής αριστεράς» από εκείνους που υπήρξαν συνεταιράκια του Καμμένου, που μιλούσαν για θάλασσα χωρίς σύνορα και υποστήριξαν με πάθος την τουρκική προπαγάνδα για τη «νεκρή Μαρία» στον Εβρο. Από εκείνους που το 2020, στη διάρκεια του υβριδικού πολέμου του Τ. Ερντογάν στον Εβρο, νοιάζονταν περισσότερο για τα δικαιώματα των μεταναστών, παρά για την επίθεση που δεχόταν η χώρα. Κι από εκείνους που έλεγαν και να δώσουμε μερικά νησάκια τι έγινε, ότι το Καστελλόριζο δεν είναι στο Αιγαίο, ότι θα «πάρουμε το ρίσκο», αλλά και ότι η άμυνα της χώρας «δεν είναι αυτοσκοπός».

Ηθελημένα ή αθέλητα ο κ. Κασσελάκης και οι συν αυτώ κάνουν ένα μεγάλο δώρο στον Τ. Ερντογάν και μάλιστα λίγο πριν αρχίσει ο πολιτικός διάλογος με την Τουρκία. Παίζουν εν ου παικτοίς. Οσο για την «πατριωτική αριστερά», έχει καταθέσει αμετάκλητα τα διαπιστευτήριά της στη Συμφωνία των Πρεσπών. Οπότε, το ερώτημα είναι ποιος μιλάει και γιατί μιλάει…

ΑΙΧΜΗ

ΤΟ ΧΑΟΣ ΓΕΝΝΑΕΙ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΞΑΜΒΛΩΜΑΤΑ

Η παρέλευση του χρόνου πάντα δίνει απαντήσεις σε όλα. Τίποτα δεν μένει στο χώρο του ανεξήγητου. Παρ’ ότι δεν έχει περάσει πολύς χρόνος, είναι πλέον απολύτως σαφές ότι ο Στ. Κασσελάκης προέκυψε λόγω του χάους που άφησε πίσω του ο Α. Τσίπρας. Κυριολεκτικό χάος, το οποίο, σε συνδυασμό με το σοκ της εκλογικής συντριβής, προκάλεσε γενικευμένο βέρτιγκο σε όσους απέμειναν στον ΣΥΡΙΖΑ. Κι έτσι έγινε αρχηγός ενός «αριστερού» κόμματος ένας μαθητευόμενος trader της Goldman Sachs, ένας πρώην Ρεπουμπλικάνος, ένας θαυμαστής του Κ. Μητσοτάκη κι ένα «Αμερικανάκι» που πιστεύει πως η λύση στα εργασιακά είναι η δυνατότητα απόκτησης stock options από τους εργαζομένους.

Από εδώ η «ριζοσπαστική αριστερά», από κει ο Στ. Κασσελάκης. Γι’ αυτό και μιλώντας στο Bloomberg επιχείρησε να αλλάξει τη δύσκολα μεταφράσιμη στα αγγλικά «ριζοσπαστική αριστερά» στην πιο φλου «πρωτοποριακή αριστερά».

Το πόσο αλλοπρόσαλλος είναι ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έχει γίνει αντιληπτό από τη συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας και από ένα σημαντικό τμήμα της Αριστεράς. Γι’ αυτό και ο ΣΥΡΙΖΑ στα χέρια του ψυχορραγεί. Το Κέντρο και η Κεντροαριστερά τον έχουν απαξιώσει τελεσίδικα. Ετσι εξηγείται γιατί δεν μπορεί να αντικαταστήσει τις απώλειες προς τα αριστερά του, με εισροές από τα δεξιά του. Μόνο χάνει. Αυξομειώνεται μόνο η ταχύτητα της απώλειας.

Η ουσία όμως δεν είναι ότι ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα «αδειανό πουκάμισο», που φουσκώνει μόνο από την έπαρση και τη φιλοδοξία. Η ουσία είναι το χάος που άφησε πίσω του ο αναχωρητής Α. Τσίπρας, δημιουργώντας το έδαφος για να εκλεγεί κάποιος από το πουθενά. Χάος σε όλα τα επίπεδα. Ποτέ δεν ανέλαβε ουσιαστικά την ευθύνη για τα λάθη του και το λαϊκισμό του. Πάντα φρόντιζε να κλοτσάει τα προβλήματα κάτω από το χαλί. Ποτέ δεν τόλμησε να συζητήσει ουσιαστικά, ούτε την ήττα του 2019 ούτε πολύ περισσότερο τη συντριπτική ταπείνωση του 2023. Και πάντοτε νοιαζόταν μόνο για την πάρτη του, κάνοντας κουτοπόνηρους τακτικισμούς, οι οποίοι συνήθως οδηγούσαν σε αποτυχίες…

Μίνι ανασχηματισμός Ασφάλειας-Υγείας -1

Καθαρό δρόμο έως τις ευρωεκλογές και νέο ξεκίνημα της νέας χρονιάς με δύο κρίσιμες αλλαγές στους τομείς-προτεραιότητα (Ασφάλεια, Υγεία) επιδιώκει ο Κ. Μητσοτάκης, με το χθεσινό περιορισμένο και στοχευμένο ανασχηματισμό. Η βασική αιτία του μίνι ανασχηματισμού ήταν το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. Λάθη, παραλείψεις και τραγικά γεγονότα (κάθοδος των Κροατών δολοφονία του Μ. Κατσουρή, δολοφονία του αστυνομικού Γ. Λυγγερίδη, οπαδική βία, αλλά και ρήξη στις σχέσεις πολιτικής ηγεσίας και αστυνομικού σώματος) οδήγησαν στην ανάγκη απομάκρυνσης τόσο του υπουργού Γ. Οικονόμου όσο και του υφυπουργού Γ. Κατσαφάδου. Ο Μ. Χρυσοχοΐδης ανέλαβε για 5^η φορά το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, με υφυπουργό τον Α. Νικολακόπουλο από τη νέα γενιά στελεχών της Ν.Δ. Σύμφωνα με πληροφορίες, βασικό ρόλο στην αλλαγή ηγεσίας στο υπ. Προστασίας του Πολίτη έπαιξαν οι επικείμενες κρίσεις στη ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ., αλλά και η γνώση του Μ. Χρυσοχοΐδη στα θέματα τρομοκρατίας, σε μια εποχή γενικευμένης ανησυχίας για τρομοκρατικές ενέργειες λόγω του πολέμου στη Μ. Ανατολή…

Μίνι ανασχηματισμός Ασφάλειας-Υγείας -2

Η μετακόμιση του Μ. Χρυσοχοΐδη στην Κατεχάκη άφηνε κενό το κρίσιμο υπ. Υγείας. Στο οποίο δεν έχει γίνει μεγάλη δουλειά αυτό το εξάμηνο. Το υπουργείο-προτεραιότητα ήταν αναμενόμενο να δοθεί σε έναν έμπειρο και δοκιμασμένο υπουργό, όπως ο Α. Γεωργιάδης, ο οποίος έχει «σπάσει αβγά» σε αρκετά υπουργεία. Η Δ. Μιχαηλίδου που τον διαδέχθηκε στο υπ. Εργασίας κρίθηκε, όπως λένε οι πληροφορίες, ότι άξιζε «μια ευκαιρία δοκιμής στην πρώτη γραμμή». Για τη θέση της συζητήθηκαν τα ονόματα του Τ. Θεοδωρικάκου και του Θ. Ρουσόπουλου (προτίμησε να αφιερωθεί στην προεδρία του Συμβουλίου της Ευρώπης) και η αναβάθμιση του νυν υφυπουργού Β. Σπανάκη. Αξιοσημείωτη είναι η αναβάθμιση του κυβερνητικού εκπροσώπου Π. Μαρινάκη σε υφυπουργό παρά τω πρωθυπουργώ, με αρμοδιότητα τα ΜΜΕ.

ΑΠΟΡΙΕΣ-1

Τελικά ανασχηματισμός, έστω και διορθωτικός, χωρίς «βουνό» δεν γίνεται;

ΑΠΟΡΙΕΣ-2

Επαψε ποτέ ο Χρ. Σπίρτζης να είναι βαθύ ΠΑΣΟΚ; Γιατί να μη θέλει συνένωση με το ΠΑΣΟΚ;

ΑΠΟΡΙΕΣ-3

Μπορεί τελικά η αισχροκέρδεια να γίνει ασύμφορη μέσω των μεγάλων προστίμων; Το νέο πρόστιμο Σκρέκα στην ΑΓΗΝΩΡ, δείχνει πως μπορεί να γίνει.