Αν κανείς «απομόνωνε» τη στιγμή από την πραγματικότητα, θα πίστευε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πέτυχε κάτι μεγάλο. Κάτι που, π.χ., να έδειχνε ότι ξεκόλλησε από το 17%. Ή ότι άλλαξε το πολιτικό σκηνικό και οι ηττημένοι και ψυχολογικά διαλυμένοι του Ιουνίου έγιναν ξανά οι νικητές του Σεπτεμβρίου. Ή να πίστευε κανείς αυτό που έγραφαν αναλυτές που έχουν αναλάβει την ψυχολογική υποστήριξη του Α. Τσίπρα, ότι δηλαδή το γεγονός πως 146.000 πήγαν να ψηφίσουν «αποτελεί και μήνυμα για τον Κ. Μητσοτάκη ότι υπάρχει πρόβλημα με τις πολιτικές της κυβέρνησής του». Ή πως «η υπεράνω προσδοκίας συμμετοχή αποτελεί μήνυμα και στη Χαριλάου Τρικούπη» ότι δεν θα γίνει αξιωματική αντιπολίτευση στη θέση του ΣΥΡΙΖΑ. Βαστίλη για να πέσει δεν έχουμε στη χώρα.

Αναγκαστικά καταφεύγει κανείς στην πραγματικότητα και την απλή αριθμητική, για να βγάλει άκρη προς τι οι διθυραμβικοί πανηγυρισμοί. Οι 146.000 είναι πολλοί. Αλλά σε σχέση με τι; Ας μην πάμε πολύ πίσω στις πάνω από 400.000 που εξέλεξαν τον Κ. Μητσοτάκη το 2016. Οι 146.000 είναι πολλοί σε σχέση με τους 270.000 που πήγαν να ψηφίσουν Ανδρουλάκη; Οχι, λέει η αριθμητική. Σε σχέση ακόμα και με τους 170.000 που εγγράφηκαν κατά τη σχετικά πρόσφατη εκλογή του Α. Τσίπρα χωρίς αντίπαλο; Πάλι όχι λένε «τα κομπιούτερ κι οι αριθμοί».

Οι 146.000 όμως είναι πάρα πολλοί σε σχέση τους 50.000 ή 70.000 που περίμεναν τα «επιτελεία» της Κουμουνδούρου. Για την ακρίβεια είναι υπερδιπλάσιοι. Είναι πάρα πολλοί σε σχέση με την προσδοκία που επέτρεπαν η διπλή συντριπτική ήττα του Μαΐου-Ιουνίου και η διαλυμένη ψυχολογία που προκάλεσε. Θλίψη, κατήφεια, θυμός, απογοήτευση, απελπισία. Και μετά ήρθαν ο Κασσελάκης και οι 146.000. Ενα μαγικό άγγιγμα του Μίδα έκανε αυτόν τον αριθμό σχεδόν μυθικό. Ενώ με βάση την ξεροκέφαλη αριθμητική είναι ένας μικρός αριθμός, που δεν επιτρέπει μεγάλα όνειρα. Δεν αλλάζει το 17%, ούτε το τέλος εποχής του ΣΥΡΙΖΑ -σε όποια εκδοχή του- ως κόμματος εξουσίας. Η μεγάλη εικόνα δεν άλλαξε. Αλλά, ως γνωστόν, στην αναβροχιά, καλό είναι και το χαλάζι.

Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε ανάγκη να πιαστεί από κάπου. Κι αυτό είναι και ανθρώπινο και λογικό. Πιάστηκε από τους 146.000. Μετά από ένα οδυνηρό τρίμηνο πολιτικής απαξίωσης, πολιτικού πένθους και απογοήτευσης, ήρθε ένα καλό νέο. Αλλά δεν έπαψε στιγμή η τρίχα να γίνεται τριχιά. Η τριχιά δεν κόβεται εύκολα. Η τρίχα όμως κόβεται πανεύκολα. Οι 6 μέρες που μεσολαβούν έως την επόμενη Κυριακή θα είναι 6 μέρες εσωκομματικού δηλητηρίου και δημόσιων μαχαιρωμάτων. Οι κεκαλυμμένες «πολακιές» θα δώσουν τη θέση τους στον απροκάλυπτο πολακισμό. Οι χαώδεις ιδεολογικές, πολιτικές και ανθρώπινες διαφορές, που έχουν δημιουργηθεί στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, είναι πάρα πολύ δύσκολο -έως αδύνατον- να τον κρατήσουν ενιαίο. Οποιος/α κι αν εκλεγεί. Από την επόμενη Δευτέρα θα αρχίσει να φαίνεται η πολιτική παράνοια που ζούμε: ένα κόμμα πανηγύριζε τη διάσπασή του!

ΥΓ.: Ο Ολυμπιακός ισοφάρισε στην ΟΠΑΠ Αρένα.

ΑΙΧΜΗ

ΕΛΗΞΕ ΤΟ ΜΑΤΣ;

Θεωρητικά, ο Στ. Κασσελάκης είναι αρκετά κοντά ώστε να κερδίσει την αρχηγία του ΣΥΡΙΖΑ. Ή, όπως ξέφυγε τα μεσάνυχτα της Κυριακής από τα χείλη του σκηνοθέτη του the new kid in town Ν. Σούλη, το θριαμβευτικό «πήραμε το κόμμα στα χέρια μας».

Στην πολιτική παίζουν ρόλο αρκετοί παράγοντες (πολιτική, επικοινωνία, ψυχολογία, τακτική, ύφος, λάθη κ.λπ.). Πάντα όμως οι αριθμοί έχουν το τελικό ειδικό βάρος. Ο Στ. Κασσελάκης πηγαίνει στον τελικό έχοντας διαφορά 8,73% από την Ε. Αχτσιόγλου. Ο Ευ. Τσακαλώτος, ο οποίος δεν έκρυψε από την πρώτη στιγμή ότι θα είναι με την Εφη, πήρε 8,93%. Θεωρητικά, Κασσελάκης και Αχτσιόγλου ξεκινάνε τον τελικό από την ίδια αφετηρία. Το μεγάλο προβάδισμα του Στ. Κασσελάκη στην ουσία είναι ανύπαρκτο, δεδομένου ότι οι ψηφοφόροι του Ευ. Τσακαλώτου, αριστεροί «παλιάς κοπής», θεωρούν τον Στ. Κασσελάκη «από άλλον κόσμο». Το γεγονός ότι η Ε. Αχτσιόγλου δεν αποσύρθηκε μετά το σημαντικό προβάδισμα του Στ. Κασσελάκη δεν είναι ούτε τυχαίο ούτε αποτέλεσμα κάποιου πείσματος. Ξέρει, όπως το ξέρουν όλοι στον ΣΥΡΙΖΑ, ότι το ματς της Κυριακής είναι ανοιχτό.

Τι θα παίξει ρόλο τελικά; 1. Πώς θα κατανεμηθούν οι ψήφοι του Ν. Παππά, ο οποίος, όπως ακούγεται, έχει συμφωνήσει ήδη με τον Στ. Κασσελάκη. Πόσοι από το 8,68% που πήρε θα τον ακολουθήσουν; 2. Πόσοι από τους 146.000 θα πάνε να ψηφίσουν και την επόμενη Κυριακή; Συνήθως τις «δεύτερες Κυριακές» πάνε τα 2/3 της πρώτης Κυριακής. Το 1/3 από ποιον/α θα λείψει περισσότερο; 3. Υπάρχουν 45.000 μέλη του ΣΥΡΙΖΑ τα οποία έχουν δικαίωμα ψήφου και δεν πήγαν να ψηφίσουν την πρώτη Κυριακή. Είναι αυτοί που έγιναν μέλη κι άρα έχουν δικαίωμα ψήφου συμμετέχοντας στην εκλογή του Α. Τσίπρα. Πόσοι απ’ αυτούς που είναι πιο κοντά στην «αριστερή» εκδοχή του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να σηκωθούν από τον καναπέ και να πάνε να ψηφίσουν, για να μην «τους πάρουν το κόμμα»; 4. Υπάρχει και το αριθμητικά πολύ μικρό 1,3% που πήρε ο Στ. Τζουμάκας, ο οποίος είχε την πιο πολιτική παρουσία όλη αυτή την περίοδο και είχε χαρακτηρίσει τον Στ. Κασσελάκη… UFO. Σε οριακές συνθήκες, όπως θα είναι οι συνθήκες της Κυριακής, αυτό το μικρό 1,3% μπορεί να αποδειχθεί μεγαλύτερο.

Ασφαλώς υπάρχουν ο αέρας της νίκης, η γοητεία της ανατροπής και η λαχτάρα του καινούργιου, όσο πολιτικά κενό κι αν είναι. Κι αυτά λειτουργούν -μαζί με το «σύστημα» που έχει σπρώξει τον Στέφανο- υπέρ του Κασσελάκη. Αλλά η Ε. Αχτσιόγλου δεν έχει «πεθάνει»…

Ιντριγκες στην Κουμουνδούρου…

Το παρασκήνιο στην Κουμουνδούρου οργιάζει από το απόγευμα της Κυριακής. Οι μαζώξεις, τα σενάρια που εξετάζονται, οι μυστικές συμφωνίες που επιχειρούνται να κλείσουν, οι ίντριγκες για την παγίδευση του αντιπάλου και οι υποσχέσεις που δίνονται είναι πολλές. Οι «πασοκογενείς» που σκορπίστηκαν μεταξύ Κασσελάκη, Αχτσιόγλου και Παππά ψάχνουν και ψάχνονται. Ενώ η αόρατη χείρα του Α. Τσίπρα εμφανίζεται στο κάδρο του golden boy δι’ αντιπροσώπων. Κυρίως διά του Γ. Τσίπρα και δευτερευόντως από τον «αψύ»…

…και το μεγάλο πρόβλημα της Βουλής

…Αυτό που φαίνεται ότι καίει περισσότερο το επιτελείο του Στ. Κασσελάκη είναι πώς θα γίνει, εφόσον κερδίσει, να μην είναι αρχηγός κόμματος που θα είναι εκτός Βουλής. Δεδομένου ότι υπάρχουν 4 χρόνια έως τις επόμενες εκλογές, το επιτελείο του «Αμερικανού» ψάχνει εναγωνίως τρόπο ώστε να μπει στη Βουλή. Τρόπος υπάρχει, αλλά δεν είναι εύκολος. Πρέπει να υπάρξει σειρά παραιτήσεων, ώστε ο Στ. Κασσελάκης, που βρίσκεται στην 9η θέση του Επικρατείας, να βρεθεί σε μία από τις τρεις εκλόγιμες θέσεις. Οπως μαθαίνω, η πίεση προς το παρόν δεν είναι στους τρεις εκλεγέντες Οθ. Ηλιόπουλο, Ε. Ακρίτα και Ευ. Αποστολάκη, αλλά στους πέντε που ακολουθούν μέχρι τον Στ. Κασσελάκη. Γιατί, σου λένε οι 3 εκλεγμένοι, «να παραιτηθώ εγώ, αλλά να πάρει την έδρα κάποιος από τους επιλαχόντες, που είναι πάνω από τον Στέφανο;». Οι πέντε που πιέζονται ήδη να παραιτηθούν είναι οι Π. Τσαπανίδου, Μ. Καλογήρου, Τζ. Λειβαδάρου, Θ. Τσακρής και Ζωρζέτα Λάλη. Κι αυτό θεωρείται προϋπόθεση ώστε να φτάσει η συζήτηση στο ποιος από τους τρεις εκλεγμένους θα παραιτηθεί… Κι όπως έλεγε χαριτολογώντας στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ που έχει εικόνα του παρασκηνίου, «εντάξει, αριστεροί είμαστε, αλλά όχι και ηλίθιοι»…