Δεν έχω καταλάβει αν η κυβέρνηση έχει αναστείλει τη λειτουργία της πανεπιστημιακής αστυνομίας, που υπήρχε στο πρόγραμμά της και η κοινωνία ήταν -και είναι- απολύτως σύμφωνη, ή αν έχει παραιτηθεί από την εφαρμογή του νόμου. Αλλά πόσο να ανέχεται ο πολίτης τα γκρουπούσκουλα στα αμφιθέατρα να διαλύουν το μάθημα, να προπηλακίζονται οι ακαδημαϊκοί δάσκαλοι, που δεν είναι της αρεσκείας τους, να καταστρέφονται δομές, να αφαιρούνται -το γράφω ευγενικά- κομπιούτερ, διαδραστικοί πίνακες και ό,τι βρίσκει εύκολα… «πελάτες»;

Το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη προσέλαβε περί τα χίλια άτομα. Τα εκπαίδευσε για να συγκροτήσουν την πανεπιστημιακή αστυνομία. Το «μπαλάκι» της αποδοχής της πέρασε στο υπουργείο Παιδείας και στους πρυτάνεις, ώστε να αναλάβουν υπηρεσία. Τι έγινε; Το «σώσε»! Τώρα, παραμένουν στο «ψυγείο», απασχολούνται σε «άλλες υπηρεσίες», επανεκπαιδεύονται; Θα σας γελάσω.

Αλλά, όταν οι νεοαριστεροί, αρχειο-αρχαιοαριστεροί και τα ομοειδή παραφερνάλια αποκαλούν τους νόμους «ανέκδοτο», είναι ώρα να δούμε πώς το «ανέκδοτο» εφαρμόζεται από το κράτος του οποίου είναι νόμος. Απλά πράγματα; Δεν είπα κάτι τέτοιο. Λέω, όμως, πως χρειάζεται πολιτική βούληση είτε για να εφαρμοστεί ό,τι θεσμοθετήθηκε είτε για να αποδειχθεί την ήττα της…

Το δεύτερο μέρος της δήλωσης των νεοαριστερών αφορά στην πρόθεση της κυβέρνησης να θεσμοθετήσει την ίδρυση των μη κρατικών πανεπιστημίων την οποία ερμηνεύουν οι «δυνάμεις» του 2,8% -σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις- σε κατάργηση της δημόσιας Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης και την παράδοσή της στα συμφέροντα. Πόθεν το συμπέρασμα; Επειδή κάθε προσπάθεια εκσυγχρονισμού του κράτους η Αριστερά, συλλήβδην, την παραπέμπει στο «καλαμάκι με το οποίο το κεφάλαιο ρουφά το αίμα του λαού». Αλλά πλέον ακόμη και το καλαμάκι εκσυγχρονίστηκε και είναι… χάρτινο!

Διάβασε κανείς εκ των νεοαριστερών το νομοσχέδιο και του σηκώθηκε η τρίχα για τη επερχόμενη καταστροφή της ανώτατης Παιδείας; Πού και πώς να το διαβάσει; Ακόμη δεν έχει κατατεθεί. Από όσα «στοιχεία» βλέπουν το φως της δημοσιότητας, τα μη κρατικά πανεπιστήμια θα είναι μη κερδοσκοπικά και θα απαιτείται μεγάλη επένδυση για να καλυφθούν οι εκ του νόμου απορρέουσες απαιτήσεις.

Επειδή δεν έκρυψα ποτέ τις απόψεις μου, είμαι περίεργη να δω ποια ξένα πανεπιστήμια θα σπεύσουν να ανταποκριθούν μάλλον λόγω φιλελληνισμού… ή ποιοι επιχειρηματίες θα επενδύσουν μάλλον από πατριωτισμό.

Η Αριστερά δεν θέλει την πανεπιστημιακή αστυνομία, ώστε το πεδίο της αταξίας και καταστροφής να μένει ελεύθερο. Δεν θέλει ούτε και τα ιδιωτικά πανεπιστήμια η λειτουργία των οποίων θα αποδείξει, συγκριτικά, ότι τα κρατικά «στραβά αρμενίζουν». Τα δύο ζητήματα είναι αλληλένδετα. Απαιτούν λογική!