Εμείς μόνο στο Λύκειο πέσαμε κάτω από πενήντα παιδιά στην τάξη μας. Οχι ότι είχα παράπονο. Πρότυπο ήταν το σχολείο μας και με επιλεγμένους καθηγητές -ο μαθηματικός, ο ιστορικός και ο φυσικός έγιναν αργότερα καθηγητές στο ΕΚΠΑ και στο ΑΠΘ-, αλλά όταν πηγαίναμε και βλέπαμε τις αθλητικές εγκαταστάσεις στο Αρσάκειο ή όταν τα παιδιά που φοιτούσαν εκεί μας μιλούσαν για τα πειράματα στο εργαστήριο της Χημείας, για τη βιβλιοθήκη τους ή για τις γιορτές στο αμφιθέατρό τους, τα θεατρικά προγράμματα κι εκείνα των ξένων γλωσσών, δεν μπορώ να πω ότι δεν τα καλοτυχίζαμε. Τέλος πάντων, δεν ξέρω τις επιτυχίες των αρσακειάδων στις εξετάσεις για φοίτηση στα ανώτατα ιδρύματα, αλλά αυτό που ξέρω είναι ότι όσοι από εμάς δώσαμε εξετάσεις περάσαμε όλοι και με καλή σειρά…

Πολλά χρόνια αργότερα, ο καθηγητής μου στη Φιλοσοφική Γιώργος Μπαμπινιώτης, πρόεδρος της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας, με κάλεσε, δυο-τρεις φορές να μιλήσω στα παιδιά για την τηλεόραση, τα προγράμματά της, αλλά και το επάγγελμα του δημοσιογράφου. (Δεν θυμάμαι αν τότε τους το συνέστησα, πάντως σήμερα δεν θα το έκανα!) Η εικόνα που είχα αποκομίσει ήταν τα καλά ελληνικά, οι έξυπνες παρατηρήσεις, οι μετρημένες εκφράσεις, ο σεβασμός των παιδιών προς τους καθηγητές.

Χθες, διαβάζοντας ότι το σχολείο στο οποίο πέντε μαθητές και μία μαθήτρια έδεσαν στην καρέκλα έναν συμμαθητή τους με πετονιά(!), τον απείλησαν, τον χτύπησαν, τον βασάνισαν και στο τέλος τον άφησαν δεμένο μέσα σε μια τάξη ήταν το Αρσάκειο, μου έπεσε κεραμίδα στο κεφάλι. Και άλλα από τα λεγόμενα καλά σχολεία -μάλλον εννοούμε τώρα πλέον εκείνα με τα ακριβοπληρωμένα δίδακτρα- έχουν απασχολήσει τα ΜΜΕ με διάφορες αφορμές. Αλλά τέτοιου είδους αποτρόπαιη συμπεριφορά από ομάδα δεκαπεντάχρονων, η οποία μετήλθε, ανάλγητα, ακραία βία, δείχνει ότι και τα πέλαγα είναι στραβά -από τα σπίτια των συγκεκριμένων παιδιών- αλλά και το σχολείο στραβά αρμενίζει.

Δεν βρέθηκε ένας καθηγητής να αντιληφθεί τι γινόταν; Δεν βρέθηκε ένας από το πολυπληθές βοηθητικό προσωπικό; Ενας φύλακας; Από τη μια μέρα στην άλλη ξέσπασε αυτό το άθλιο επεισόδιο της βίας και της ντροπής; Τον καιρό της επώασης πού ήταν η διοίκηση του σχολείου;

Κάπου διάβασα ότι διατάχθηκε Ενορκη Διοικητική Εξέταση. Καλή κι αυτή -αν και συνήθως μένει στο συρτάρι-, αλλά ψυχολόγοι, γονείς και καθηγητές μήπως πρέπει να δουλέψουν μαζί για να καταλάβουν τι συμβαίνει; Εμείς θα περιμένουμε. Είναι ανάγκη όλα όσα πιστεύαμε να ανατραπούν τώρα;