Πρόκειται για έναν δειλό άνθρωπο, ο οποίος, όταν μετά την κατακραυγή για την υιοθέτηση του από τον ΣΥΡΙΖΑ, προσπάθησε να δικαιολογηθεί, δεν έκανε τίποτα άλλο από το να τα κουκουλώσει, επικαλούμενος τη μακρά έκθεσή του στη δημοσιότητα, τη «σάτιρα» και τη συμμετοχή στις συγκεντρώσεις για τον Ζακ. Πιάσε το αβγό και κούρεψέ το. Πρόκειται για έναν τύπο, ο οποίος λοιδορούσε και έβριζε αυτούς που σήμερα καλεί να τον ψηφίσουν. Του Α. Τσίπρα συμπεριλαμβανομένου προσωπικά. Κι όμως το καταπίνουν. Και πρόκειται για έναν καλλιτέχνη, ο οποίος έχει τελειώσει τη σχέση του με τους νέους, εδώ και τουλάχιστον 20 χρόνια. Για τα νέα παιδιά που ακούν ραπ, ο Μιθριδάτης είναι ένα καλλιτεχνικό απολίθωμα. Αρα σαν μέσο για την «πλατιά απεύθυνση» στη νεολαία, είναι καταδικασμένο.

Κι, όμως, αυτός ο αναίσχυντος ομοφοβικός και σεξιστής, παρουσιάστηκε κάτι σαν «μεταγραφή αεροδρομίου», από τον ίδιο τον Α. Τσίπρα. Οι «αγώνες» για τα δικαιώματα των γυναικών, της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας και της διαφορετικότητας διαγράφηκαν με μια φωτογραφία του Α. Τσίπρα με τον Μιθριδάτη. Ολη η υποκρισία και ο καιροσκοπισμός μιας παράταξης που δέχθηκε αδιαμαρτύρητα την αυτοαναίρεσή της, βγήκε στον αφρό. Ετσι απλά κι εύκολα. Τυχαία όμως, ο Μιθριδάτης αποκαλύπτει τον Μιθριδατισμό από τον οποίο πάσχει ο ΣΥΡΙΖΑ. Χρειάζεται όλο και περισσότερο δηλητήριο, για να υπάρξει πολιτικά. Χρειάζεται όλο και περισσότερα fake news, για να υπάρξει στο δημόσιο διάλογο. Χρειάζεται όλο και περισσότερη τοξικότητα, για να συσπειρώσει ένα ετερόκλητο και μονίμως θυμωμένο κοινό. Αλλος γιατί τον… «έκοψε η Κεραμέως» ενώ έγραψε 3, άλλος γιατί δεν αναγνωρίζονται οι ανύπαρκτες και αναπόδεικτες ικανότητές του, άλλος γιατί κατάπιε αμάσητο ότι ιδιωτικοποιείται το νερό, άλλος γιατί νιώθει ότι ζει σε «χούντα» και πολλοί γιατί, όποιος διαφωνεί μαζί του, είναι απλά «φασίστας».

Η ασθένεια του ΣΥΡΙΖΑ γίνεται όλο και πιο εμφανής, από τη στιγμή που ο Α. Τσίπρας έκανε τη μεγάλη υπόκλιση στον Π. Πολάκη και τον «πολακισμό», συνειδητοποιώντας ότι η στροφή του Α. Τσίπρα στη μετριοπάθεια ήταν ένα πολιτικό ανέκδοτο και δεν απέδωσε ουδέν. Είναι πάρα πολύ εκτεθειμένος και για πάρα πολύ μεγάλο διάστημα ο Α. Τσίπρας στην αμάθεια, τον πολιτικό τυχοδιωκτισμό και τα ωμά ψέματα, ώστε να πείσει ότι αποφάσισε να γίνει κάποιος άλλος. Αυτή η «στροφή» διήρκεσε μόλις δύο εβδομάδες και κατέρρευσε. Και πολύ ήταν. Αρκεσε η προσπάθεια ωμής πολιτικής κερδοσκοπίας πάνω στους 57 νεκρούς των Τεμπών, το τρύπιο «πόθεν έσχες» του Γ. Ραγκούση, η μετωπική που είχε με το φράχτη στον Εβρο και η ακατάσχετη και ανεύθυνη παροχολογία αλά 2015. Αποδεικνύοντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ DNAϊκά δεν μπορεί να είναι ή να γίνει κάτι άλλο απ’ αυτό που πραγματικά είναι: ένα κόμμα πρόχειρο και λαϊκιστικό, που δεν ορρωδεί προ ουδενός.

Ο παλιός, ο κανονικός Μιθριδάτης, ο ΣΤ’, ο τελευταίος βασιλιάς του Πόντου, επειδή φοβόταν μήπως τον δηλητηριάσουν, χορηγούσε στον εαυτό του αυξανόμενες μη θανατηφόρες ποσότητες δηλητηρίου, ώστε να αποκτήσει ανοσία. Και την ανέπτυξε. Οταν ηττήθηκε από τον Πομπήιο προσπάθησε να αυτοκτονήσει με δηλητήριο, αλλά απέτυχε. Η ανοσία που είχε αποκτήσει ήταν ισχυρή. Κι έτσι κατέφυγε σε έναν από τους πιο ταπεινωτικούς τρόπους για να πεθάνει ένας βασιλιάς. Παρακάλεσε έναν μισθοφόρο του να τον λυτρώσει με το σπαθί του. Σήμερα ο όρος Μιθριδατισμός σημαίνει μεταφορικά, τη σταδιακή εξοικείωση με κάθε επικίνδυνη και ανεπιθύμητη κατάσταση, με αποτέλεσμα να πάψει οποιαδήποτε αντίδραση σε αυτήν. Μήπως λοιπόν ο Α. Τσίπρας στο πρόσωπο του ράπερ Μιθριδάτη βρήκε τον δικό του «μισθοφόρο», που μπορεί να τον λυτρώσει πολιτικά;

ΑΙΧΜΗ

ΠΕΦΤΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΦΥΛΛΟ ΣΥΚΗΣ

Κάθε μέρα που περνάει αποσυντίθεται όλο και περισσότερο η πρόταση για «προοδευτική διακυβέρνηση». Ακόμα κι αν έβγαινε πρώτο κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ, θα έπρεπε να δεχθεί την πρόταση Ανδρουλάκη για κυβέρνηση με άλλον πρωθυπουργό. Αλλά και να συμφωνήσουν π.χ. για το Μεταναστευτικό, για το άρθρο 16, για τις διπλωματικές και αμυντικές συμφωνίες της χώρας, για τη λειτουργία της Δικαιοσύνης και μια σειρά άλλων σοβαρών θεμάτων, στα οποία οι θέσεις τους αποκλίνουν. Και πάλι δεν θα έφτανε, ακόμα κι αν πετύχαιναν προγραμματική συμφωνία. Θα χρειαζόταν τουλάχιστον άλλο ένα κόμμα, για να μπορεί να σχηματιστεί κυβέρνηση με πλειοψηφία 151 βουλευτών. Το ΠΑΣΟΚ έχει αποκλείσει το ΜέΡΑ25 από ενδεχόμενη συνεργασία και ο Γ. Βαρουφάκης έχει αποκλείσει συνεργασία με τα μνημονιακά κόμματα (ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ). Το ΚΚΕ ήταν, είναι και θα είναι απέναντι στην «ψευτοαριστερά» του ΣΥΡΙΖΑ. Τι απομένει από «τρίτο κόμμα»; Ο Βελόπουλος και ο Κασιδιάρης, αν το κόμμα του πάρει το πράσινο φως για να συμμετέχει στις εκλογές. Χειρότερος πολιτικός εξευτελισμός από τη συγκυβέρνηση με τους ΑΝ.ΕΛ.

Αν όπως και το πολύ πιθανότερο ο ΣΥΡΙΖΑ είναι δεύτερος, η ανωτέρω άλυτη εξίσωση γίνεται ακόμα πιο δύσκολη. Το αδιέξοδο είναι ήδη σαφές. Τι μένει; Εφόσον κυρίως το ΠΑΣΟΚ αλλοιώσει την ιστορική φυσιογνωμία του δεχθεί να συμμετάσχει σε «κυβέρνηση ηττημένων». Κάτι που ο Ν. Ανδρουλάκης το έχει αποκλείσει, όπως και ο Α. Τσίπρας μιλώντας στη τελευταία ΔΕΘ. Και ο μεν Α. Τσίπρας δεν το έχει σε τίποτα να κάνει ακόμα μια κωλοτούμπα. Αλλωστε ο εξάδελφός του Γ. Τσίπρας, το άφησε ορθάνοιχτο αυτό το ενδεχόμενο. Ομως, αν μπει σε αυτό το παιχνίδι και ο Ν. Ανδρουλάκης, ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ θα έχει πετύχει, μέσα σε μόλις ένα χρόνο, το ακατόρθωτο: Να μείνει αρχηγός ενός μικρού κόμματος -περίπου του μισού απ’ αυτό που θα έχει μετά τις εκλογές της απλής αναλογικής και πιθανώς να πάει στις εκλογές, όχι με τον φιλόδοξο στόχο του «ισχυρού διψήφιου ποσοστού», αλλά να υπερβεί το 3%.

Αλλά κι αυτό το σενάριο πρακτικά κινείται στη ζώνη του εξωπραγματικού. Γιατί, ακόμα κι αν συντρέξει ο Γ. Βαρουφάκης, είναι σχεδόν απίθανο να συγκεντρώσουν το περίπου 46% που απαιτείται για να γίνει η «νέα κυβέρνηση-κουρελού». Γι’ αυτό τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και το ΠΑΣΟΚ θα πορευτούν μέχρι τις πρώτες εκλογές μέσα στην ασφάλεια της γενικότητας και της ασάφειας, αποφεύγοντας τους επικίνδυνους δρόμους της κυριολεξίας και του συγκεκριμένου. Το φύλλο συκής πάντως έπεσε.

Θα είναι υποψήφιος ο Ραγκούσης;

Ο διπλός αντιπερισπασμός που επιχείρησε ο ΣΥΡΙΖΑ για το «φτωχικό» του Γ. Ραγκούση απέτυχε. Ο συμψηφισμός με τη βίλα της Μαρέβας στην Τήνο αποδείχθηκε πολύ φτηνός και ατεκμηρίωτος, για να καλύψει τα τεράστια κενά της βίλας της Πάρου. Για την Τήνο υπάρχουν όλα δηλωμένα στο «πόθεν έσχες» και φορολογημένα κανονικά. Αντιθέτως οι «εξηγήσεις» που αναγκάστηκε να δώσει μόνος του ο Γ. Ραγκούσης -χωρίς επίσημη κάλυψη ακόμα από την Κουμουνδούρου- δεν έλυσαν απορία, αλλά δημιούργησαν περισσότερες. Οι οποίες, όσο δεν αποδεικνύονται με παραστατικά από τις εταιρίες ενοικίασης πολυτελών ακινήτων, δημιουργούν περισσότερες υποψίες. Αυτά όμως θα τα βρει η Επιτροπή Πόθεν Εσχες της Βουλής κι ενδεχομένως η Δικαιοσύνη.

Το κρίσιμο απ’ ό,τι φαίνεται, είναι η παρατεταμένη απροθυμία του ΣΥΡΙΖΑ να στηρίξει με επίσημο τρόπο τον τομεάρχη Διαφάνειάς του. Μάλιστα κάποιοι αναρωτιούνται, αν μέχρι την Παρασκευή ο Γ. Ραγκούσης θα είναι τομεάρχης και υποψήφιος βουλευτής…

ΑΠΟΡΙΕΣ -1

Η επόμενη συναυλία που θα διοργανώσει ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι υπέρ της ψήφου των γυναικών;

ΑΠΟΡΙΕΣ -2

Τελικά ο φράχτης του Εβρου τι είναι; «Παράνομος» κατά Τζανακόπουλο ή «άχρηστος» κατά Βερναρδάκη;