Η Νέα Δημοκρατία καταγράφει ανοδική τάση και ο πήχης του 33% είναι εφικτός απέναντι σε μία κατακερματισμένη αντιπολίτευση. Πού όμως οφείλεται η κυριαρχία της κυβέρνησης και μάλιστα σε μία δύσκολη συγκυρία, λόγω των πολέμων σε Ουκρανία και Μέση Ανατολή, αλλά και της ακρίβειας;

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ σίγουρα δεν είναι τα «μέσα ενημέρωσης και οι πληρωμένοι δημοσκόποι», όπως επί χρόνια έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ για να καλύψει το τεράστιο έλλειμμα πολιτικής του. Τα πράγματα είναι πιο σύνθετα και ταυτόχρονα πιο απλά.

ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ κρίνουν και συγκρίνουν. Βάζουν από τη μία πλευρά τις οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες που επικρατούσαν την τετραετία Τσίπρα και από την άλλη τις αντίστοιχες της περιόδου Μητσοτάκη. Η διαφορά είναι χαώδης και αποτυπώνεται παντού. Στην οικονομία, όπου ο ρυθμός ανάπτυξης και οι επενδύσεις δημιουργούν θέσεις εργασίας, το πρόβλημα της ανεργίας που κυριαρχούσε στη δεκαετία των μνημονίων τώρα έχει υποχωρήσει σημαντικά.

ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, τελείωσαν οι ψευδαισθήσεις των εύκολων λύσεων. Η λιτότητα δεν καταργείται με ένα νόμο, αλλά με μεταρρυθμίσεις που θα διαμορφώνουν βιώσιμες οικονομικές πολιτικές. Η παιδεία δεν πρόκειται να βελτιωθεί με τις συνδικαλιστικές λογικές της δεκαετίας του ’80 αλλά με αξιολόγηση και συνεχή κατάρτιση των εκπαιδευτικών.

ΤΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟ δεν λύνεται με πολιτικές ανοιχτών συνόρων αλλά με αυστηρή φύλαξη των συνόρων. Η σύγκλιση με την υπόλοιπη Ευρώπη δεν κατακτιέται με λαϊκισμούς αλλά με επίμονη προσπάθεια απέναντι σε παθογένειες δεκαετιών.

Ο ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ εργάζεται μεθοδικά για να πετυχαίνει τους κυβερνητικούς στόχους, «δουλευταρά» τον χαρακτήρισε μέχρι και ο πολιτικός του αντίπαλος, Κασσελάκης, ταυτόχρονα όμως αναγνωρίζει λάθη και μέσα από αυτή τη διαδικασία πραγματοποιεί τις απαραίτητες διορθωτικές κινήσεις. Η έλλειψη αυτοκριτικής ήταν και παραμένει το βασικό πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ γιατί με αυτό τον τρόπο επαναλαμβάνει τα λάθη του παρελθόντος.

ΓΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης επέστρεψε στη λογική των λεφτόδεντρων, η έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους για το κόστος των παροχών του ΣΥΡΙΖΑ ήταν αποκαλυπτική, τα μέτρα θα οδηγούσαν απευθείας τη χώρα στη χρεοκοπία.

ΕΠΙΠΛΕΟΝ, ο ΣΥΡΙΖΑ με τη νέα του ηγεσία κινείται χωρίς ιδεολογική βάση, άγεται και φέρεται από τον Κασσελάκη που φάσκει και αντιφάσκει, ακόμα και για την ημερομηνία που θα καταθέσει το πόθεν έσχες του. Απέναντι σε μία κυβέρνηση που έχει ένα σχέδιο, ο ΣΥΡΙΖΑ ποντάρει σε ένα οικονομικό πρόγραμμα που δεν βγαίνει και σε μία κοινωνική διαμαρτυρία, που πολύ απλά δεν υπάρχει. Γιατί οι πολίτες εκτιμούν πως η κανονικότητα δεν είναι δεδομένη και δεν έχουν όρεξη για νέες περιπέτειες στο άγνωστο.