Στην παρούσα φάση, οι Ελβετοί δεν σκέφτονται να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ, αλλά να επεκτείνουν τη συνεργασία τους. Ούτως ή άλλως, το στιλπνό τοτέμ της ελβετικής ουδετερότητας θάμπωσε με την επιβολή τραπεζικών κυρώσεων στη Ρωσία, αλλά η ελβετική κοινωνία δείχνει διατεθειμένη να πληρώσει το τίμημα. Κάτι που ούτε καν συζητούν οι γείτονες Αυστριακοί, έχοντας απαλλαγεί από τα τελευταία σοβιετικά στρατεύματα στο έδαφός τους μόλις το 1955.

Χθες ο Αυστριακός ΥΠΕΞ, Αλεξάντερ Σάλενμπεργκ, ξεκαθάρισε πως η χώρα του δεν θέλει να μπει στο ΝΑΤΟ για ιστορικούς και γεωγραφικούς λόγους. Με την άποψη αυτή συμφωνεί το 75% των συμπατριωτών του, την ώρα που μόλις το 14% επιθυμεί να αποτελέσει μέρος του ατλαντικού στρατοπέδου. Η «ουδετερολαγνεία» των απογόνων του Μέτερνιχ (προϊόν της μεταπολεμικής τους ρωσοφοβίας) μεταφράζεται και σε καχυποψία απέναντι στην Ουκρανία. Είναι ενδεικτικό ότι το 46% των Αυστριακών διαφωνεί με την ένταξη του Κιέβου στην Ε.Ε., ενώ το 52% θεωρεί ότι η ουδετερότητα αποτελεί την καλύτερη ασπίδα προστασίας για τη χώρα τους.

Το αντίθετο συμβαίνει στην Ιρλανδία, όπου η κοινή γνώμη τάσσεται για πρώτη φορά με τόσο υψηλά ποσοστά (48%) υπέρ της ένταξης στο ΝΑΤΟ. Γενικά, οι Ιρλανδοί δεν ήθελαν να ανήκουν στο ίδιο στρατόπεδο με τους Βρετανούς και έμειναν ουδέτεροι στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Το μομέντουμ άλλαξε δραστικά με τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, με αποτέλεσμα ο πρόεδρος, Μάικλ Χίγκινς, να δηλώσει πως έφτασε η στιγμή να ανοίξει διάλογος για το καθεστώς ουδετερότητας του Δουβλίνου. Στη Μάλτα, η ουδετερότητα παραμένει ιερό δόγμα της εξωτερικής της πολιτικής, που προσώρας δεν μοιάζει να αλλάζει από τις επιλογές του Πούτιν. Τέλος, στην Κύπρο ο πρόεδρος Αναστασιάδης χαρακτήρισε πρόωρη τη συζήτηση για ένταξη στο ΝΑΤΟ, η οποία ούτως ή άλλως προσκρούει στις αντιρρήσεις της Τουρκίας.