Οι κυβερνητικές ανακοινώσεις για την τοποθέτηση και τη λειτουργία 1.388 καμερών στους δρόμους της Αττικής για την επιτήρηση των τροχαίων παραβάσεων, εντός του καλοκαιριού του 2025, είναι ένα μέτρο που σε μια κανονική χώρα θα έπρεπε να είχε την εκ των προτέρων καθολική και αυτονόητη αποδοχή.
Παρ’ όλα αυτά, πριν καν κλείσουν τα μικρόφωνα των υπουργών της κυβέρνησης που παρουσίασαν το πρόγραμμα, άρχισαν να εκφράζονται επιφυλάξεις, να δημιουργείται ένα κλίμα αντικυβερνητικής δυσπιστίας σαν να ανοίγεται ακόμα ένα πεδίο σύγκρουσης αντιπολιτευτικού δικαιωματισμού. Και αυτή είναι η ελαφρά εκδοχή που πιθανώς να προκαλέσει και κάποιον χρήσιμο προβληματισμό ή ορισμένες αναγκαίες διευκρινίσεις σχετικά με την προστασία των ατομικών δικαιωμάτων ή των προσωπικών δεδομένων.
Ο διαγωνισμός για το συγκεκριμένο έργο ξεκινά τον ερχόμενο Ιανουάριο και ο προϋπολογισμός αναμένεται να φτάσει τα 5 εκατ. ευρώ. Θα επιτηρούν πολύ σοβαρές παραβάσεις. Αμφιβάλλει κανείς ότι το όφελος από την εύρυθμη και αποτελεσματική λειτουργία αυτών των καμερών θα είναι ανυπολόγιστα υπερπολλαπλάσιο του κόστους;
Και όμως. Μόνο και μόνο η υπόνοια ότι οι νέες κάμερες θα μπορούν να έχουν ενσωματωμένες λειτουργίες βασισμένες στην AI, με προοπτική αξιοποίησης την αλγοριθμική επιτήρηση, ήταν ικανή να …ψεκάσει μερικές νέες δόσεις συνωμοσιολογικών σεναρίων. Πρακτικά, ένα παράδειγμα αλγοριθμικής επιτήρησης, όπως εφαρμόστηκε και από το δίκτυο καμερών στη γαλλική πρωτεύουσα, με αφορμή τους Ολυμπιακούς Αγώνες, ήταν η παρακολούθηση σημείων με μεγάλη συγκέντρωση ανθρώπων ή οχημάτων ώστε να λαμβάνονται μέτρα αποσυμφόρησης πριν καν δημιουργηθεί το πρόβλημα. Και ας θυμηθούμε τώρα τι έχουν απογίνει οι κάμερες που είχαν τοποθετηθεί για τους δικούς μας Ολυμπιακούς Αγώνες. Κατέληξαν κάπως σαν μπεκάτσες για κυνηγούς αόρατων φαντασμάτων καταστολής…