Και εν πάση περιπτώσει, αυτό που ενδιαφέρει τον πολίτη είναι η μάχη που δίνει καθημερινά με τους δείκτες του προσωπικού – οικογενειακού του προϋπολογισμού και βιοτικού επιπέδου. Αρα, λοιπόν, ο πρωτογενής αριθμός είναι το λιγότερο ενδιαφέρον πεδίο από τον αντίκτυπο του αριθμού αυτού στην καθημερινότητα. Μπροστά στο ράφι του σούπερ μάρκετ, στον πάγκο του χασάπη ή της λαϊκής, στην αντλία του βενζινάδικου και πάει λέγοντας.
Αλλά αυτό μόνο με τη βελτίωση των αριθμών μπορεί να επιτευχθεί και ας μη γελιόμαστε, αυτό είναι πλέον το κυβερνητικό στοίχημα: να φτιάχνει τους αριθμούς και από εκεί και πέρα τη δουλειά την αναλαμβάνει η ίδια ζωή, μακριά από τους λαϊκισμούς και τον ακατάσχετο μηδενισμό. Ανεξάρτητα από όλα όσα θα ανακοινωθούν σήμερα το βράδυ από τον ίδιον τον πρωθυπουργό στη ΔΕΘ, οι μέχρι τώρα αριθμοί είναι πολύ συγκεκριμένοι: ο κατώτατος μισθός αυξήθηκε κατά 28% και ο μέσος μισθός κατά 20%. Δημιουργήθηκαν 400.000 νέες θέσεις εργασίας. Η ανεργία μειώθηκε για πρώτη φορά έπειτα από 15 χρόνια σε μονοψήφιο ποσοστό, φτάνοντας το 9,6%. Περισσότεροι από 300.000 άνθρωποι στην Ελλάδα βρήκαν δουλειές με υψηλότερες αμοιβές από αυτές που είχαν στο παρελθόν.
Δρόμος χωρίς γυρισμό…
Παρ’ όλα αυτά, ο πληθωρισμός -ανεξάρτητος αριθμός- επιμένει να δείχνει τα δόντια του στα νοικοκυριά και να δίνει τροφή σε όλους τους λαϊκιστές, πρωταγωνιστές και κομπάρσους, του πολιτικού σκηνικού. Το κυβερνητικό επιχείρημα «δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις για την αντιμετώπισή του» δείχνει, εκτός όλων των άλλων, και την παγκόσμια πολυπλοκότητα του θέματος. Π.χ., ξηρασία στην Κόστα Ρίκα ή την Ινδονησία, 7% αύξηση στην τιμή του καφέ. Αλλά ούτε και αυτό είναι το πρώτο θέμα που απασχολεί τον καταναλωτή την ώρα που στέκεται μπροστά στο ράφι του σούπερ μάρκετ. Σε όλο αυτό το πανηγύρι πρέπει να βρεθούν λύσεις. Και ας μην είναι μαγικές…
Ροή Ειδήσεων 
