Για πρώτη φορά ύστερα από 12 χρόνια, ο Σύρος πρόεδρος συμμετείχε και πάλι στις εργασίες του μεγαλύτερου φόρουμ του αραβικού κόσμου, αποκτώντας λόγο σε μεγάλα προβλήματα της περιοχής, που αφορούν, μεταξύ άλλων, στη διατροφική ασφάλεια και την κλιματική κρίση. Ο Μπασάρ αλ Ασαντ ελέγχει περίπου τα δύο τρίτα της Συρίας, αλλά με τη βοήθεια των Ρώσων κανείς πλέον δεν τον κουνάει από τη θέση του. Δεν μπορεί να διώξει τους Τούρκους από το Βορειοδυτικό Αφρίν, ούτε από τα κουρδικά εδάφη της Βόρειας και Κεντρικής Συρίας. Επίσης, κάνει τα στραβά μάτια για τους Αμερικανούς στρατιώτες που «κλέβουν» κυριολεκτικά το πετρέλαιο της Βορειοανατολικής Συρίας σε μια τυπικά κουρδική περιοχή – όλα αυτά με την ανοχή της Μόσχας.

Σχεδόν ο μισός συριακός πληθυσμός των 22 εκατομμυρίων συνεχίζει να ζει μακριά από τις εστίες του. Περίπου 6,8 εκατ. εκτοπισμένοι στο εσωτερικό και 6 εκατ. πρόσφυγες εκτός συνόρων. Ακόμη και πριν από τους καταστροφικούς σεισμούς, που βοήθησαν την προσέγγιση Ερντογάν – Ασαντ, περίπου 15,3 εκατ. Σύροι είχαν ανάγκη από κάποιας μορφής ανθρωπιστική βοήθεια. Η ουσία είναι ότι το σχέδιο ΗΠΑ -Σαουδικής Αραβίας για ανατροπή του Ασαντ απέτυχε οριστικά. Σύμφωνα με εμπεριστατωμένο ρεπορτάζ της «Washington Post», η Ουάσιγκτον «κατανοεί» την απόφαση των χωρών του Κόλπου να τα βρουν με τη Συρία υπό δύο προϋποθέσεις: να μην αρθούν εντελώς οι κυρώσεις σε βάρος του συριακού καθεστώτος και να μην αναβαθμιστεί περισσότερο η θέση του Ιράν, που κατέληξε σε μια ιστορική συμφωνία με τη Σ. Αραβία, προκαλώντας ανασφάλεια στο Ισραήλ. Στην πραγματικότητα, για το θέμα του Ασαντ οι Αμερικανοί έκαναν την ανάγκη φιλοτιμία, καθώς οι προτεραιότητές τους βρίσκονται αυτή τη στιγμή στη Θάλασσα της Κίνας. Κι αυτό οι Αραβες ηγέτες το ξέρουν καλά.