Καθώς την ίδια στιγμή ο Α. Τσίπρας είπε και χθες στον Ρ/Σ «Στο Κόκκινο» ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι πρώτο κόμμα και θα σχηματίσει κυβέρνηση συνεργασίας. Αν λοιπόν πράγματι ο ΣΥΡΙΖΑ κερδίσει τις εκλογές -πόσο μάλλον και τις δεύτερες, οπότε μπορεί να κάνει μέχρι και αυτοδύναμη κυβέρνηση-, τότε θα έχει κερδίσει «άκυρες» ή αμφισβητούμενες εκλογές; Για κάποιον που εννοεί ΟΛΑ όσα λέει είναι προφανώς παράλογη αυτή η αυτοακύρωση του Α. Τσίπρα. Γιατί αν πιστεύει ότι θα κερδίσει τις εκλογές, δεν είναι λογικό να σπεύδει να υπονομεύσει από τώρα την ενδεχόμενη νίκη του. Είναι λογικό όμως να στήνει από τώρα το αφήγημα των «άκυρων εκλογών», αν είναι ΣΙΓΟΥΡΟΣ ότι θα τις χάσει. Τότε ναι. Eχει μια λογική η ιστορία των «άκυρων εκλογών». Γιατί τότε θα πρόκειται για εκλογές, χωρίς στοιχειώδη συνταγματική θεμελίωση, χωρίς διαφάνεια και δίχως ισοτιμία. Αυτή η λογική στέκει, έστω κι αν αποπνέει δυσώδη τραμπισμό. Καθώς ο Ντ. Τραμπ ήταν αυτός που υιοθέτησε τη θεωρία των «άκυρων εκλογών» κι έφτασε στην πολιτική εξαθλίωση της κατάληψης του Καπιτωλίου. Και τώρα είναι ο Μπολσονάρου στη Βραζιλία, που αμφισβητεί τη νίκη του Λούλα, για την οποία τόσο πολύ πανηγύρισε σύσσωμος ο ΣΥΡΙΖΑ.

Η μόνη λογική που έχει ο νεο-τραμπισμός του Α. Τσίπρα είναι να χτίσει από τώρα το αφήγημα, το οποίο νομίζει ότι θα του εξασφαλίσει τον έλεγχο του κόμματος, άρα και την παραμονή του στην ηγεσία του, ακόμα και μετά από μια νέα ήττα.

Παρέλκει να αναλυθούν οι επιμέρους αντιφάσεις-«τρύπες» που έχει το τραμπικό άλλοθι που χτίζει από τώρα ο Α. Τσίπρας. Οπως, π.χ., ενώ δεν πιστεύει τις δημοσκοπήσεις, πιστεύει απόλυτα κάποια δημοσιεύματα-ρεπορτάζ, έστω κι αν δεν προσκομίζουν καινούργια ΣΤΟΙΧΕΙΑ. Οι δημοσκοπήσεις -με βάση τις οποίες χάνει- παρουσιάζουν τα στοιχεία τους. Τα δημοσιεύματα πάνω στα οποία πατάει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, για να εγείρει ένα τόσο μείζονος σημασίας θέμα, που είναι «όχι μόνο πολιτικό και ηθικό, αλλά υπαρξιακό για τη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος», δεν εισφέρουν νέα στοιχεία. Αντιθέτως περιέχουν έναν πλούτο πληροφοριών, ο οποίος είναι επαρκέστατος για να διαμορφωθεί μια άποψη. Αλλά είναι παγκοίνως γνωστό ότι οι απόψεις δεν χρειάζονται αποδείξεις. Είναι απόψεις και είναι απολύτως ελεύθερες.

Η λειτουργία της Δημοκρατίας, όμως, ειδικά για τόσο μεγάλα θέματα, δεν αρκείται στις απόψεις, αλλά απαιτεί αποδείξεις. Απόψεις ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πολλές. Κι αν δεν μας αρέσουν αυτές, έχει… κι άλλες. Η κυβέρνηση διαβεβαιώνει κατηγορηματικά ότι «το ελληνικό κράτος δεν έχει προμηθευτεί Predator. Κι αυτό έχει επιβεβαιωθεί από όλες τις διαδικασίες μέχρι τώρα». Αλλωστε του θέματος έχει επιληφθεί και η Δικαιοσύνη στο υψηλότατο επίπεδό της. Αυτό βεβαίως δεν εμποδίζει τον ΣΥΡΙΖΑ να έχει την «άποψή» του.

Η κατά τα άλλα απολύτως θεμιτή «άποψη» καθίσταται προβληματική, όταν γίνεται εξόφθαλμα «στρατευμένη» σε έναν και μόνο σκοπό: στην παραμονή του Α. Τσίπρα στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ μετά και από ενδεχόμενη πέμπτη στην σειρά ήττα. Αλλιώς ένας σίγουρος ηγέτης κι ένα ακμαίο κόμμα δεν θα έσπευδαν σε πολιτική αυτοχειρία, η οποία είναι η τέλεια αυτοακύρωση: η εκ των προτέρων αμφισβήτηση της νίκης τους.

ΑΙΧΜΗ

ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΗ ΚΑΙ ΣΤΡΙΜΩΓΜΕΝΗ

Μετά τον κόλαφο του ΟΗΕ για το τουρκολυβικό μνημόνιο, ήρθε και το ράπισμα του Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Προηγήθηκε το αιγυπτιακό «γιοκ» στο διάλογο με την Τουρκία, αλλά και οι σαφείς δηλώσεις του Γερμανού Καγκελάριου Ο. Σολτς. Και ακολούθησαν οι εκλογές στο Ισραήλ, οι οποίες αναδεικνύουν νικητή τον Νετανιάχου, που δεν είναι «ό,τι το καλύτερο» του Τ. Ερντογάν. Ο «τουρκικός εκνευρισμός» που διαπίστωσε χθες ο Ν. Δένδιας είναι απολύτως σαφής. Και τον έκαναν ακόμα σαφέστερο οι «έξαλλες» δηλώσεις του Μ. Τσαβούσογλου, ο οποίος το «τερμάτισε», αμφισβητώντας ευθέως «την ελληνική κυριαρχία στα νησιά».

Η Τουρκία είναι εγκλωβισμένη και στριμωγμένη. Τα «παράπονα» που έκανε ο Τ. Ερντογάν στον Γερμανό καγκελάριο, μετά την επίσκεψη του στην Αθήνα, όπως και στην Αίγυπτο, είναι απλώς ενδεικτικά της θέσης στην οποία βρίσκεται. Θέση η οποία επιδεινώνεται δραματικά μετά το ράπισμα του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για ψευτο-τουρκολιβυκό μνημόνιο. Ολη η στρατηγική του Τ. Ερντογάν στηρίζεται σε σημαντικό βαθμό στο τουρκολυβικό μνημόνιο. Οι τελευταίες εξελίξεις (ΟΗΕ, ΗΠΑ, Ε.Ε. κ.λπ.) ακυρώνουν στην πράξη τον τουρκικό σχεδιασμό, τραβώντας το χαλί της νομιμοποίησης κάτω από τα πόδια του.

Η πρώτη ανάγνωση του νέου τοπίου δείχνει -και είναι- θετική για τα Ελληνοτουρκικά. Κάποιοι υψηλόβαθμοι διπλωμάτες διαβάζοντας «πίσω από τις γραμμές» βλέπουν το ενδεχόμενο η Τουρκία να επιδιώξει ακόμα πιο έντονα την πρόκληση «ατυχήματος» στο Αιγαίο, ώστε να δημιουργήσει -όπως πιστεύει-ευνοϊκότερους όρους για την επανέναρξη των συνομιλιών. Οι φύλακες όμως «έχουσι γνώση», όπως φάνηκε και με την αντιμετώπιση της προκλητικότατης τουρκικής ακταιωρού κοντά στη Σκύρο.

Δεν θα πάει ο Κ. Μητσοτάκης

Η απόφαση του Κ. Μητσοτάκη είναι να μην πάει την Παρασκευή στη Βουλή για να απαντήσει στην επίκαιρη ερώτηση του Α. Τσίπρα, με την οποία δημιουργεί από τώρα συνθήκες αμφισβήτησης του αποτελέσματος των επόμενων εκλογών. Σύμφωνα με πληροφορίες, το θέμα συζητήθηκε και η απόφαση ήταν ομόφωνη: Ο πρωθυπουργός δεν έχει κανέναν λόγο να συμμετάσχει σε μια συζήτηση, η οποία βασίζεται σε δημοσιεύματα χωρίς στοιχεία, ανοίγοντας διάλογο, όχι με τον Α. Τσίπρα που τα υιοθετεί, αλλά με τον καθένα που γράφει «κάτι».

Συνάντηση μυστήριο…

Μια πολύ περίεργη συνάντηση έγινε πρόσφατα. Συναντήθηκαν, όπως λένε οι πληροφορίες, οι Χρ. Σπίρτζης και Αλ. Φλαμπουράρης με έναν εκδότη, ο οποίος προέρχεται από τη φιλελεύθερη παράταξη, αλλά πρωταγωνιστεί στην αντιπολίτευση κατά της κυβέρνησης. Η συνάντηση από μόνη της ίσως να μην είναι και τόσο περίεργη, καθώς ο εκδότης διακρίνεται στις «ανορθόδοξες» μεθόδους αντιπολίτευσης και έχει «συμπέσει» πολλές φορές με τις επιδιώξεις του ΣΥΡΙΖΑ. Το πιο περίεργο, όπως μαθαίνω, ήταν το «μενού» της συνάντησης: τα εσωτερικά του Μ. Μαξίμου. Κι ακόμα πιο συγκεκριμένα πως θα χτυπηθούν κάποιοι από τους στενούς συνεργάτες του Κ. Μητσοτάκη, προς… όφελος πρώην και νυν παραγόντων του Μ. Μαξίμου…

Πώς το ξέρει ο Α. Τσίπρας;

Μεγάλη εντύπωση και αναστάτωση έχει προκαλέσει μια ανάρτηση του Α. Τσίπρα στο Τwitter. Εγραψε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ: «Βγαίνει μια μεγάλη εφημερίδα, μη αντιπολιτευόμενη, και καταλογίζει ότι ο κ. Μητσοτάκης παρακολουθούσε τον κ. Χρυσοχοΐδη να συνομιλεί με τον κ. Μαρινάκη(…)».

Ομως το δημοσίευμα το οποίο επικαλείται ο Α. Τσίπρας δεν ανέφερε ονόματα! Κανένα όνομα. Πώς ξέρει ο κ. Τσίπρας το όνομα του επιχειρηματία; Πώς ξέρει ότι η συνομιλία που αναφέρεται στο δημοσίευμα ήταν μεταξύ Μ. Χρυσοχοΐδη και Β. Μαρινάκη; Εχει «περίεργες» προσβάσεις σε «περίεργες πηγές», οι οποίες μπορεί και να ελέγχονται ως προς τη νομιμότητά τους;

Εκτός κι αν πρόκειται για μια ακόμα «εκτίμηση»-«άποψη»-παρόλα, απ’ αυτές που συνηθίζει όταν βρίσκεται σε δύσκολη θέση. Αλλιώς μάλλον παρασύρθηκε από επιπολαιότητα και τοξικότητα…