Λίγο πιο μετά, η διαγραφή ενός μέλους του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛ. για τον ίδιο λόγο ήρθε να επισφραγίσει το «διακομματικό» πρόσωπο της φρίκης. Ομως η μεγάλη, τρομακτική, σχεδόν ασύλληπτη είδηση ήταν ότι προφυλακίστηκε κατηγορούμενος για παιδική πορνογραφία ένας συγγραφέας παιδικών βιβλίων. Πόση φρίκη πρέπει να αποκαλυφθεί ακόμα μέχρι να καταλάβουμε ότι οι κακοποιητές παιδικών ψυχών και σωμάτων δεν έχουν κομματική ή επαγγελματική ταυτότητα;

Οι δράστες εγκλημάτων όπως είναι η ενδοοικογενειακή βία, η σεξουαλική κακοποίηση, η αποπλάνηση είναι στις περισσότερες περιπτώσεις άτομα του στενού συγγενικού και φιλικού περιβάλλοντος των θυμάτων. Λίγοι είναι οι «δράκοι» που κυκλοφορούν στους δρόμους αναζητώντας τον επόμενο, τυχαίο στόχο τους. Πολλές φορές δε είναι ευυπόληπτοι πολίτες υπεράνω υποψίας, μορφωμένοι, ευκατάστατοι. Μπορεί να είναι γυμναστές, παπάδες, πολιτικοί, πλασιέ, συγγραφείς, τραγουδιστές, δικηγόροι ή μηχανικοί αυτοκινήτων. Μπορεί να είναι αλκοολικοί, ναρκομανείς ή πρότυπα υγιούς λάιφ στάιλ. Οποιος λοιπόν επιχειρεί να βάλει μία και μόνο ταμπέλα για να στοχοποιήσει μια επαγγελματική κατηγορία ή ένα κοινωνικό στάτους ή ένα κόμμα είναι, πρώτον, αστοιχείωτος και, δεύτερον, επικίνδυνος.

Ηθικά πλεονεκτήματα σε τέτοιες ιστορίες δεν υπάρχουν. Μόνο παρωπίδες και στενόμυαλοι άνθρωποι που αδυνατούν ή δεν θέλουν να κοιτάξουν στα ίσα ένα από τα πλέον ειδεχθή εγκλήματα επειδή φοβούνται ότι μπορεί να ανακαλύψουν κάποιον φίλο τους, σύντροφο ή αδελφό. Ομως καμία κοινωνία δεν θα μπορέσει ποτέ να αντιμετωπίσει και να χτυπήσει το κακό στη ρίζα του, αν δεν αποδεχθεί ότι όλα τα παιδιά είναι δικά μας. Οχι στα λόγια, αλλά στις πράξεις. Το Εθνικό Σχέδιο Δράσης για την Προστασία των Παιδιών από τη Σεξουαλική Κακοποίηση και Εκμετάλλευση που παρουσιάστηκε από την κυβέρνηση και το οποίο προβλέπει ενιαίο πρωτόκολλο διαχείρισης κρουσμάτων και αρχείο καταγραφής και επιτήρησης των περιστατικών κακοποίησης δεν είναι ένα σχέδιο της Νέας Δημοκρατίας. Είναι εθνικό. Πόσο δύσκολο είναι να το καταλάβουν κάποιοι;