Στο Χαϊδάρι δεν είναι μερισματούχοι εταιριών. Στο Πέραμα δεν αγωνιούν για γονικές παροχές 400.000 ευρώ, όμως σε όλες τις δυτικές συνοικίες η Νέα Δημοκρατία έλαβε διπλάσια ποσοστά από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Η ψήφος για άλλη μία φορά είχε ταξικά χαρακτηριστικά. Εκτός από τη μεσαία τάξη, και οι οικονομικά αδύναμοι κατευθύνθηκαν προς τη Ν.Δ., γιατί είδαν την οικονομία να αναπτύσσεται δημιουργώντας θέσεις εργασίας και μειώνοντας τους φόρους, ενώ η «νεοφιλελεύθερη» κυβέρνηση Μητσοτάκη ενίσχυσε τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς των ασθενέστερων με τα μέτρα κατά της ακρίβειας.

Ο Τσίπρας είναι ταυτισμένος με την υπερφορολόγηση, για αυτό δεν πείθει παρά μόνο έναν διαρκώς συρρικνούμενο κομματικό πυρήνα ότι μπορεί να περιορίσει τους φόρους. Η φορολόγηση της μεσαίας τάξης για τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν συνειδητή επιλογή, τα τριπλάσια υπερπλεονάσματα σε σχέση με τις δεσμεύσεις του τρίτου Μνημονίου έναντι των δανειστών προήλθαν από την εξόντωση των επαγγελματιών και τους φόρους σε βάρος της ανάπτυξης.

Ο Τσίπρας ήταν αυτός που αποφάσισε την αύξηση του ΦΠΑ στα τρόφιμα από το 13% στο 24%. Πώς θα πείσει ότι μπορεί να μειώσει τους έμμεσους φόρους; Στο μεταξύ, η Ελλάδα είχε τη μικρότερη αύξηση τιμών στα τρόφιμα το 2023 μεταξύ των χωρών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, όταν στην Ισπανία, όπου μηδενίσθηκε ο ΦΠΑ, οι ανατιμήσεις ήταν σημαντικά μεγαλύτερες.

Επί ΣΥΡΙΖΑ, ο Ειδικός Φόρος Κατανάλωσης στα καύσιμα αυξήθηκε στο «ταβάνι» που επιτρέπει η Ευρωπαϊκή Ενωση, τώρα «οδύρεται» πως μπορεί να τον περιορίσει.

Ο Μητσοτάκης γνωρίζει από οικονομία, έχει δώσει βάρος στο πώς θα μεγαλώσει η «πίτα», όταν ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ προτρέχουν και διαγκωνίζονται για το πώς θα μοιράσουν τα κομμάτια αυξάνοντας τη φορολογία.

Από τα τελευταία 15 χρόνια, μόλις η τελευταία διετία ήταν καλή για την αγορά, τον τζίρο των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και των επαγγελματιών. Οι επενδύσεις καταγράφουν ρεκόρ γιατί υπάρχει σταθερό φορολογικό πλαίσιο χωρίς αιφνιδιασμούς, ενώ το θετικό κλίμα μεταφέρεται σε όλα τα εισοδηματικά στρώματα. Για αυτό και το προβάδισμα της Ν.Δ. στις λαϊκές συνοικίες της Αττικής διευρύνθηκε στις κάλπες της 21ης Μαΐου σε σχέση με το 2019.

Στην τετραετία της Ν.Δ. μειώθηκαν 50 φόροι, ο ΕΝΦΙΑ, που επίσης θα καταργούσε ο Τσίπρας, είναι χαμηλότερος κατά 32%, οι συντελεστές για τους ασθενέστερους έχουν μειωθεί από 22% στο 9%.

Ο Τσίπρας, που μπερδεύει τα φορολογικά έσοδα με τους νέους φόρους, θέλοντας να τεκμηριώσει την «υπερφορολόγηση», είναι αδύναμος όχι μόνο σε θέματα οικονομίας, αλλά και πολιτικής. Το 2015 ανέθεσε τη διαπραγμάτευση με τους δανειστές στον Βαρουφάκη, με τα γνωστά δραματικά αποτελέσματα. Τώρα επέστρεψε με ένα ακοστολόγητο πρόγραμμα, που απαιτεί πάνω από 80 δισεκατομμύρια για να εφαρμοσθεί και τα οποία δεν μπορούν να προέλθουν παρά μόνο μέσα από την πρόσθετη φορολογία.

Οι πολίτες θέλουν διατήρηση της οικονομικής σταθερότητας, γιατί είναι η βασική προϋπόθεση ευημερίας και κοινωνικής προόδου.

Τις υποσχέσεις του Τσίπρα τις πλήρωσαν ακριβά το 2015, ο ίδιος είναι παράγοντας αστάθειας και φορολογικής επιδρομής. Η μεσαία τάξη αντιμετωπίζεται ως «ταξικός εχθρός» από τον ΣΥΡΙΖΑ και οι κάλπες το απέδειξαν με τον πιο εμφατικό τρόπο.

Το γεγονός δε ότι οι φόροι είναι στην κορυφή της ατζέντας της προεκλογικής περιόδου λειτουργεί υπέρ της Νέας Δημοκρατίας, γιατί οι πολίτες γνωρίζουν ποιοι αύξησαν τη φορολογία και ποιοι τη μείωσαν.