Σε ολιγάριθμη σειρά άρθρων θα επιχειρηθεί να παρουσιαστεί η σχέση του εν λόγω προσώπου με τον Ελληνισμό. Ο Κίσινγκερ είχε πρότυπό του τον περιβόητο Αυστριακό Κλέμενς φον Μέτερνιχ, που, κατά τον 19ο αιώνα, δέσποσε επί δεκαετίες στη διπλωματία της Ευρώπης και ταυτίστηκε το όνομά του με την απολυταρχία, το φεουδαρχισμό, την καταπίεση των λαών και τη διατήρηση ακέραιης της αλλόθρησκης οθωμανικής αυτοκρατορίας σε βάρος των χριστιανικών εθνών που αυτή κρατούσε αιχμάλωτα. Ο Κίσινγκερ αγάπησε και έκαμε πρότυπό του τον Μέτερνιχ.

Η διδακτορική του διατριβή στο Χάρβαρντ είχε θέμα «Ενας αποκατεστημένος κόσμος: Μέτερνιχ, Κάστελριγ και το πρόβλημα της ειρήνης 1812-1822» (εκδ. Παπαζήση, 2003). Ο Κάστελριγ ήταν ο υπουργός Εξωτερικών της Αγγλίας που, κατά τον Μέτερνιχ, κατάλαβε τη σκέψη του. Σημειώνεται ότι ο Κάστελριγ αυτοκτόνησε το 1822… Καίριο λόγο της αποστροφής του Μέτερνιχ προς τους λαούς της Ευρώπης από τους οποίους, κατά την άποψή του, κινδύνευε το στάτους που επιχειρούσε να διατηρήσει στη Γηραιά Ηπειρο αποτελούσαν οι Ελληνες. Ο Αλαν Σκεντ, καθ. Διεθνούς Ιστορίας στο LSE, στη μελέτη του «Europe’s balance of power, 1815-1848» (Macmillan, London, 1979, p. 7), γράφει ότι ο Μέτερνιχ είπε για τους Ελληνες: «Εκεί, πέρα από τα σύνορά μας, τριακόσιες ή τετρακόσιες χιλιάδες άνθρωποι, σουβλισμένοι ή με κομμένο το λαιμό, ελάχιστα μετράνε».

Ο πρώην Βρετανός διπλωμάτης και τώρα καθηγητής Πανεπιστημίου Ουίλιαμ Μάλινσον αντιπαραβάλλει τη δήλωση του Μέτερνιχ με αυτήν του Κίσινγκερ: «Οι Ελληνες είναι δύσκολο, αν όχι ακατόρθωτο, να τιθασευτούν. Γι’ αυτό θα πρέπει να χτυπήσουμε στις πολιτισμικές τους ρίζες, ίσως τότε τους αναγκάσουμε να συμμορφωθούν.

Εννοώ, φυσικά, να χτυπήσουμε τη γλώσσα τους, τη θρησκεία τους, τα πολιτισμικά και ιστορικά αποθέματά τους προκειμένου να εξουδετερώσουμε την ικανότητά τους να αναπτύσσονται, να διακρίνονται ή να κυριαρχούν, καταργώντας έτσι ένα εμπόδιο στα ζωτικά στρατηγικά μας πλάνα στα Βαλκάνια, στη Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή».

Επειδή αμφισβητήθηκε η ακρίβεια της δήλωσης, ο Μάλινσον σημειώνει: «Εγράφη στον “Οικονομικό Ταχυδρόμο” στις 14 Αυγούστου 1997. Το άρθρο δανείζεται το απόσπασμα από το “The Turkish Daily News” της 17ης Φεβρουαρίου 1997. Ο Κίσινγκερ φέρεται να είπε τα εν λόγω σε μια ομάδα επιχειρηματιών στην Ουάσινγκτον, τον Σεπτέμβριο του 1974. Ο πρώην αρχισυντάκτης του “Οικονομικού Ταχυδρόμου” Γιάννης Μαρίνος μου επιβεβαίωσε το αληθές της ιστορίας τηλεφωνικά στις 17 Ιουλίου 2002» (Ουίλιαμ Μάλινσον «Ο Κίσινγκερ και η εισβολή στην Κύπρο», Βιβλ. της Εστίας, σελ. 38, σημ. 24). Κατά τον Μάλινσον, «ο Κίσινγκερ προσπαθούσε να υπερασπιστεί ένα παγκόσμιο σύστημα ισορροπίας δυνάμεων, με την Αμερική ενορχηστρωτή, κατά τον τρόπο του Μέτερνιχ. Ετσι η Αμερική -και ο Κίσινγκερ- γίνεται ένας μοντέρνος παγκόσμιος Μέτερνιχ».