Τον «Τραμπισμό». Ο οποίος -εκτός των άλλων- το 2022 κατάφερε να βεβηλώσει ακόμα και το Καπιτώλιο. Με μια βαθιά μαχαιριά, που προκάλεσε ανεξίτηλη ουλή στο πρόσωπο της Δημοκρατίας. Οχι μόνο στις ΗΠΑ. Οι οπαδοί του Μπολσονάρο στη Βραζιλία δεν έκαναν κάτι διαφορετικό, απ’ ό,τι έκαναν οι αυθεντικοί τραμπιστές. Ακριβώς το ίδιο έκαναν.

Τον Μάιο του 2011 γινόταν σχεδόν ταυτοχρόνως δύο αντιμνημονιακές  εκδηλώσεις. Η μια στα Προπύλαια με ομιλητές τον Θ. Πελεγρίνη, (αργότερα έγινε υφυπουργός της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ.) και τον Μ. Θεοδωράκη, ο οποίος τότε ακόμα στήριζε τον ΣΥΡΙΖΑ. Αργότερα, επτά χρόνια μετά, μίλησε για τη «χειρότερη μορφή φασισμού», που είναι η «αριστερόστροφη» . Ενώ στο Σύνταγμα ήταν σε εξέλιξη η συγκέντρωση των ακροδεξιών «αγανακτισμένων». Στη συνέχεια οι δύο συγκεντρώσεις ενώθηκαν έξω από τη Βουλή φωνάζοντας το ίδιο διάσημο σύνθημα της εποχής. Προσπάθησαν ανεπιτυχώς να κάνουν ό,τι έκαναν οι τραμπιστές και οι οπαδοί του Μπολσονάρο: Να μπουν στη Βουλή κι ενδεχομένως να την κάψουν, όπως ζητούσαν. Η ψύχραιμη παρέμβαση του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ απέτρεψε την είσοδο του «πολιτικού μίγματος» ακροδεξιών, οπαδών του ΣΥΡΙΖΑ και ψεκασμένων του Π. Καμμένου, να μπει στο «μπ@υρδέλ@ τη Βουλή».

Ομως ο Τραμπισμός ήταν εκεί, πριν καν υπάρξει στην επίσημη αμερικανική μορφή του. Η βίαιη είσοδος στο Καπιτώλιο ήταν ουσιαστικά η αποκορύφωση του Τραμπισμού. Η «στιγμή» που συμπύκνωσε -κι έμεινε για να συμβολίζει ιστορικά- όλη την αθλιότητα και τη βαθιά απέχθεια στη Δημοκρατία, τους Θεσμούς και τα σύμβολά της. Δηλαδή, ό,τι ακριβώς συνέβη τον Μάιο του 2011 στην Αθήνα, 11 χρόνια νωρίτερα, το «ντου» στο Καπιτώλιο.

Στον πρώιμο «Τραμπισμό αλά Γκρέκα» -εκτός του «ντου» που επιχειρήθηκε στη Βουλή- ενυπήρχαν ήδη όλα τα στοιχεία, τα οποία αργότερα συγκρότησαν το πιο απεχθές πολιτικό ρεύμα της σύγχρονης ιστορίας: Λαϊκισμός, fake news, δολοφονίες χαρακτήρων, στοχοποιήσεις, ψέματα, λεφτόδεντρα, παιδικές απλουστεύσεις σύνθετων προβλημάτων και μίσος. Το οποίο υπήρξε η πολιτική μήτρα του τοξικού διχασμού. Ο οποίος, με τη σειρά του, αποτυπώθηκε με μεγάλη ειλικρίνεια σε ένα προεκλογικό μπαλκόνι της Καλαμάτας, το 2015: «Ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν».

Τελικά, κανένας δεν τέλειωσε κανέναν. Οι «Τραμπιστές αλά Γκρέκα», παρά λίγο να «τελειώσουν» τη χώρα, αλλά έχασαν παταγωδώς στο «και πέντε» το 2019. Κι έτσι η χώρα γλίτωσε. Δεν γλίτωσαν όμως οι ίδιοι, αφού κατάφεραν να «τελειώσουν» τον πυρήνα της πολιτικής ύπαρξής τους. Βυθισμένοι στο παραμύθι και ποτισμένοι από την τοξικότητα κατάφεραν να αυτοκαταστραφούν και να περιχαρακωθούν σε ένα μειοψηφικό περιθώριο. Το οποίο αναγκαστικά καταλήγει, εκών-άκων, μέχρι και στην πολιτικά μίζερη στάση να… φοβάται μήπως επιστρέψουν τα Γλυπτά του Παρθενώνα και κερδίσει ο Μητσοτάκης…