Ναι μεν λειτουργούσε στο πλαίσιο του Ψυχρού Πολέμου και στον απόηχο της ήττας του Βιετνάμ (την οποία, τρόπον τινά «διπλασίασε» με την επιχείρηση-φιάσκο στην πρεσβεία της Τεχεράνης) αλλά επί των ημερών του οι Αμερικανοί δεν έχαναν τα σπίτια τους από στεγαστικά δάνεια, που… δεν είχαν συνάψει ποτέ, ούτε πέθαιναν αβοήθητοι, επειδή έτσι ήθελαν οι ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες. Τον Κάρτερ διαδέχτηκαν οι νεοφιλελεύθεροι τυφώνες Ρίγκαν και Θάτσερ, που γκρέμισαν με ιδεολογικό ζήλο το κοινωνικό κράτος και τη μεταπολεμική συναίνεση, οδηγώντας στα κολοσσιαία προβλήματα, που αντιμετωπίζει σήμερα ο παρακμάζων Δυτικός Κόσμος.

Μετά τον θάνατο του Κάρτερ, οι μόνοι εν ζωή πρώην Δημοκρατικοί πρόεδροι είναι ο Μπιλ Κλίντον και ο Μπαράκ Ομπάμα. Θεού θέλοντος έχουν αρκετά χρόνια μπροστά τους. Το κόμμα τους όμως, έχει καταντήσει ένας απαξιωμένος μηχανισμός των πλουσίων ελίτ, που απέκοψε κάθε δεσμό με την παραδοσιακή κοινωνική του βάση, τους εργαζομένους. Ετσι εξηγείται η (αυτοκτονική) στροφή των τελευταίων στον Τραμπ και στο δυστοπικό του alter ego. Εναν κυνικό υπερ-δισεκατομμυριούχο με γυάλινο βλέμμα και μηδέν συναίσθημα, που συμπεριφέρεται με το «καλημέρα» σαν παγκόσμιος δικτάτορας του ολοκληρωτικού καπιταλισμού.

Τον Κάρτερ πολλοί θα τον νοσταλγήσουν, όχι μόνο ως εποχή, αλλά και ως άνθρωπο. Γεννήθηκε σε μια φάρμα στην Τζόρτζια χωρίς ηλεκτρικό και τρεχούμενο νερό, ενώ ο Τραμπ (μόλις 22 χρόνια μικρότερός του) μεγάλωσε στα πούπουλα στη Νέα Υόρκη. Ο Κάρτερ τέλειωσε τη Ναυτική Ακαδημία, ενώ ο Τραμπ έβαλε μέσον για να μην πάει στο Βιετνάμ.

Ο Κάρτερ ήταν ο πρώτος πρόεδρος που εγκατέστησε ηλιακές πλατφόρμες με θερμαινόμενο νερό στη στέγη του Λ. Οίκου, ενώ ο Τραμπ θεωρεί την κλιματική αλλαγή «φάρσα των Κινέζων». Ο Κάρτερ έζησε 77 χρόνια με την αγαπημένη του Ρόζαλιν, την οποία (όπως εξομολογήθηκε ντροπαλά στο «Playboy») «απάτησε αρκετές φορές… με τη σκέψη». Του άλλου ο ερωτικός βίος είναι τοις πάσι γνωστός.