Ουδείς, βεβαίως, μπορούσε να φανταστεί ότι σε πολύ μικρό διάστημα από την έκδοση της βιογραφίας ο Μασκ θα αναδεικνυόταν σε δεξί χέρι του 47ου προέδρου των ΗΠΑ, έχοντας ήδη γράψει μια μικρή, αλλά εξαιρετικά σημαντική λίστα από λόγους για να μπει στο στόχαστρο ολόκληρης της δημοκρατικής Δύσης. Ιδίως μετά το διπλό σφιχταγκάλιασμα που έχει κάνει στη γερμανική Ακροδεξιά με τις ένθερμες αναρτήσεις του υπέρ του AfD. Και μάλιστα σε μια χώρα που ολόκληρη η νεότερη ιστορία της είναι ποτισμένη από τα δεινά του ναζισμού και των προσπαθειών της να επουλώσει τις πληγές των ενοχών της απέναντι στον υπόλοιπο κόσμο εδώ και σχεδόν έναν αιώνα τώρα.

Παιδί στη Νότια Αφρική, ο Μασκ έπεφτε συχνά θύμα ξυλοδαρμού από νταήδες. Κάποτε, μάλιστα, είχε δεχθεί τόσες κλοτσιές που το πρόσωπό είχε γίνει σαν μια τεράστια μελανιασμένη μπάλα. Αυτά τα τραύματα, όμως, ήταν γρατζουνιές -λέει ο βιογράφος του- σε σύγκριση με τα ψυχικά που του προκάλεσε ο  πατέρας του, ένας περιθωριακός και φαντασιόπληκτος  μηχανικός.

Εγινε, λέει ο Αϊζακσον, σκληρός αλλά ευάλωτος άντρας-παιδί, επιρρεπής σε ξαφνικές εναλλαγές διάθεσης. «Δεν υπάρχει μόνο ένας Ελον Μασκ. Εχει πολλές πολλές προσωπικότητες τύπου Τζέκιλ και Χάιντ. Μπορείς να τον δεις να είναι πολύ χαρούμενος και αστείος και ξαφνικά να βρίσκεται σε απολύτως απαθή κατάσταση, σχεδόν μηχανική, σαν να βρίσκεται σε ένα μαύρο σύννεφο».

Ο πιο πλούσιος άνθρωπος στον κόσμο, λοιπόν, έχει και αυτός παιδικά τραύματα και πολύ περίεργη ψυχοσύνθεση. Οπως οι περισσότεροι από εμάς. Η  βραδυπορούσα και αναπαυόμενη στις δημοκρατικές της δάφνες Ευρώπη, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, όλο από κάτι τέτοιες προσωπικότητες κινδυνεύει…