Η μητέρα θα έχει σχέσεις με μικρότερους άνδρες, ο πατέρας θα φύγει γυμνός στην έρημο, η κόρη καταρρέει ψυχολογικά και ο γιος γίνεται καλλιτέχνης. Η διανομή των ρόλων στην Εφη Αχτσιόγλου, τον Νίκο Παππά, τον Γιούκλιντ Τσακαλώτο και τον Στέφανο Τζουμάκα αλλά μετά την έλευση του Στέφανου Κασσελάκη από το πουθενά ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να είναι ξανά ο ίδιος. Με την επίσκεψη στη Μακρόνησο με τον Αποστολάκη στον ρόλο του Κόκκινου Λοστρόμου η υποψηφιότητα του Κασσελάκη μοιάζει ένα μέτριο εισαγόμενο άλογο που ανήκει σε έναν πλούσιο ντόπιο στάβλο. Με τον ιδιοκτήτη του στάβλου να μη βρίσκεται στην πρώτη του νιότη για να το προστατεύσει από το δημοσιογραφικό «ξύλο» που τρώει.

Ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα η επόμενη μέρα των εσωτερικών εκλογών του ΣΥΡΙΖΑ έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Θα γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ μια συνιστώσα του ΠΑΣΟΚ όπως πήγε να γίνει το αντίστροφο αν ισχύουν όσα είπε ο Τζουμάκας ότι ο Λαλιώτης του ζήτησε να στηρίξει τον Τσίπρα στις εκλογές του 2015; Θα ξαναγίνει γκρουπ επιρροής δυσανάλογης με την εκλογική του δύναμη όπως την εποχή του Εσωτερικού αν αναλάβει την προεδρία η Αχτσιόγλου σε συνεργασία με τον Τσακαλώτο;  Ή θα διαλυθεί για να αντικατασταθεί από κάτι άλλο στην αξιωματική αντιπολίτευση αφού η πολιτική απεχθάνεται τα κενά;

Το μόνο σίγουρο, δεν μπορεί να υπάρχει αντιπολίτευση χωρίς την ικανότητα να αναλάβει την εξουσία. Δηλαδή δεν μπορεί θα συνεχιστεί αιώνια η σημερινή κατάσταση που κανένα από τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν μοιάζει να είναι ικανό να αναλάβει την κυβέρνηση. Κάποιο κόμμα και κάποιος αρχηγός θα εμφανιστούν από το πουθενά αλλά πιο συντηρητικό ή πιο δικαιωματιστικό από τη σημερινή Ν.Δ. θα το μάθουμε στην πράξη. Ας μην ξεχνάμε ότι η ιστορία είναι ένα εκκρεμές που κινείται ανάμεσα στον ριζοσπαστισμό και τη συντήρηση. Οταν εξαντληθεί η δυναμική του προς τη μία κατεύθυνση, κινείται προς την άλλη. Στην Ελλάδα η δυναμική του εκκρεμούς προς τα αριστερά εξαντλήθηκε μαζί με το ηθικό πλεονέκτημά της. Και κανένας στον ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει τη δύναμη να του ξαναδώσει ώθηση. Πόσο μάλλον έναν άγνωστο από την Αμερική που μιλάει τα «αριστερά» από linguaphone έστω και αν στις περιπλανήσεις τον συνοδεύει ναύαρχος με κόκκινη σαλοπέτα.

Η δαμόκλειος σπάθη των social media

Μια από τις μεγαλύτερες κουταμάρες που λέγονται είναι το «Ο Κυριάκος τους έβαλε στις θέσεις που ήταν για να εκτεθούν». Θα μπορούσε να έχει νόημα αν μαζί με κάθε υπουργό που κάνει λάθος και υποχρεώνεται να παραιτηθεί ταυτόχρονα δεν εκτίθεται και η κυβέρνηση. Και η ζημιά είναι αθροιστική.

Το ερώτημα τώρα που τίθεται είναι γιατί τις ζημιές να τις παθαίνουν πολιτικοί με πείρα όπως ο Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης. Η απάντηση είναι απλή.  Αντίθετα με κυβερνητικά στελέχη όπως η Ειρήνη Αγαπηδάκη που ξεπήδησαν μέσα από τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, όπως το Twitter και το Facebook, ο Βαρβιτσιώτης και οι πολιτικοί των προηγούμενων γενεών έμαθαν την τέχνη της πολιτικής στην εποχή των «χάρτινων» εφημερίδων που σημαντικότερο από το τι λες και πώς ντύνεσαι είναι το τι κάνεις και πόσο καλά το κάνεις. Και δεν είχαν να αντιμετωπίσουν το διαδικτυακό λιντσάρισμα, που κάποιος μπορεί να γράψει «πήρε φωτιά το twitter από τη δήλωση του Βαρβιτσιώτη», να βάλει και τρεις φωτογραφίες από αναρτήσεις, ο κόσμος να σκεφτεί «κοίτα, ρε, τι έγινε» και εκεί που κανένας δεν το περίμενε να γίνει της τρελής.

Στην πολιτική υπάρχει μόνο η πραγματικότητα. Η οποία λέει ότι στην πολιτική του σήμερα μια φράση μπορεί να καταστρέψει έναν πολιτικό από το πιο αποτυχημένο νομοσχέδιο.

ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΝΕ ΧΑΜΕΝΑ ΤΑ 2,2 ΔΙΣ.

Το κλισέ «δεν έχει σημασία πόσες φορές θα πέσεις κάτω αλλά πόσες θα σηκωθείς» ισχύει για περιπτώσεις όπως τις θεομηνίες που χτύπησαν την Ελλάδα και ιδιαίτερα τη Θεσσαλία. Το να συγκριθεί με άλλες αντίστοιχες περιπτώσεις στο παρελθόν στην Ελλάδα ή το εξωτερικό δεν έχει νόημα. Αλλωστε δεν ενδιαφέρει τι σε έστειλε κάτω αλλά πόση θέληση έχεις για να συνεχίσεις. Και από το ’50 και την Ανασυγκρότηση μέχρι το ’70 και την τουρκική κατοχή στην Κύπρο και τον διχασμό που δημιούργησε το δημοψήφισμα του 2015 η Ελλάδα έδειξε ότι όσο καλά ξέρει να μουρμουράει τόσο καλά ξέρει να ανασκουμπώνεται όταν οι περιστάσεις το επιβάλλουν. Με τη βοήθεια των συμμάχων της. Ιδιαίτερα όταν οι συμμαχίες πάνε να εξελιχθούν σε φιλίες.

Τα 2,2 δισ. που θα πάρει η Ελλάδα σαν βοήθεια για τις πλημμύρες είναι ότι αυτά τα λεφτά δεν είναι από το πουθενά. Ενα μέρος είναι έκτακτη βοήθεια που στο τέλος του χρόνου θα χανόταν και το μεγαλύτερο μέρος χρήματα για ΕΣΠΑ που είναι αμφίβολο ότι θα προχωρούσαν.

Το θετικό είναι πόσο γρήγορα δόθηκαν οι διαβεβαιώσεις από την Ε.Ε. Και το θετικότερο αν διατεθούν προσεκτικά για αποζημιώσεις αντί να γεμίσουν τις τσέπες των επιτηδείων.