Είναι γεγονός ότι ο «σουλτάνος» συμπεριφέρεται ωσάν ο Ελληνας πρωθυπουργός να τον εξαπάτησε μετά την «εκτονωτική» συνάντησή τους στην Κωνσταντινούπολη.

Οποιος, όμως, πόνταρε σε ουσιαστική αλλαγή κλίματος στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, προφανώς δεν κατανοεί τη φύση τους. Η Τουρκία θα φοράει το καλό της προσωπείο μόνο όσο η Ελλάδα αποδέχεται το γεωπολιτικό της μπούλινγκ και κάθεται ήσυχα ήσυχα να μετατραπεί σε δορυφόρο μειωμένης κυριαρχίας, ανεχόμενη με διαμαρτυρίες πρωτοκόλλου τις τουρκικές περιπολίες καταμεσής του Αιγαίου.

Η επίδειξη του χάρτη της «Γαλάζιας Πατρίδας» στην Ουάσιγκτον ξύπνησε απότομα την Αγκυρα, έγινε περίπου δεκτή σαν βεβήλωση του Κορανίου του τουρκικού εθνικισμού. Γι’ αυτό και περισσότερο από τον ίδιο τον Ερντογάν εξεμάνησαν με την «ιεροσυλία» Μητσοτάκη ο θεωρητικός του νεο-οθωμανισμού, Αχμέτ Νταβούτογλου, και ο «Γκρίζος Λύκος», Ντεβλέτ Μπαχτσελί.

Το τελευταίο διάστημα, η Τουρκία συμπεριφέρεται σαν να της φταίνε όλοι και όλα. Ο Τούρκος πρέσβης στη Στοκχόλμη έφτασε στο σημείο να ζητήσει την έκδοση της… Σουηδέζας βουλευτού Αμινέ Κακαμπαβέχ, η οποία είναι Κούρδισσα ιρανικής καταγωγής (ούτε καν τουρκικής), επειδή δήθεν συνεργάζεται με το ΡΚΚ.

Η Κακαμπαβέχ στήριξε με την ψήφο της τη σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση της Μαγκνταλένα Αντερσον, αφού πρώτα εξασφάλισε τη στήριξη της Στοκχόλμης στους Κούρδους μαχητές του PYD, στη Συρία. Απορημένη με το θράσος του Τούρκου πρέσβη, τον κάλεσε να… πάει εκείνος από εκεί που ήρθε. Ολα αυτά μπορεί να δείχνουν μια Τουρκία σε πανικό, αλλά αυτή είναι η μισή αλήθεια.

Οι Αμερικανοί, όπως και οι κυβερνήσεις Σουηδίας-Φινλανδίας, δείχνουν «κατανόηση» για το νατοϊκό βέτο Ερντογάν (ασχέτως αν τον περιμένουν στη γωνία…), ενώ χθες και σήμερα ο Τσαβούσογλου βρίσκεται σε σημαντική αποστολή στο Ισραήλ, που μας αφορά άμεσα σε επίπεδο γεωπολιτικής και ενέργειας. Εκνευρισμένος πράγματι ο αντίπαλος, αλλά όχι ολιγοφρενής. Εδωσε, άλλωστε, το μήνυμά του και μέσω Αλβανίας.