Οι εξηγήσεις για την άνοδο των ακροδεξιών και εθνολαϊκιστών κομμάτων στην Ευρώπη -και παγκοσμίως- στηρίζονται στην πολλαπλή κρίση που ξεκίνησε από την πανδημία και βρίσκεται υπό εξέλιξη μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και το ενεργειακό χάος. Η μεγάλη δυσαρέσκεια των πολιτών για τη ζοφερή κατάσταση που βιώνουν (υψηλό κόστος ζωής, έλλειψη ρευστότητας και προοπτικής για το μέλλον) πρέπει να απελευθερωθεί και, βέβαια, κατευθύνεται στις κυβερνήσεις που διαχειρίστηκαν όλα αυτά τα προβλήματα. Οπως τονίζεται από όλους τους αναλυτές, οι κρίσεις και οι κακές εποχές γεννούν ευκαιρίες για όσες πολιτικές παρατάξεις βρίσκονται στην αντιπολίτευση ή υπόσχονται ευχάριστες (και, συνήθως, μη ρεαλιστικές) προοπτικές.
Η παρούσα διεθνής κρίση είναι βούτυρο στο ψωμί των λαϊκιστών, που μπορούν να πείσουν σε αυτή τη φάση για την αντικατάσταση των πολιτικών ελίτ με ηγεσίες που στηρίζονται από οπαδούς. Αυτό υποστηρίζει ο Φεντερίκο Φιλκενστάιν, συγγραφέας του βιβλίου «Από το φασισμό στο λαϊκισμό».
Στόχος του Μασκ: Τα εργασιακά δικαιώματα
Ο ίδιος αναφέρεται στην περίπτωση Τραμπ που εξακολουθεί να εμπνέει πολλούς πολιτικούς ηγέτες -τον Ερντογάν και τον Ορμπαν, μεταξύ άλλων-, αλλά και νεόκοπους φιλόδοξους αρχηγούς. Συνήθως, οι λαϊκιστές ηγέτες, όσο εύκολα εντυπωσιάζουν τα πλήθη προεκλογικά μοιράζοντας υποσχέσεις, τόσο εύκολα «ξεφουσκώνουν» στην πραγματική άσκηση εξουσίας. Ομως, αν συνεχιστεί ο κύκλος της κρίσης στην Ευρώπη, θα εμφανιστούν κι άλλοι πολιτικοί που θα εκπέμπουν στο ίδιο μήκος κύματος με τη Λεπέν, τη Μελόνι, τον Σαλβίνι ή τον Τζίμι Ακεσον των ακροδεξιών «Σουηδών Δημοκρατών», που είναι ρυθμιστής της πολιτικής κατάστασης στη χώρα του.