Ακόμα και το χαμένο «ν» στο όνομα του Γιάνη είναι στοιχείο της προσωπικότητας ενός ανθρώπου που πιστεύει ότι δεν υπάρχει άλλος που να του μοιάζει. Το ανάλογο του «γιατί κανένας δεν με καταλαβαίνει;», το οποίο είναι κοινό στην εφηβική ηλικία, αλλά τελειώνει αργότερα, όταν ο έφηβος μεγαλώνει και καταλαβαίνει ότι στην κοινωνία υπάρχουν χιλιάδες όμοιοι. Εκτός αν ο έφηβος αρνείται να μπει στον κόσμο των μεγάλων και συνεχίζει να σώζει… Δουλτσινέες από ανεμόμυλους ή οικονομίες από την καταστροφή. Στην περίπτωση του Βαρουφάκη ισχύει το δεύτερο και μετά το 2015 και τη σωτηρία της Ελλάδας με το κλείσιμο των τραπεζών, ο Γιάνης αποφάσισε να την ξανασώσει με το σχέδιο «Δήμητρα».

Οι Δήμητρες θα είναι μονάδες αποπληρωμής φόρων για τις οποίες ο Βαρουφάκης είπε ότι δεν πρόκειται να αντικαταστήσουν το νόμισμα. Επειδή όμως οι Δήμητρες θα είναι μεταβιβάσιμες από τον λογαριασμό του ενός ιδιώτη σε άλλον, επειδή το κράτος θα μπορεί να πιστώνει, έχει την οικονομία μιας χώρας για να παίζει. Και αν δεν μπορεί να την πάρει μόνος του, να την πάρει μέσα από μια κυβέρνηση των ηττημένων. Μια προοπτική που όσο και να προσπαθεί να υποβαθμίσει ο Αλέξης Τσίπρας, Τσακαλώτος και Δραγασάκης την κρατάνε ζωντανή. Ωστε οι ψηφοφόροι των μικρότερων κομμάτων να ελπίζουν ότι η ψήφος τους δεν θα πάει χαμένη και ΤΟ κόμμα τους θα μπει στην κυβέρνηση.

Το ερώτημα πριν από τις επόμενες εκλογές είναι απλό. Θέλετε τη διαχείριση της Ελλάδας την επόμενη τετραετία να την έχει η Ν.Δ. με αρχηγό τον Κυριάκο Μητσοτάκη ή αυτοί; Και με το αυτοί εννοώ τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ, το Μέρα25 ή όποιο άλλο κόμμα μπορεί να εξασφαλίσει τον αριθμό των βουλευτών ώστε να υπάρξει η κυβέρνηση των ηττημένων. Η εξέλιξη γίνεται πλέον πραγματικότητα από τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ στην ουσία έχει εγκαταλείψει την πιθανότητα να βγει πρώτο κόμμα, ο Νίκος Ανδρουλάκης θα ξέρει ότι έπειτα από μια μέτρια ή κακή εμφάνιση το μόνο που θα μπορεί να τον σώσει θα είναι η συμμετοχή στην εξουσία και ο Γιάνης Βαρουφάκης ονειρεύεται να τελειώσει αυτό που ξεκίνησε τον Ιούνιο του 2015.

Στις κάλπες τα κόμματα συγκρίνονται το ένα με το άλλο. Για μια τετραετία ο πολίτης εμπιστεύεται σε ένα κόμμα την ασφάλεια και το πορτοφόλι του. Και ανάμεσα στα σκισμένα μνημόνια του 2105 και τις μελλοντικές σκισμένες Δήμητρες του 2023 η μόνη άμυνα είναι οι κάλπες.

Το «αυτοδιοίκητο του ποδοσφαίρου»

Μετά το τέλος του ματς του Ολυμπιακού με την ΑΕΚ και το ντου των οπαδών στον αγωνιστικό χώρο η διοίκηση του Ολυμπιακού έβγαλε μια ανακοίνωση διαμαρτυρίας. Η οποία, μετά τις διαμαρτυρίες για τη διαιτησία, τελείωνε: «…Οι αλήτες της ΕΠΟ και η ανίκανη να τους αντιμετωπίσει κυβέρνηση σκότωσαν το ποδόσφαιρο!». Μετά τις δηλώσεις του Γιάννη Βρέντζου μετά την ισοπαλία με τον Παναθηναϊκό, για δεύτερη φορά ο Ολυμπιακός αναφέρεται στην κυβέρνηση. Ενα αποτέλεσμα συνεχόμενων λαθών που ελπίζεται ότι η κυβέρνηση δεν πρόκειται να επαναλάβει εάν παραμείνει στην εξουσία και την επόμενη τετραετία.

Το «αυτοδιοίκητο του ποδοσφαίρου», που στο παρελθόν οι κυβερνήσεις αντιμετώπιζαν σαν μειονέκτημα, στην πραγματικότητα αποτελεί πλεονέκτημα. Δίνει τη δυνατότητα στην κυβέρνηση να μην ανακατεύεται στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο, παρά μόνο αν υπάρχουν θέματα νόμου ή δημόσιας ασφαλείας. Από την αρχή όμως και στην περίπτωση της υπόθεσης της συνιδιοκτησίας ΠΑΟΚ και Ξάνθης, η κυβέρνηση με τον Γεραπετρίτη πήγε και μπλέχτηκε για να φτάσει στο σημείο εφέτος ο πρωθυπουργός να ζητάει από τον πρόεδρο της UEFA Αλεξάντερ Τσέφεριν να στέλνει ελίτ διαιτητές. Αποτέλεσμα μηδέν και ο πρωθυπουργός, αντί να δείξει ότι λύνει προβλήματα, έδειξε αδύναμος. Στο μέλλον θα πρέπει να υπάρξει στροφή 180 μοιρών.

ΕΧΕΙ ΧΑΘΕΙ Η ΜΠΑΛΑ…

Θα γράφω και θα επαναλαμβάνω ότι το λάθος που έγινε από τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης είναι ότι το υφυπουργείο Αθλητισμού ήταν κατ’ όνομα αθλητισμού, στην πραγματικότητα πρωταθλητισμού, και μετά τους Ολυμπιακούς του 2004 υφυπουργείο επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Και όσο και αν είναι ελκυστική στους πολιτικούς η άμεση προβολή που δίνει το επαγγελματικό ποδόσφαιρο, στη διάρκεια αποδεικνύεται επιζήμια.

Ο λόγος είναι απλός. Ας πούμε ότι λαμβάνεται μια απόφαση με την οποία μια ομάδα ωφελείται. Οι αντίπαλοί της θα είναι δυσαρεστημένοι, αφού έγινε ισχυρότερη ή βγήκε από το πρόβλημα. Οι οπαδοί της ομάδας που ευνοήθηκε δεν θα το αναγνωρίσουν, αφού, αν το κάνουν, θα φανεί ότι η ομάδα τους δεν είχε δίκιο, αλλά βγήκε χαριστικά από τη δύσκολη θέση από τους πολιτικούς. Οι οποίοι είναι «κόκκινο πανί» για τους οπαδούς, ιδιαίτερα τους οργανωμένους, που θέλουν να περνάνε σαν αντισυστημικοί και αντιεξουσιαστές.

Μακριά και αλάργα λοιπόν από το επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Και αν η κυβέρνηση θέλει να βοηθήσει οικονομικά τον αθλητισμό, ας βρει ένα σύστημα να μοιράζει μέσω gov.gr αθλητικά κουπόνια που οι πολίτες θα μπορούν να εξαργυρώνουν σε γυμναστήρια και σωματεία για να αθλούνται. Κανένας νέος αθλητικός νόμος δεν πρόκειται να βάλει τάξη στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Αθλητισμός για όλους και εάν πρέπει να σωθεί το επαγγελματικό ποδόσφαιρο, ας το σώσουν οι ιδιοκτήτες του.

Ειδήσεις σήμερα