Πριν λίγο καιρό διέρρεαν με σιγουριά ότι ο πρώην πρωθυπουργός θα ανακοινώσει ότι δεν θα είναι υποψήφιος στις επόμενες εκλογές. Δεν το έκανε, οπότε τώρα το διαρρέουν εκ νέου και προφητεύουν ότι θα το ανακοινώσει την επόμενη φορά. Αλλά για να μην αδικούμε τους επαγγελματίες της αντιπολίτευσης, δεν το κάνουν μόνο με τον Κώστα Καραμανλή. Επανειλημμένα έχουν εφεύρει θέμα με τον Αντώνη Σαμαρά, ερμηνεύοντας κάθε δημόσια τοποθέτησή του ως βολή προς την κυβέρνηση. Κατά καιρούς λοιπόν ανακαλύπτουν κάποιους «καραμανλικούς» που διαφοροποιούνται, προσθέτουν κάποιους «σαμαρικούς» που δήθεν περιμένουν στη γωνία, ανακατεύουν και μερικούς «μητσοτακικούς» που είναι τάχα δυσαρεστημένοι γιατί δεν υπουργοποιήθηκαν και περιμένουν να δέσει το μίγμα. Κάθε φορά βέβαια ξεφουσκώνει, κόβοντας στη μέση το μαγείρεμα.

Τελευταίο επεισόδιο στο σίριαλ είναι η απολύτως λογική και αυτονόητη παρέμβαση του Κώστα Καραμανλή για το θέμα των παρακολουθήσεων. Κανείς δεν υποτιμά την παρέμβασή του, αντιθέτως έχει ειδικό βάρος και αποτελεί ένα ηχηρό μήνυμα ότι και αυτή τη φορά η παράταξη της Νέας Δημοκρατίας έχει μία ενιαία γραμμή η οποία ευθυγραμμίζεται με το καλό του τόπου. Η τοποθέτηση του πρώην πρωθυπουργού δεν διαφοροποιείται από τη στάση της κυβέρνησης και προσωπικά του Κυριάκου Μητσοτάκη ότι πρέπει να δοθούν απαντήσεις και, το κυριότερο, η επόμενη φάση -δηλαδή η αναδιοργάνωση της ΕΥΠ- οφείλει να είναι αποτέλεσμα συνεργασίας όλων των πολιτικών δυνάμεων. Αλλωστε μια τέτοια υπόθεση ξεπερνά τη θητεία μιας κυβέρνησης ή ενός κόμματος και αφορά συνολικά στο πολιτικό σύστημα του τόπου.

Οσο για τον ΣΥΡΙΖΑ, το μόνο που καταφέρνει να αποδείξει είναι πως, πρώτον, δεν έχει κάτι σοβαρό να προτάξει στον ελληνικό λαό και αναζητά σανίδα σωτηρίας στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας ή του ΠΑΣΟΚ. Και, δεύτερον, ότι δεν έχει ιδέα από τον τρόπο που λειτουργεί ένα αστικό, βαθιά δημοκρατικό κόμμα που δεν φοβάται τη σκιά του. Σε αντίθεση με τα κόμματα που έχουν έναν υποψήφιο αρχηγό και πανηγυρίζουν επειδή βγαίνει πρώτος.