Στον 20ό αιώνα των κοινωνικών επαναστάσεων κυριαρχούσε η βεβαιότητα ότι οι κληρονομικοί άρχοντες, ως κατάλοιπο της φεουδαρχίας, θα έμπαιναν αργά ή γρήγορα στο χρονοντούλαπο. Αμ δε! Είτε ως καλοταϊσμένο θεσμικό ντεκόρ (Ευρώπη-Ιαπωνία) είτε ως απόλυτοι δεσπότες στον Παγκόσμιο Νότο (Αραβικός κόσμος, Ασία και Αφρική), βασιλιάδες, πρίγκιπες, δούκες, σεΐχηδες, σουλτάνοι, ή όπως αλλιώς τους λένε, ζουν και βασιλεύουν σε 43 από τις 194 χώρες του πλανήτη (στο 22% για την ακρίβεια).

Η ενθρόνιση του νέου Δανού βασιλιά -ως τελευταίο επεισόδιο μιας σαπουνόπερας με πρωταγωνίστριες τις «καλές πεθερά και νύφη» κόντρα στην αόρατη «διαβολική Μεξικάνα ερωμένη»- είναι γεγονός ότι έκοψε υπερβολικά πολλά εισιτήρια για την ελαφρότητα του μύθου. Οσοι δεν έχουν βαρεθεί τις σούπες του Μπάκιγχαμ, αναρωτιούνται αν μετά την Ολλανδία και το Βέλγιο (2013), την Ισπανία (2014) και το Ηνωμένο Βασίλειο (2022) θα έρθει σύντομα η σειρά της Σουηδίας και της Νορβηγίας να χαρούν φρέσκο αίμα στους θρόνους τους. Η πριγκίπισσα Βικτόρια και ο πρίγκιπας Χάακον αδημονούν να διαδεχθούν τους γηραιούς πατεράδες τους, Κάρολο Γουσταύο και Χάραλντ, ενώ το φιλοθεάμον κοινό αδημονεί ακόμη περισσότερο.

Η ιστορικός στο Πανεπιστήμιο του Πότσδαμ, Μόνικα Βίνφορτ, είναι της γνώμης ότι οι πολίτες των επτά ευρωπαϊκών χωρών που διαθέτουν βασιλιά και των πέντε με πρίγκιπες ή δούκες (Λουξεμβούργο) μάλλον απολαμβάνουν την κατάσταση και δεν καίγονται να αλλάξουν πολίτευμα.

Ως επιμύθιο αυτού του αβάσταχτα ελαφρού αφιερώματος θα κλείσουμε με ένα κουίζ και μία άχρηστη πληροφορία. Πρώτα το κουίζ: Ποιος είναι ο μοναδικός αιρετός μονάρχης στην Ευρώπη; (Απάντηση: Ο προκαθήμενος του Βατικανού, και συγχαρητήρια αν το βρήκατε).

Η άχρηστη (ή μπορεί και όχι) πληροφορία είναι ότι ο Μακρόν δεν αποκαλείται τυχαία από τους εχθρούς του «Λουδοβίκος». Ως πρόεδρος της Γαλλίας τυγχάνει ex officio συν-πρίγκιπας του κρατιδίου της Ανδόρας, που μοιράζεται την «εξουσία» με τον Ισπανό επίσκοπο του Ουρχέλ. Κι έζησαν αυτοί καλά…