Δεν είναι τυχαίο ότι μετά την εγωπαθή επίθεση του Στ. Κασσελάκη στο «μαξιλαράκι» -με προφανή στόχο να πλήξει τον Ευ. Τσακαλώτο, ακολουθώντας πιστά τα άγαρμπα βήματα του «αψύ»-«ξεσηκώθηκαν και οι πέτρες». Ο Γ. Δραγασάκης ξεσπάθωσε, ο Γ. Σταθάκης χαρακτήρισε «ανοησίες» όσα είπε ο Στ. Κασσελάκης, ο Αρ. Μπαλτάς είπε αντίο αποκαλώντας τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ «πολιτικό τίποτα», ακόμα και ο «κάντε πως κοιμάστε» Ν. Τόσκας τα βρόντηξε, ο διευθυντής του Ιδρύματος Ν. Πουλαντζάς, Μ. Μπορτσίδης, εγκατέλειψε το κόμμα, όπως και σχεδόν σύσσωμη η Νομαρχιακή Επιτροπή Αχαΐας του ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με δύο πρώην βουλευτές.
Για όσους μπορούν να αντιληφθούν τον τρόπο λειτουργίας του ΣΥΡΙΖΑ και τον εσωτερικό κώδικα αξιών, η καθοδηγούμενη επίθεση του Στ. Κασσελάκη θεωρήθηκε «πισώπλατη μαχαιριά» στον Α. Τσίπρα και «προδοσία» στα ιερά και όσια του κόμματος. Η ζημιά που έκανε ο θρασύς από το Μαϊάμι είναι πολύ μεγαλύτερη από την τεράστια ζημιά που έκανε με το αυτοκρατορικό «διάγγελμα» για το δημοψήφισμα, τις ύβρεις και τις παιδικές ειρωνείες του, μιλώντας στην Κ.Ε. της διάσπασης: «Αρρωστο κόμμα», «πέμπτη φάλαγγα», «υπονομευτές», «το φως που νίκησε το σκοτάδι», «σάλτσες Pummaro» κι άλλα ωραία τραμπικά και πολακικά.
Από άγνοια ή σκέτο κυνισμό και καιροσκοπισμό, ο Στ. Κασσελάκης προσέβαλε ακόμα και την «ιερή στιγμή» κατά την οποία ο Α. Τσίπρας έβαλε γραβάτα και πήγε θριαμβευτικά στο Ζάππειο να πανηγυρίσει την έξοδο από τα Μνημόνια. Με όλους τους σημερινούς διασπασμένους, ενωμένους να παραληρούν. Ο Στ. Κασσελάκης τότε αρθρογραφούσε εξυμνώντας τον Κ. Μητσοτάκη. Και έρχεται σήμερα -με το εξίσου παιδικό «αλλά εγώ κέρδισα»- να τα γκρεμίσει όλα. Και να «κρεμάσει» στα μανταλάκια ένα ολόκληρο κόμμα που επί 5 χρόνια κατέφευγε στο τέλος στο «αλλά εμείς βγάλαμε τη χώρα από τα Μνημόνια» με το «μαξιλαράκι» των 37 δισ. Μόνο ένας «κουζουλός», πολιτικά άξεστος και άσχετος από την οικονομία βρέθηκε να πει -μετά τις εκλογές- ότι, αν αντί 37 δισ., το «μαξιλαράκι» είχε 30 και τα 7 τα δίναμε στον κόσμο, θα κερδίζαμε. Αλλά αυτός ήταν ένας και παρ’ ολίγον να διαγραφεί πριν από τις εκλογές.
Ηθελημένα ή αθέλητα, ο Στ. Κασσελάκης με αυτά που είπε για τα 37 δισ. ήταν σαν να είπε πως ο Α. Τσίπρας, που ήταν πρωθυπουργός, ενώ είχε εναλλακτική…παρέδωσε την εξουσία εκουσίως στη Ν.Δ.! Και «έσκισε με μια κουβέντα κι ένα τσιτάτο» τη σταθερή γραμμή άμυνας του μονίμως κρυπτόμενου Α. Τσίπρα: για τα capital controls έφταιγε ο Βαρουφάκης, για το ασφαλιστικό έφταιγε ο Κατρούγκαλος, για το Μάτι έφταιγε ο Τόσκας, για τις Πρέσπες έφταιγε ο Κοτζιάς, για τη Novartis έφταιγε ο Παπαγγελόπουλος και για το τεράστιο φιάσκο με τις τηλεοπτικές έφταιγε ο Παππάς. Ο Α. Τσίπρας, αν και πρωθυπουργός όλων αυτών, δεν έφταιξε ποτέ και για τίποτα. Παρίστατο και χαιρέτιζε.
Είναι άλλο πράγμα να περιγράφει αυτή την παράλογη πραγματικότητα κάποιος που ασκούσε και ασκεί κριτική στον Α. Τσίπρα και άλλο πράγμα να το λέει ο διάδοχός του. Κι αυτό, όπως και να γίνει, θα το πληρώσει πανάκριβα ο επηρμένος οικονομολόγος από το USA, που ακολουθεί τυφλά έναν ανίδεο από οικονομικά και γενικότερα απαίδευτο Κρητικό. Μετά το μοιραίο λάθος του υπερφίαλου αρχηγού, η διάσπαση μπορεί εύκολα πλέον να γίνει διάλυση.
ΑΙΧΜΗ-ΣΚΟΡΑΡΕΙ Ο ΣΚΡΕΚΑΣ
H Οξφόρδη και το σύνδρομο της Κίνας
Αλλες δύο μεγάλες πολυεθνικές εισέπραξαν δύο μεγάλα πρόστιμα με το όνομά τους. Η Johnson & Johnson και η Colgate εισέπραξαν πρόστιμα 1.000.000 ευρώ η πρώτη και 672.000 ευρώ η δεύτερη, για «αθέμιτη κερδοφορία». Αυτό που κοινώς λέγεται αισχροκέρδεια. Και οι δύο πολυεθνικές πιάστηκαν από του ελέγχους της ΔΙΜΕΑ και εισέπραξαν τα πρόστιμα από το υπ. Ανάπτυξης.
Αυτά πρόστιμα έρχονται μετά τα αντίστοιχα μεγάλα πρόστιμα που έχουν επιβληθεί σε άλλες πολυεθνικές, όπως η P&G, η Unilever, η Bic κ.ά. Ξεκάθαρα προκύπτουν ορισμένα συμπεράσματα: 1. Γίνονται έλεγχοι όχι εικονικοί αλλά πραγματικοί. 2. Επιβάλλονται πρόστιμα μεγάλα και όχι προσχηματικά. 3. Μεγάλο μέρος αυτών των προστίμων εισπράττεται αρκετά γρήγορα. 4. Αρκετές από τις εταιρίες που έφαγαν πρόστιμα μείωσαν στη συνέχεια τις τιμές προϊόντων τους έως και 25%.
Λύθηκε το πρόβλημα της ακρίβειας; Ασφαλώς όχι. Αλλά για πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας γίνονται τόσο πολλοί έλεγχοι, οι οποίοι καταλήγουν σε μεγάλα πρόστιμα σε κολοσσούς, που καμία κυβέρνηση ως τώρα δεν είχε τολμήσει.
Ομως ο Κ. Σκρέκας, υλοποιώντας την πολιτική της κυβέρνησης, έχει πετύχει και μία ακόμα «φλέβα». Ηταν κοινό τοις πάσι στην αγορά ότι οι μεγάλες εταιρίες, όταν τις έπιαναν στα «πράσα», έλεγαν «βάλε όσο μεγάλο πρόστιμο μπορείς, αλλά μην πεις το όνομα». Ο Κ. Σκρέκας λέει και ονόματα. Κι αυτό πληγώνει περισσότερο και από τα υψηλά χρηματικά πρόστιμα τις μεγάλες πολυεθνικές. Κι ο λόγος είναι απλώς. Ισχύει κι εδώ το «καλύτερα να σου βγει το μάτι παρά το όνομα». Στην παγκοσμιοποιημένη οικονομία η δυσφήμηση μιας εταιρίας έχει πολλαπλασιαστικό κόστος. Θίγει το brand name, δηλαδή τον πυρήνα της ύπαρξης μιας μεγάλης πολυεθνικής. Και οι μητρικές εταιρίες των πολυεθνικών δεν θέλουν με τίποτα να υποστούν τις συνέπειες της αδηφαγίας των στελεχών τους σε μια θυγατρική, τα οποία σαν κοράκια θέλουν να εμφανίσουν μεγαλύτερα κέρδη για να πάρουν μεγαλύτερα μπόνους.
Σύμφωνα με όσα γίνονται γνωστά, το υπ. Ανάπτυξης έχει έτοιμη και μια νέα μεταρρύθμιση για μόνιμες μειώσεις των τιμών μέσω της καθημερινής χαμηλότερης τιμής. Ιδωμεν. Ωστόσο, κανένας νοήμων και σοβαρός άνθρωπος, που αντιλαμβάνεται την πολυπλοκότητα της ακρίβειας, δεν μπορεί παρά να αναγνωρίσει ότι το πλέγμα μέτρων που ξετυλίγει ο Κ. Σκρέκας τον κάνει σκόρερ.
Εξεταστική υποκρισία
Η «εισαγγελική νοοτροπία» και η λογική των «Λαοδικείων» που διακατέχει τον ΣΥΡΙΖΑ είναι γνωστές. Εχει βγει και σε ορίτζιναλ έκδοση με τα αξέχαστα τραπεζάκια του Συντάγματος. Ομως το να προσχωρεί σε αυτή τη νοοτροπία και το ΠΑΣΟΚ προκαλεί εντύπωση. Χθες ψηφίστηκε η συγκρότηση Εξεταστικής Επιτροπής για τον ΟΣΕ και τα Τέμπη με πρόταση του ΚΚΕ. Ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ -με μικρές αποκλίσεις- ζήτησαν Προανακριτική Επιτροπή. Που σημαίνει επιτροπή η οποία θα εξετάσει συγκεκριμένα ποινικά αδικήματα πολιτικών προσώπων. Κι αυτό την ώρα που βρίσκεται σε εξέλιξη εισαγγελική έρευνα σε ανώτατο επίπεδο για την τραγωδία των Τεμπών. Και ο πρωτοετής φοιτητής της Νομικής ξέρει ότι αν η Εξεταστική Επιτροπή «πέσει» σε πολιτικά πρόσωπα -με τεκμηριωμένες ποινικές κατηγορίες-, μπορεί να μετατραπεί σε Προανακριτική. Το ίδιο θα συμβεί αν η Δικαιοσύνη «πέσει» σε πολιτικά πρόσωπα. Θα στείλει τη δικογραφία αμελλητί στη Βουλή και η Βουλή θα παραπέμψει. ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ επιχείρησαν ένα άλμα. Να πάνε κατευθείαν σε Προανακριτική. Στηριζόμενοι στην έρευνα της κ. Παπανδρέου, η οποία δεν είναι «Ευρωπαία εισαγγελέας», αλλά η Ελληνίδα εκπρόσωπος στην Εισαγγελία της Ευρώπης, η οποία γνωμοδοτεί μόνο για παραβιάσεις του Ενωσιακού Δικαίου. Και δεν είναι αρμόδια για υποθέσεις που αφορούν στην ανεξάρτητη ελληνική Δικαιοσύνη. Προς τι η βιασύνη λοιπόν; Ειδικά εκ μέρους του ΠΑΣΟΚ; Ετσι νομίζει ότι θα γίνει αξιωματική αντιπολίτευση; Με τις μεθόδους και τη νοοτροπία που έκανε τον ΣΥΡΙΖΑ τρίτο ή τέταρτο κόμμα;