ΑΥΤΟ αποδεικνύεται και από το πληθωριστικό τσουνάμι σε όλη την Ευρώπη. Η αύξηση στο Δείκτη Τιμών Καταναλωτή τρέχει με ευρωπαϊκό μέσο όρο 7,5%. Πέντε χώρες έχουν πληθωρισμό πάνω από 10%. Ακόμα και η Ισπανία, την οποία παρουσιάζει ως μοντέλο ο ΣΥΡΙΖΑ, είχε πληθωρισμό 9,8% τον Μάρτιο και 8,3% τον Απρίλιο. Στη χώρα μας ο πληθωρισμός εκτινάχθηκε στο 9,4%.

Η Ευρώπη για μία ακόμα φορά ενεργεί με τη γνωστή και τραγική χρονοκαθυστέρηση. Αν δεν ληφθούν και δεν χρηματοδοτηθούν με ευρωπαϊκούς πόρους κοινά μέτρα αντίστοιχα με εκείνα της πανδημίας, τότε οι εθνικές κυβερνήσεις θα έχουν πολύ δύσκολο έργο.

ΔΕΝ υπάρχει, όμως, άλλος χρόνος. Τα δεδομένα είναι ζόρικα. Η αλήθεια είναι πως η δυσεπίλυτη εξίσωση της ενεργειακής κρίσης δεν λύνεται με φαντασιακές συνταγές τύπου… 2012 που υπόσχεται ο Αλέξης Τσίπρας. Ο πληθωρισμός δεν «σκίζεται» με ένα νόμο και ένα άρθρο, ούτε με αναγέννηση του κινήματος «δεν πληρώνω». Το βιώσαμε με όσα συνέβησαν στη χώρα μας το 2015. Οι ψευδοϋποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ κατέρρευσαν και ο λογαριασμός για τους πολίτες αυξήθηκε δραματικά με το τρίτο και αχρείαστο Μνημόνιο.

Η πραγματικότητα, όμως, επιβάλλει την άμεση λήψη ρεαλιστικών μέτρων στήριξης τόσο για τα νοικοκυριά όσο και για τις επιχειρήσεις. Η κυβέρνηση έχει καθυστερήσει να λάβει τα απαιτούμενα μέτρα που θα μειώσουν τους υπέρογκους λογαριασμούς ρεύματος.

ΝΑΙ, η κατάσταση δεν είναι εύκολη δημοσιονομικά, αλλά αν συνεχίσει να τρέχει έτσι ο πληθωρισμός, τότε σε λίγο το «δεν πληρώνω» δεν θα αποτελεί ιδεολογικό ζήτημα, αλλά δυστοπική πραγματικότητα.

ΤΑ μέτρα πρέπει να ληφθούν… χθες. Και, μόλις υλοποιηθεί μια πραγματική μείωση λογαριασμών ρεύματος, πρέπει να γίνει κάτι εξίσου σημαντικό: Να αυξηθούν δραστικά οι έλεγχοι για αισχροκέρδεια. Δεν μπορεί να πραγματοποιούνται μόλις πέντε-δέκα έλεγχοι καθημερινά. Αν οι υπηρεσίες δεν έχουν το απαιτούμενο προσωπικό, ας γίνουν προσλήψεις ή μετατάξεις. Και, επιτέλους, ας ξεκινήσει η δημοσιοποίηση των επωνυμιών των επιχειρήσεων που πιάνονται στα πράσα να κερδοσκοπούν.