Πολλώ δε μάλλον όταν υποτίθεται ότι είναι «υλικά» από τις περιοδείες Τσίπρα. Πηγαίνει κάπου και ξαφνικά ένας καημένος τον πλησιάζει και του λέει: «Είσαι η τελευταία ελπίδα μας».

Ο κατασκευαστής του διαφημιστικού πού να φανταστεί ότι συνειρμικά έρχεται στο νου μας εκείνο το ιστορικό πρωτοσέλιδο της «Αυριανής» -με το οποίο ριγούσαν από συγκίνηση οι βαθείς ΠΑΣΟΚοι- «Αντρέα, ελπίδα μας…» και δεν γράφω τα ρέστα διότι θα θεωρηθούν σεξιστικά. Αλλά ο νουνεχής πολίτης σκέφτεται ότι αν ο Τσίπρας αποτελεί την τελευταία ελπίδα, τότε η ομαδική μετανάστευση είναι και η μόνη μας λύση.

Δεν ξέρω ποιος σκέφτηκε στη Κουμουνδούρου τον Τσίπρα ως ελπίδα, γιατί ξανάκουσα το σύνθημα και σε καλύτερη εκδοχή, «εγώ σε πολέμησα, αλλά τώρα πολεμώ για σένα». Ωστόσο, όλοι αντιλαμβάνονται την κωμωδία: Παρουσιάζεις ακόμη και τους «πολέμιους» ως ανανήψαντες που σπεύδουν να δηλώσουν σύντροφοι. Μα, φαντάζεστε τη σκηνή; Ο αντίπαλος που προσχωρεί στο στρατόπεδο Τσίπρα, αντιλαμβανόμενος το λάθος του! Οποία συγκίνηση! Κλαίω.

Λοιπόν, επειδή αυτά τα βιντεάκια, με το γλυκερό περιεχόμενο και το αυθόρμητα στημένο συναπάντημα, είναι στιλ προπαγάνδας δεκαετίας του ’90 και δεν πείθουν κανέναν, ούτε καν τους πρόθυμους, κάτι άλλο πρέπει να βρει ο διαφημιστής της Κουμουνδούρου για να κάνει τους πολίτες να τα προσέξουν. Επίσης, φάνηκαν κωμικές, αν όχι προκλητικές, οι οικογενειακές φωτογραφίες που κυκλοφόρησαν πασχαλιάτικα. Κάποιος πρέπει να πει στον Αλέξη ότι το Πάσχα δεν είναι… φολκλόρ αλλά ομολογία πίστεως.

Με ονοματοδοσίες παιδιών, σύμφωνο συμβίωσης και θέσεις αγνωστικισμού -επιεικώς- που εκφράζονται από το σύνολο σχεδόν των βουλευτών και στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ δεν πας ως θεοσεβούμενος με το κερί χωρίς όμως να ψάλεις «Χριστός Ανέστη». Αλλά ούτε καν οι πούροι συριζαίοι δεν πιστεύουν ότι ο Αλέξης είναι ελπίδα τους, άσχετο αν επίκειται η εκλογή του ως αρχηγού του κόμματος της ποιας Αριστεράς και της μἀλλον οπισθοδρόμησης.

Ο λόγος απλός: Για την ώρα δεν βλέπουν άλλο φέρελπι στις γραμμές τους. Θα τον ψηφίσουν ως Τσαουσέσκου, αφού είναι και ο μόνος υποψήφιος -μάλλον κανείς δεν δέχτηκε να βάλει υποψηφιότητα για ξεκάρφωμα, για να μην ξεφτιλιστεί- και μετά θα αρχίσει το πάρτι.

Ενα κόμμα της ποιας Αριστεράς που θα πορεύεται με δομή Σοβιετίας και με έλεγχο από τον αρχηγό της κομματικής πυραμίδας θα είναι εξαιρετικά αξιοπερίεργο για τον 21ο αιώνα. Ειδικά, όταν ακόμη και από την αναμέτρηση της απλής αναλογικής θα αποδειχθεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει μέλλον κατάληψης της εξουσίας. Γιατί από πότε έγιναν «ελπίδα» το ψέμα και η εξαπάτηση;