Και τα τρία μεγαλύτερα κόμματα βρέθηκαν μακριά από τους στόχους τους και οι ηττημένοι των ευρωεκλογών είναι περισσότεροι από τους κερδισμένους. Ωστόσο, η Ν.Δ. πέτυχε μια καθαρή νίκη (η έκτη κατά σειρά) και η απόστασή της από το δεύτερο κόμμα παραμένει πολύ μεγάλη. Αυτή η καθαρή νίκη όμως έχει τα σημάδια των καθαρών μηνυμάτων που βγήκαν από την ευρωκάλπη.

«Ανατροπή» δεν έγινε. Οι ευρωεκλογές δεν έγιναν «δημοψήφισμα» για την «πτώση Μητσοτάκη». Αντιθέτως, η Ν.Δ. παραμένει ηγεμονεύουσα δύναμη κι έχει μπροστά της 3 χρόνια ώστε να αποδείξει ότι «πήρε τα μηνύματα» και μπορεί να συνεχίσει το μεταρρυθμιστικό έργο της. Πόσω μάλλον όταν ούτε από αυτή την κάλπη δεν προέκυψε εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης της χώρας. Ο μεγάλος «κερδισμένος» ήταν η αποχή-ρεκόρ, η οποία μένει να αποδειχθεί αν είναι πλέον δομική ή παροδική. Δεδομένου ότι στο πίσω μέρος του μυαλού των περισσότερων πολιτών υπήρχε η βεβαιότητα πως δεν πρόκειται να αλλάξει κυβέρνηση. Μέσα σε μία μέρα όμως χάθηκε 1.000.000 ψηφοφόρων, οι οποίοι είχαν ψηφίσει πριν από έναν χρόνο.

Στους ηττημένους των χθεσινών εκλογών είναι και ο ευρωπαϊσμός της ελληνικής κοινωνίας. Η οποία στην πλειοψηφία της ψήφισε αντιευρωπαϊκά. Και μάλιστα σε μια περίοδο που η Ε.Ε. πρέπει να αλλάξει και θα αλλάξει, με αυξημένη όμως την επιρροή των ακροδεξιών δυνάμεων.

Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ

Ο Κ. Μητσοτάκης δεν κρύφτηκε πίσω από τη νίκη που πέτυχε και μισοάνοιξε τα χαρτιά του. Είπε ότι άκουσε «δυνατά» τη φωνή των πολιτών και τα μηνύματά τους, τα οποία εκφράστηκαν είτε με την αποχή είτε με την ψήφο σε μικρότερα κόμματα. Παραδεχόμενος λάθη και καθυστερήσεις. Ολα δείχνουν ότι ένας άμεσος και ουσιαστικός -όχι διορθωτικός- ανασχηματισμός είναι επί θύραις. Η αφετηρία της «νέας διαδρομής έως το 2027», την οποία προανήγγειλε.

Το restart της κυβέρνησης αφορά και πρόσωπα (υπάρχουν υπουργοί που δεν έχουν αποδώσει τα αναμενόμενα), το μίγμα της πολιτικής (με στόχο την επανασύνδεση με το πιο παραδοσιακό τμήμα της εκλογικής βάσης της, από το οποίο υπήρξε αποσύνδεση) και δομές. Π.χ. την ενοποίηση υπουργείων ή τη δημιουργία νέων.

Η αλλαγή του μίγματος της πολιτικής αφορά κρίσιμους τομείς, οι οποίοι απασχολούν και την Ευρώπη. Η ακρίβεια και ο πληθωρισμός, το ενεργειακό, θέματα ασφάλειας που συνδέονται όλο και πιο άμεσα και με το Μεταναστευτικό, καθώς και η επιθετική woke ατζέντα αλλάζουν τους συσχετισμούς δυνάμεων σε μεγάλες χώρες, όπως η Γαλλία και η Γερμανία, η Αυστρία, αλλά και η Σουηδία. Η Υγεία και η Παιδεία αναμένεται να αναβαθμιστούν περαιτέρω στις νέες κυβερνητικές προτεραιότητες, με στόχο την όσο το δυνατόν γρηγορότερη βελτίωση της καθημερινότητας των πολιτών.

Επείγει επίσης η στελέχωση του Μ. Μαξίμου, το οποίο, παρά τις σημαντικές προσπάθειες του νέου γ.γ. του πρωθυπουργού Στ. Κουτνατζή, υπολειτουργεί μετά τις παραιτήσεις του Γ. Μπρατάκου και του Στ. Παπασταύρου κι έχει σημαντικά κενά. Στοιχείο προβληματισμού μεταξύ των στενών συνεργατών του Κ. Μητσοτάκη είναι η αντιμετώπιση φαινομένων αλαζονείας, τα οποία οδηγούν άλλοτε στην υποεκτίμηση προβλημάτων κι άλλοτε στην καθυστερημένη αντίδραση. Ενώ κρίσιμη θεωρείται η υλοποίηση ψηφισμένων μεταρρυθμίσεων, που καθυστερεί.

ΤΙ ΕΓΙΝΕ

Η Ν.Δ. μπορεί να κέρδισε με τη μεγαλύτερη διαφορά (14%) που έχουν κερδηθεί ποτέ ευρωεκλογές, αλλά βρέθηκε και σχεδόν 5% κάτω από το στόχο της.

Ο ΣΥΡΙΖΑ υπέστη νέα μεγάλη ήττα, μένοντας κάτω από το ισχνό 15%, αλλά ο Στ. Κασσελάκης δείχνει να κερδίζει. Καθώς θα μπορέσει να κρατήσει ένα κόμμα άνω του 10% «δικό του», έχοντας εξοντώσει πολιτικά και τη Νέα Αριστερά και το ΜέΡΑ25. Ενώ προς την έξοδο θα οδηγηθούν και όσα από τα παλαιότερα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ παρέμειναν στο κόμμα. Το ΠΑΣΟΚ και ο Ν. Ανδρουλάκης υπέστησαν, παρά τη μικρή άνοδό τους, «πολιτική ήττα», μένοντας καθαρά στην τρίτη θέση και χωρίς ηγεμονικό ρόλο στην αντιπολίτευση.

Η Ν.Δ. έχασε μόνο προς τα δεξιά της, όπου υπάρχει μια μεγάλη δεξαμενή κοντά στο 20% (Ελληνική Λύση, Νίκη, Φωνή Λογικής, Πατριώτες κ.λπ.). Αντιθέτως, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μια πολύ μικρότερη δεξαμενή στα αριστερά του, από την οποία θα μπορούσε να αντλήσει ψήφους στις επόμενες εθνικές εκλογές.

Το ΚΚΕ και η Ελληνική Λύση πέτυχαν μικρές νίκες, οι οποίες όμως δεν διεκδικούν να παίξουν κάποιον ευρύτερο ρόλο, λόγω απουσίας εν δυνάμει συμμάχων.