ΤΟ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ του Μάξιμου Χαρακόπουλου: «Εμείς ψηφίσαμε έναν εκλογικό νόμο, που δίνει τη δυνατότητα συναινέσεων και συνεργασιών στη δεύτερη εκλογική αναμέτρηση. Νομίζω ότι από τη στιγμή που ο αρχηγός του τρίτου κόμματος, ο κ. Ανδρουλάκης, ξεκαθάρισε ότι δεν θα συναινούσε σε μια κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον αρχηγό του πρώτου κόμματος… αντιλαμβάνεσθε ότι είναι δύσκολη η συνεννόηση», δεν σηκώνει σοβαρή ανάλυση. Αν ίσχυε, οι εκλογικοί νόμοι θα άλλαζαν με τα πρόσωπα των αρχηγών της αντιπολίτευσης.

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ όμως είναι ένα τρένο που κανείς δεν μπορεί να αγνοεί. Η φράση του Κώστα Τασούλα ότι η κυβέρνηση δεν είναι συνέλευση πολυκατοικίας και ότι θα πρέπει να παίρνει γρήγορες και σοβαρές αποφάσεις είναι η πραγματικότητα. Μετά τον Covid-19, την ενεργειακή κρίση και τον πληθωρισμό μια κυβέρνηση «συνεργασίας» με τη Ν.Δ. στην πλειοψηφία και το κόμμα της μειοψηφίας να κάνει μικροπολιτική είναι συνταγή της καταστροφής. Αλλωστε η αντιπολίτευση δεν μοιάζει να έχει αντίρρηση. Μετά την αναφορά της Ντόρας Μπακογιάννη σε αλλαγή του εκλογικού νόμου, ο Παύλος Πολάκης είχε πει: «Εφόσον ξαναβγάλατε πληρωμένες δημοσκοπήσεις και η κ. Μπακογιάννη λέει για εκλογικό νόμο, αλλάξτε τον για να βγάλουμε αυτοδυναμία με 34%». Πεδίον δόξης λαμπρόν λοιπόν ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ αυτή τη φορά να μην πάρει την κυβέρνηση αλλά και την εξουσία, όπως και αν το αντιλαμβάνονται αυτό.

ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ της μεγαλύτερης μεταπολεμικής ευρωπαϊκής κρίσης που οι Γερμανοί παίρνουν μέτρα και ο Εμανουέλ Μακρόν δηλώνει ότι οι Γάλλοι πρέπει να είναι προετοιμασμένοι για έναν δύσκολο χειμώνα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει μία ευθύνη. Να πάει σε εκλογές έχοντας η Ελλάδα τις μικρότερες δυνατές απώλειες. Αν δεν γίνεται να παραιτηθεί επειδή παρακολουθήθηκε το τηλέφωνο του αρχηγού ενός κόμματος της αντιπολίτευσης -πριν γίνει αρχηγός- για κάποιο θέμα που η κυβέρνηση λόγω προσωπικών δεδομένων δεν μπορεί να αποκαλύψει και ο ίδιος δεν θέλει να πληροφορηθεί, δεν μπορεί να πάει τη χώρα σε εκλογές γνωρίζοντας ότι η κυβέρνηση που θα προκύψει θα είναι αδύναμη. Οφείλει να πάει με έναν εκλογικό νόμο που βγάζει ισχυρή κυβέρνηση και οι πολίτες να συγκρίνουν αυτή με την προηγούμενη τετραετία.

Λογικές αποφάσεις

ΠΙΣΩ ΑΠΟ τους τρομολαγνικούς τίτλους των Μέσων για μέτρα που θα πάρει η Γερμανία για εξοικονόμηση ενέργειας υπάρχουν κάποιες πολύ λογικές αποφάσεις.

1) ΟΙ ΠΟΡΤΕΣ των καταστημάτων δεν πρέπει να μένουν ανοιχτές όταν έχει ζέστη ή κρύο.

2) Οι φωτεινές διαφημιστικές πινακίδες πρέπει να σβήνουν μετά τις 22.00. Αλλά προφανώς όχι σήματα που αφορούν στην ασφάλεια ή οι βιτρίνες έτσι ώστε οι πόλεις να μην έχουν καταθλιπτική εικόνα.

3) Τα δημόσια κτίρια και μνημεία δεν θα φωταγωγούνται τη νύχτα.

4) Η θερμοκρασία στα δημόσια κτίρια θα είναι 19 β. κάτι που δεν θα ισχύει φυσικά για παιδικούς σταθμούς, νοσοκομεία και σχολεία.

5) Το ίδιο θα ισχύει στο Δημόσιο για το νερό που ζεσταίνεται στους νιπτήρες για το πλύσιμο των χεριών.

6) Οι ιδιωτικές πισίνες δεν θα θερμαίνονται μέχρι το τέλος του Φεβρουαρίου.

ΛΟΓΙΚΑ ΜΕΤΡΑ; Προφανώς λογικά. Θα άρχιζε όμως το ροκάνισμα. Ολο και κάποια πόρτα υπουργείου θα είχε μείνει ανοιχτή. Ολο και κάποια επιγραφή της Ν.Δ. θα είχε μείνει φωτισμένη. Και να μην είχε μείνει, κάποια παλιά φωτογραφία με φωτισμένη θα εμφανιζόταν για πρόσφατη. Το θέμα είναι να πεθάνει η αγελάδα του γείτονα. Ακόμα και αν η αγελάδα είναι η χώρα.

Ατομική ενέργεια

ΟΙ ΠΑΛΙΟΤΕΡΟΙ θα θυμούνται ότι ο μεγάλος ενεργειακός εχθρός της ευρωπαϊκής εναλλακτικής Αριστεράς τη δεκαετία του ’70 ονομαζόταν ατομική ενέργεια. Στη Γερμανία κάθε φοιτητικό VW είχε στο πίσω τζάμι ένα περήφανο αυτοκόλλητο «Atomkraft? Nein Danke». «Ατομική ενέργεια; Οχι ευχαριστώ». Το αυτοκόλλητο είχε έναν κόκκινο ήλιο σε κίτρινο φόντο, ήταν δημοφιλές σε όλη την Ευρώπη αλλά στη Γερμανία η αντιπαράθεση ανάμεσα στην εναλλακτική Αριστερά και στους «κυρ Παντελήδες» του Χριστιανοδημοκρατικού κόμματος δόθηκε στο θέμα της ατομικής ενέργειας. Και κυρίως για τον σταθμό ενέργειας του Βιλ, που οι διαδηλωτές κατόρθωσαν να αποτρέψουν τη δημιουργία του.

ΣΗΜΕΡΑ οι Γερμανοί σκέφτονται όχι μόνο να συνεχίσουν την παραγωγή ενεργείας από τους τρεις σταθμούς που είναι σε λειτουργία και θα σταματούσαν να λειτουργούν εφέτος, αλλά να επαναλειτουργήσουν οι τρεις σταθμοί που έκλεισαν το 2021.

ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ με την ενέργεια υπάρχει προϊστορία. Τον χειμώνα του 1948-49 οι Σοβιετικοί, για να σπάσουν το ηθικό των κατοίκων του Δυτικού Βερολίνου, διέκοψαν τις επικοινωνίες οδικά και σιδηροδρομικά. Οι Αμερικανοί έσπασαν τον αποκλεισμό δημιουργώντας αερογέφυρα. Εκτός από τρόφιμα και φάρμακα, και κάρβουνο για θέρμανση. Δείχνοντας στους Βερολινέζους ότι βρίσκονται στη σωστή πλευρά της Ιστορίας.