Ηταν μια κίνηση πολιτικής επιπολαιότητας -κακά τα ψέματα- αν και βοήθησε να γίνει κατανοητή ακόμα μία φορά η γενική αμηχανία της αντιπολίτευσης, που εν μέρει εξηγείται τόσο από το ερειπωμένο τοπίο αριστερά του ΠΑΣΟΚ όσο και από το ίδιο του ΠΑΣΟΚ, που επί του παρόντος δεν δείχνει να έχει επιλέξει το σαφές είδος της αντιπολίτευσης που θα ασκήσει.

Αυτό, όμως, που προκαλεί εντύπωση είναι το γεγονός της μη αντίδρασης του ίδιου του κ. Ράμμου στην πρόταση που φέρει το όνομά του στο τραπέζι. Το αυτονόητο συμπέρασμα είναι ότι πράγματι ενδιαφέρεται και ο ίδιος και γι’ αυτό δεν έχει αντιδράσει αφήνοντας τα πράγματα να εξελιχθούν από μόνα τους χωρίς την όποια δική του παρέμβαση. Η ίδια η εξέλιξη φαίνεται πως έκαψε το όνομά του από κάθε πιθανότητα. Αλλά το ζήτημα παραμένει: Ενας εν ενεργεία επικεφαλής μιας τόσο καίριας Ανεξάρτητης Αρχής άφησε το όνομά του να συρθεί σε ένα κομματικό παιχνίδι χωρίς να αντιδράσει έστω και στο ελάχιστο, ακόμα και σε θεσμικό επίπεδο.

Είναι γνωστό ότι ο κ. Ράμμος έχει συνδεθεί με τον πρώην πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Τσίπρα, με αφορμή την υπόθεση των τηλεφωνικών παρακολουθήσεων. Τον Ιανουάριο του ’22, μάλιστα, προέβη σε μία κίνηση που συζητήθηκε ιδιαιτέρως και αρνητικώς. Ως πρόεδρος της ΑΔΑΕ -και ενώ η έρευνα δεν είχε ολοκληρωθεί ακόμα- είχε παραδώσει φάκελο με στοιχεία στον κ. Τσίπρα, σε κατ’ ιδίαν συνάντηση μαζί του στα γραφεία της ΑΔΑΕ. Τότε ήταν που ο κ. Τσίπρας -σε αντίθεση με τη μονίμως αρνητική θέση που είχε για την ελληνική δικαιοσύνη όσο καιρό ήταν αρχηγός κόμματος- είχε πει το γνωστό «υπάρχουν ακόμα δικασταί εις τας Αθήνας». Προφανώς και υποψήφιοι πρόεδροι υπάρχουν, μόνο που είναι διαφορετικοί…