Πέρα από τις άριστες σχέσεις μεταξύ των δύο κυβερνήσεων που επιβεβαιώθηκαν από τη θερμή υποδοχή του προέδρου Μπάιντεν στον Λευκό Οίκο και τη μεγάλη δημόσια εκδήλωση προς τιμήν της Ελλάδας που ακολούθησε, η ανάδειξη του Κογκρέσου ως αυτόνομου και ισχυρού πόλου για το σύνολο της αμερικανικής στρατηγικής στην Ανατολική Μεσόγειο δίνει στην ελληνική πλευρά δυνατότητες επηρεασμού των αποφάσεων διαμόρφωσής της εκ των έσω, που μέχρι σήμερα μόνο το Ισραήλ διέθετε.

Η ΜΕΓΑΛΗ αυτή επιτυχία οφείλεται τόσο στη συστηματική ελληνική προσπάθεια, με αποκορύφωμα την ξεκάθαρη στάση της Ελλάδας στον πόλεμο στην Ουκρανία, όσο και στα λάθη και τις αντιφάσεις της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής. Μάλιστα, η απόφαση του προέδρου Ερντογάν να φρενάρει την ενταξιακή πορεία της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ επιβεβαιώνει όχι μόνο την αναξιοπιστία της Τουρκίας ως δυτικού συμμάχου αλλά και την επιλογή του Ερντογάν να υποτάξει τις σχέσεις της Τουρκίας με τη Δύση στις εσωτερικές πολιτικές σκοπιμότητες και ανάγκες του. Εχοντας συστηματικά καλλιεργήσει τον αντιδυτικισμό, επιχειρεί να προβληθεί στο εσωτερικό της Τουρκίας ως σπουδαίος ηγέτης, αδιαφορώντας για τη ζημιά που προκαλεί στη θέση της στη δυτική συμμαχία.

Ο ΕΡΝΤΟΓΑΝ δεν επιχειρεί μια μεγάλη διαπραγμάτευση, όπως λέγεται, ούτε έχει ξεκάθαρη στρατηγική ή επιχειρηματολογία. Εφευρίσκει αιτιάσεις κατά το δοκούν, απειλεί με βέτο αλλά αμέσως αναδιπλώνεται, επιζητεί ανταλλάγματα αλλά ενδιαφέρεται περισσότερο για τον εσωτερικό πολιτικό αντίκτυπο, παρά για τα όποια μακροπρόθεσμα κέρδη της Τουρκίας. Ασκεί, με άλλα λόγια, εξωτερική πολιτική για εσωτερική κατανάλωση, οδηγώντας την μοιραία σε αδιέξοδα, τα οποία η Ελλάδα αξιοποιεί.

Η ΕΛΛΑΔΑ έχει αποκτήσει, χάρη στην πολιτική της αλλά και χάρη στο ελληνοαμερικανικό λόμπι, σε συνεργασία με το φιλοϊσραηλινό και το αρμενικό, αυξημένη επιρροή στο Κογκρέσο. Ταυτόχρονα, τα παραδείγματα αύξησης της επιρροής του Κογκρέσου, προς όφελος της Ελλάδας και της περιφερειακής σταθερότητας, στη διαμόρφωση της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής πολλαπλασιάζονται. Μετά τη διαρροή του non paper του Στέιτ Ντιπάρτμεντ εις βάρος του αγωγού EastMed, οι επικρίσεις του Κογκρέσου ανάγκασαν την κ. Νούλαντ σε αναδίπλωση και σε δημόσιες τοποθετήσεις ότι όλες οι επιλογές παραμένουν στο τραπέζι. Επιπλέον, παρά τις επαναλαμβανόμενες ανακοινώσεις της τουρκικής προεδρίας για επικείμενη συνάντηση του Ερντογάν με τον Μπάιντεν, κάτι τέτοιο δεν έχει μέχρι στιγμής καταστεί εφικτό.

ΤΟ ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ, ωστόσο, είναι ότι η Τουρκία παρακαλεί, αντί να την παρακαλούν. Στο παρελθόν, μια κρίση τέτοιου μεγέθους, όπως ο πόλεμος στην Ουκρανία, θα είχε προκαλέσει συνωστισμό Ευρωπαίων και Αμερικανών στην Αγκυρα, η οποία ελέγχει τα Στενά και τη νότια ακτή της Μαύρης Θάλασσας. Ευρωπαίοι και Αμερικανοί θα την παρακαλούσαν για υποστήριξη. Σήμερα, ωστόσο, εμφανίζεται εκείνη να παρακαλεί για κάτι που μέχρι χθες ήταν αυτονόητο, τον εκσυγχρονισμό των υφιστάμενων F-16 της. Σύμφωνα με τις δηλώσεις του ίδιου του Μπομπ Μενέντεζ, προέδρου της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Γερουσίας, το Κογκρέσο πολύ δύσκολα θα συναινέσει για τα F-16 και ακόμα περισσότερο για τα F-35. Η Τουρκία συνεχίζει να πιστεύει ότι όλα μπορεί να της συγχωρούνται, όπως άλλοτε, και πως οι αμερικανικές κυβερνήσεις την έχουν τόσο ανάγκη που θα παρακάμπτουν το Κογκρέσο. Ομως, οι σημερινές προεδρίες δεν είναι τόσο ισχυρές όσο κάποτε και στο Κογκρέσο έχει διαμορφωθεί μια διακομματική συναίνεση εις βάρος του Ερντογάν.

ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΑΡΧΙΖΟΥΝ και γίνονται κατανοητά στην Αγκυρα, προκαλώντας της μεγάλο εκνευρισμό. Θα ήταν χρήσιμο να τα κατανοήσουν και κάποιοι στην εδώ αντιπολίτευση για να μην εκτίθενται. Το βέβαιο είναι ότι δεν υπάρχει περιθώριο για εφησυχασμό ή θριαμβολογία και ότι ο αγώνας για την υπεράσπιση του εθνικού συμφέροντος είναι διαρκής και χρειάζεται επιμονή, ψυχραιμία και αποφασιστικότητα, καθώς και το σωστό αφήγημα και τον σωστό αγγελιαφόρο, όπως απέδειξε με δεξιοτεχνία ο κ. Μητσοτάκης.

Ειδήσεις σήμερα