Το πιο ευχάριστο διάλειμμα στα προβλήματα της καθημερινότητας είναι οι δημόσιες αλληλοκατηγορίες των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ.

Πρόκειται για μία μεγάλη κοινωνική προσφορά της Κουμουνδούρου, που πρέπει να αναγνωρισθεί. Δεν είναι λίγο να βλέπεις πανεπιστημιακούς της στρατευμένης Αριστεράς να τσακώνονται με τους Πολάκηδες, και τον Κασσελάκη να απαντά με κατηγορίες για κείμενα που θυμίζουν σάλτσες… Πουμαρό.

Οι αποχωρήσεις συνεχίζονται προς το νέο κόμμα, που θα έχει επικεφαλής τον Αλέξη Χαρίτση, και ο ΣΥΡΙΖΑ ξεμένει από ιδεολογική ταυτότητα, στελέχη και, κυρίως, σοβαρή ηγεσία.

Η εμμονή, μάλιστα, του Κασσελάκη να μιλά για το νέο «πολιτικό κέντρο» με πάθος, σαν να έχει ανακαλύψει την Αμερική, εύλογα παραπέμπει στην ΕΔΗΚ του Ζίγδη, που από αξιωματική αντιπολίτευση κατέληξε σε κόμμα-κέλυφος.

Ενα από τα τελευταία επεισόδια στον εμφύλιο της Αριστεράς εκτυλίχθηκε μετά την παραίτηση 50 πανεπιστημιακών της Θεσσαλονίκης από τις τάξεις του ΣΥΡΙΖΑ. Η επιστολή τους, πραγματικός κόλαφος για τον νέο πρόεδρο του κόμματος. Διαβάζουμε προσεκτικά:

«Ο Κασσελάκης άλλοτε καλεί να μη δαιμονοποιείται ο καπιταλισμός κι άλλοτε εκθειάζει την Αριστερά. Καλεί υπέρ της ενότητας, αλλά προωθεί διαγραφές στελεχών, και μάλιστα με όρους “εσωτερικού εχθρού”. Προσβάλλει με ακραία φρασεολογία στελέχη και την ιστορία της Αριστεράς, ενώ επιτρέπει σε συνεργάτες του να απαγορεύουν με πρωτόγνωρο αυταρχισμό τις διαφωνίες. Εξαγγέλλει δημοψήφισμα για διαγραφές στελεχών, οι οποίες θεσμικά προϋποθέτουν διαβούλευση και αιτιολογία, και αποτελούν έργο της Επιτροπής Δεοντολογίας. Χρησιμοποιεί ιατρικούς όρους (που δυστυχώς παραπέμπουν σε ακροδεξιά τακτική), αλλά και ανιστόρητες αναφορές για “πέμπτη φάλαγγα” και “αποστάτες”, προς απαξίωση των διαφωνούντων εντός του κόμματος. Απαξιώνει και παρακάμπτει συλλογικά όργανα, ενεργώντας αυθαίρετα με απροειδοποίητες αλλαγές υπευθύνων σε όργανα ή δημιουργώντας νέα όργανα. Αλλοτε εκθειάζει και άλλοτε κατακρίνει επιπόλαια προηγούμενες εμβληματικές συλλογικές αποφάσεις (αποθεματικό ρευστότητας, δημοσιονομικό “μαξιλάρι” των 37 δισ. ευρώ). Υποστηρίζει ότι απευθύνεται “αδιαμεσολάβητα” στο κοινό, εξαγγελία ανέφικτη και ασύμβατη με τον σύγχρονο χαρακτήρα της εσωτερικής δημοκρατίας αριστερού κόμματος, η οποία είτε είναι αντιπροσωπευτική είτε δεν είναι δημοκρατία και όπου η αντιπροσώπευση δεν περιορίζεται σε ανάθεση με την ανάδειξη του ηγέτη, αλλά είναι μια συνεχής δημιουργική σύνθεση μεταξύ συντρόφων και τάσεων».

Οι καθηγητάδες του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε λίγο ούτε πολύ, χαρακτήρισαν τον Κασσελάκη ακροδεξιό με τις κορόνες του για το «άρρωστο κόμμα», ανιστόρητο και περίπου «άσχετο» με τα πράγματα της Αριστεράς.

Οι επόμενες δημοσκοπήσεις θα είναι χειρότερες για τον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς θα μετρήσουν για πρώτη φορά τη δύναμη της αριστερής πτέρυγας που αποχώρησε από την Κουμουνδούρου.

Αλήθεια, ο Τσίπρας αισθάνεται δικαιωμένος για την επιλογή του να πριμοδοτήσει έναν ουρανοκατέβατο προκειμένου να μην πάει το κόμμα στην Αχτσιόγλου; Εάν το πρώτο εξάμηνο του 2015 ήταν καταστροφικό για τη χώρα, το εξάμηνο Ιουνίου-Νοεμβρίου 2023 είναι ολέθριο για τον ΣΥΡΙΖΑ, που βαίνει προς μονοψήφια ποσοστά, με έναν αρχηγό που με κάθε δήλωσή του δείχνει πως δεν μπορεί να χειρισθεί μία θέση υψηλής ευθύνης, όπως είναι αυτή του προέδρου του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Μόνο που αυτό δεν απασχολεί την κοινωνία, που πορεύεται με άλλους όρους, άλλωστε οι οικονομικές συνθήκες δεν έχουν την παραμικρή σχέση με τη μνημονιακή περίοδο, που επώασε τα κόμματα της αγανάκτησης.

Για αυτό και το μόνο που προκαλεί ενδιαφέρον στην κοινή γνώμη είναι μέχρι πού θα φτάσει το δημόσιο «ξεκατίνιασμα» των πρώην και νυν συντρόφων. Αρκεί να υπάρχει άφθονο «ποπ κορν».