Να νιώθουν, άραγε, τόσο απελπισμένοι, ώστε να εναποθέσουν τις τύχες τους σε μία απειλητική καρικατούρα; Ακροδεξιός, συνωμοσιολόγος, εκκεντρικός, αποφασισμένος να απαγορεύσει τις αμβλώσεις, αλλά να επιτρέψει την πώληση ανθρώπινων οργάνων με όρους… ελεύθερης αγοράς (!), αρνητής της κλιματικής κρίσης, ο Μιλέι είναι το νέο σοκ του πλανήτη. Κραδαίνοντας ένα αλυσοπρίονο και κάνοντας τη μία αλλόκοτη δήλωση πίσω από την άλλη, υποσχέθηκε ό,τι πιο ακραίο μπορούσε. Oπως ότι θα καταργήσει το πέσο και θα δολαριοποιήσει την οικονομία της χώρας και ότι θα διεκδικήσει την επιστροφή των Φόκλαντ από τη Μ. Βρετανία. Πριν από αυτά είχε προλάβει να κλωνοποιήσει τον πεθαμένο σκύλο του, να παραδώσει μαθήματα ταντρικού σεξ και να κάνει καριέρα ως οικονομολόγος-τηλεπαρουσιαστής.

Είναι προφανές πως ο άνθρωπος που από τις 10 Δεκεμβρίου θα διοικεί την τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της Λατινικής Αμερικής πυροδοτεί με την παρουσία του έναν νέο παγκόσμιο γύρο πολιτισμικών και πολιτικών συγκρούσεων. Διότι, αν αυτός είναι το αποτέλεσμα της ελεύθερης βούλησης των πολιτών, τότε κάτι δεν πάει καλά στον πλανήτη. Και δεν φταίνε για όλα οι «ντεσκαμισάδος».

Στην πλούσια Ολλανδία, για παράδειγμα, δεν είναι το οικονομικό στάτους των πολιτών πίσω από την απόφασή τους να φέρουν τον ακροδεξιό Βίλντερς στην πρώτη θέση, σκορπώντας ρίγη τρόμου στην Ευρώπη. «Οι κύριοι λόγοι που οι ψηφοφόροι υποστήριξαν τον Βίλντερς σε αυτές τις εκλογές είναι η αντιμεταναστευτική ατζέντα του, ακολουθούμενη από τις θέσεις του για την κρίση κόστους ζωής και τις θέσεις του στον τομέα της Υγείας», εξηγεί σε μια πρώτη ανάλυση η Σάρα ντε Λανγκ, καθηγήτρια Πολιτικής στο Πανεπιστήμιο του Αμστερνταμ. Ρίχνοντας, μάλιστα, ξεκάθαρη σπόντα στην τακτική των υπόλοιπων κομμάτων, είπε πως, αφού κατέστησαν το μεταναστευτικό ως βασικό ζήτημα στην ατζέντα τους, τότε «οι ψηφοφόροι μπορεί να σκέφτηκαν ότι, αν αυτό είναι το θέμα, γιατί να μην ψηφίσουν το πρωτότυπο και όχι το αντίγραφο;».

Ο Βίλντερς -όπως ακριβώς και ο Μιλέι- δεν έκρυψε ποτέ ποιος είναι και τι πρεσβεύει. Ακραίος αντιισλαμιστής και αντιευρωπαϊστής, έχει υποσχεθεί να παγώσει τις διαδικασίες ασύλου και να κάνει δημοψήφισμα για την παραμονή ή όχι της Ολλανδίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Βέβαια, θα πρέπει πρώτα να βρει κυβερνητικούς συμμάχους, αφού μόνος του δεν μπορεί να σχηματίσει κυβέρνηση, κάτι που, ούτως ή άλλως, βάζει την Ολλανδία σε μια μακρά περίοδο αβεβαιότητας. Και μαζί της και την Ευρώπη.

Στη Γαλλία, η Λεπέν έρχεται δεύτερη ή και πρώτη στις δημοσκοπήσεις, στη Γερμανία η καθίζηση Σολτς εξελίσσεται παράλληλα με την εκρηκτική άνοδο του ξενοφοβικού AfD, ενώ στο Βέλγιο ο ακροδεξιός Βαν Γκρίκεν έστειλε τα συγχαρητήριά του στον Βίλντερς με το μήνυμα «κόμματα σαν το δικό μας είναι σε άνοδο σε ολόκληρη την Ευρώπη». Κάτι αντίστοιχο, δηλαδή, με το συγχαρητήριο μήνυμα του Τραμπ στον Μιλέι.

Η συμβουλή, πάντως, του «Guardian» προς τους «αγανακτισμένους» πολίτες, που νομίζουν ότι ψηφίζουν αντισυστημικά για να τιμωρήσουν το «σύστημα» αλλά το μόνο που καταφέρνουν είναι να καταδικάζουν τη χώρα τους στο χάος, είναι απλή: «Ο κ. Τραμπ και ο κ. Μπολσονάρο έχουν επαληθεύσει με την πορεία τους ότι, όταν κάποιος σας λέει ποιος είναι, πρέπει να τον πιστέψετε την πρώτη φορά».