ΤΑ έχουμε δει και στη χώρα μας πολλές φορές. Κορυφαίο παράδειγμα το Μάτι. Το πολιτικό θέμα που ανέκυψε από την εθνική τραγωδία με τους 104 νεκρούς δεν προήλθε από το ίδιο το γεγονός, αλλά από την «άρνηση» της τότε κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ να αποδεχθεί την πραγματικότητα. «Fake» τηλεοπτική σύσκεψη στο Συντονιστικό, επιμονή πως «όλα είχαν γίνει σωστά», «στημένες» θεωρίες για εμπρησμό, και αλαζονεία.

Η σημερινή κυβέρνηση έχει επιλέξει από την αρχή, σωστά, το δρόμο του ρεαλισμού. Το έκανε στην πανδημία, στο Μεταναστευτικό, στις τουρκικές προκλήσεις, στην ενεργειακή κρίση. Το τελευταίο διάστημα, όμως, κάτι έχει αλλάξει. Η κάθοδος των ταγμάτων εφόδου των Κροατών, που οδήγησε στη δολοφονία του Μιχάλη, η μεγαλύτερη πυρκαγιά σε ευρωπαϊκό έδαφος την τελευταία εικοσαετία στον Εβρο, η δολοφονία του Αντώνη στο λιμάνι του Πειραιά και οι πλημμύρες στη Θεσσαλία δείχνουν πως κάτι έχει αλλάξει στην πολιτική διαχείριση.

ΜΠΟΡΕΙ οι ευθύνες να μη βαρύνουν εξ ολοκλήρου την κυβέρνηση, αλλά να επιμερίζονται στον κρατικό μηχανισμό, στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, στην Αστυνομία, στην Πυροσβεστική, στο Λιμενικό, στην ακτοπλοϊκή εταιρία, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως εκείνοι που βρίσκονται σε θέσεις και αξιώματα δεν πρέπει να δείχνουν την απαιτούμενη ενσυναίσθηση. Γιατί, όπως έχουμε πει πολλές φορές, δυστυχώς, στην Ελλάδα δεν υπάρχει κράτος αλλά κυβέρνηση.

ΔΕΝ αρκούν, όμως, τα μέτρα για την επόμενη ημέρα και ο ανασχεδιασμός πολιτικών. Σε αυτά η πλειονότητα των πολιτών εμπιστεύεται την κυβέρνηση. Αλλωστε, κανείς από την αντιπολίτευση δεν έχει ούτε την αξιοπιστία ούτε τις προτάσεις για να αλλάξει κάτι στο κράτος. Χρειάζεται και «ξήλωμα» όσων φέρουν την πολιτική ευθύνη στον τομέα που έγιναν οι τραγωδίες.

ΑΣ μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Οσο πρωτόγνωρα κι αν είναι όλα όσα ζήσαμε τους τελευταίους δύο μήνες, οι πολίτες θεωρούν πως κάποια κυβερνητικά και αυτοδιοικητικά στελέχη δεν έκαναν σωστά όσα έπρεπε να κάνουν.

ΚΑΙ το πιο σημαντικό; Δεν τους έχουν καμία εμπιστοσύνη, πλέον, πως μπορούν να αντιμετωπίσουν κάτι άλλο τραγικό που μπορεί να συμβεί την επόμενη ημέρα.

Ο πρώην υπουργός Υποδομών και Μεταφορών, Κ. Καραμανλής, βρέθηκε εκτεθειμένος με την τραγωδία των Τεμπών, αλλά έδειξε το απαραίτητο πολιτικό θάρρος και παραιτήθηκε μέσα στο πρώτο 24ωρο. Δεν γινόταν να συνεχίσει από τη θέση που κατείχε, ανεξάρτητα από το μερίδιο ευθύνης που είχε για το δυστύχημα. Αυτό θα έπρεπε να είχαν πράξει το τελευταίο διάστημα και τρεις-τέσσερις υπουργοί, που φέρουν την πολιτική ευθύνη για όσα βιώσαμε ως χώρα.

ΤΟ ίδιο, προφανώς, ισχύει και για κάποιους περιφερειάρχες. Γιατί, όπως η Ν.Δ. ζητούσε την παραίτηση της Ρ. Δούρου για τη Μάνδρα και το Μάτι, αυτό έπρεπε να το είχαν κάνει από μόνοι τους. Μην ξεχνάμε πως ο Γ. Πατούλης «παραιτήθηκε», ορθώς, για ένα… ζεϊμπέκικο.