«Προσωπικά, δεν θεωρώ ότι υπάρχει κίνδυνος επιστροφής του φασισμού. Εμείς οι Ιταλοί, άλλωστε, κουραζόμαστε εύκολα και δεν διστάζουμε να αλλάζουμε κάθε τόσο κυβέρνηση. Σε ενάμιση χρόνο δεν θα θέλουμε πια τη Μελόνι», έλεγε πριν λίγες ημέρες στην El Pais ο Νικόλα Λατζόια, Ιταλός συγγραφέας και διευθυντής στο Σαλόνι Βιβλίου του Τορίνο. Ωστόσο, έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου για μια άλλη απειλή που κανείς ακόμα δεν μπορεί να μετρήσει: «Το πρόβλημα είναι ότι μπορεί να απειληθούν κεκτημένα δικαιώματα. Αρκεί να δει κανείς τι έγινε στις ΗΠΑ με τις αμβλώσεις. Σε ορισμένες περιοχές της Ιταλίας όπου κυβερνά η Δεξιά είναι δύσκολο να κάνει μια γυναίκα άμβλωση. Ενα άλλο πρόβλημα είναι η ποινικοποίηση της διαφωνίας. Η ιδέα δηλαδή ότι όποιος διαφωνεί με αυτούς είναι ανώμαλος. Δεν είναι δουλειά των πολιτικών να αποφασίζουν αν ένας νέος είναι ενάρετος ή ανώμαλος. Αυτά είναι επικίνδυνα πράγματα και μας γυρίζουν 30 χρόνια πίσω».
Ο ιταλικός λαός πάντως ψήφισε και μένει τώρα να δούμε τις επιπτώσεις που θα έχει στο πολιτικό σύστημα της χώρας αλλά και στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα η επιλογή του. Στο εσωτερικό, η Μελόνι υπόσχεται χαμηλότερους φόρους και πρόωρη συνταξιοδότηση, στο εξωτερικό υπόσχεται ότι δεν θα τραβήξει το σχοινί ενάντια στις Βρυξέλλες. Την ίδια ώρα, το Ιταλικό δημόσιο χρέος αναμένεται να φθάσει σε ιστορικό υψηλό 148% του ΑΕΠ και κανείς δεν θα ήθελε να το δει να «σκάει» εν μέσω παγκόσμιας ενεργειακής και γεωπολιτικής κρίσης.
H «κομμουνιστική απειλή» στις ΗΠΑ