Η Ν.Δ. θέλει να πετύχει 33+%, ώστε να πιάσει το ποσοστό των ευρωεκλογών του 2019. Ο ΣΥΡΙΖΑ με το ΠΑΣΟΚ δίνουν τη μάχη για τη δεύτερη θέση, το ΚΚΕ και η Ελληνική Λύση για την τέταρτη θέση και άλλα τρία κόμματα θέλουν να περάσουν τον πήχη του 3% για να εκλέξουν ευρωβουλευτή.
ΠΕΡΑ από την προεκλογική αντιπαράθεση, υπάρχουν δύο ακόμα ζητήματα που θα πρέπει να απασχολήσουν όλα τα κόμματα.
ΤΟ πρώτο ζήτημα αφορά στη «χαλαρότητα» της ψήφου. Οπως έχουμε τονίσει ξανά, στις ευρωεκλογές του 2019, τα κόμματα που έλαβαν κάτω από 3% συγκέντρωσαν αθροιστικά 21%, ενώ στις βουλευτικές εκλογές που ακολούθησαν, αυτό το ποσοστό κατέρρευσε στο 7%.
ΠΡΟΦΑΝΩΣ και οι πολίτες γνωρίζουν ότι δεν κρίνεται το μέλλον του τόπου από τις ευρωεκλογές. Ναι μεν οι ευρωκάλπες στέλνουν μηνύματα, αλλά ένα μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων θεωρεί πως έχει την ευκαιρία να ψηφίσει… ό,τι να ’ναι.
H «κομμουνιστική απειλή» στις ΗΠΑ
ΤΟ δεύτερο -και ακόμα πιο ζόρικο- ζήτημα αφορά στο μέγεθος της αποχής. Ας δούμε λίγο τα στοιχεία. Στις εξαιρετικά κομματικοποιημένες ευρωεκλογές του 2019 η συμμετοχή ήταν 58,69%. Στις εθνικές εκλογές που έγιναν στον Ιούλιο του 2019, η συμμετοχή έπεσε λίγο ακόμα στο 57,78%. Πέρσι, στις πρώτες εθνικές κάλπες η συμμετοχή ήταν 61,76%, ενώ στις δεύτερες -όπου βέβαια ο θρίαμβος της Ν.Δ. και η πανωλεθρία του ΣΥΡΙΖΑ είχαν δημιουργήσει ένα νέο πολιτικό σκηνικό- η συμμετοχή έπεσε στο 53,74%.
ΑΡΑ, το μεγάλο πρόβλημα των κομμάτων είναι να προσελκύσουν τους πολίτες στην κάλπη. Γιατί η μεγάλη αποχή θα χτυπήσει όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα και θα ευνοήσει ακόμα περισσότερο όσα βρίσκονται κάτω από τον πήχη του 3%.
ΟΠΟΤΕ, καλό θα ήταν να ξανασκεφτούν τις προεκλογικές τακτικές τους όλα τα κομματικά επιτελεία. Καλή και ωραία η κομματική αντιπαράθεση, αλλά το θέμα είναι να προβάλουν θετικές θέσεις και όχι μόνο να ασκούν κριτική στους αντιπάλους τους.
Η Ν.Δ. έχει ήδη λάβει το μήνυμα. Και έχει ξεκινήσει μια καμπάνια θετικής ατζέντας. Από τη μια προβάλλει όσα έχουν γίνει στα πέντε χρόνια διακυβέρνησης και από την άλλη παρουσιάζει τα μέτρα στήριξης της πραγματικής οικονομίας και των πολιτών, αλλά και τις μεταρρυθμίσεις που πρόκειται να υλοποιήσει φέτος και το 2025.
ΕΙΠΑΜΕ ότι οι ευρωκλογές δεν κρίνουν το μέλλον του τόπου. Δεν είναι εθνικές κάλπες. Οι πολίτες, όμως, οφείλουν να γνωρίζουν ότι τυχόν μεγάλη αποχή και «χαλαρότητα» στην ψήφο μπορεί να δημιουργήσουν πρόβλημα στην πολιτική σταθερότητα.