Κανείς δεν θα του έλεγε τίποτα ή, καλύτερα, δεν θα σηκωνόταν και αχός, εάν επέλεγε να αλλάξει το εκλογικό σύστημα και με ένα 35% να εξασφάλιζε 151 έδρες. Ομως προτίμησε να μείνει σταθερός στις απόψεις του και αυτή η «κανονικότητα» στις πολιτικές του κινήσεις τελικώς βγαίνει σε καλό.

Για παράδειγμα, η απόφασή του να ορίσει ως χρόνο εκλογών το τέλος της τετραετίας απορρίπτοντας το σενάριο της πρόωρης κάλπης του Σεπτεμβρίου αξιολογήθηκε θετικά από την πλειοψηφία των πολιτών, ενώ εκ του αποτελέσματος αποδείχθηκε σωστή. Σε αυτή την αρνητική διεθνή συγκυρία, η πολιτική αβεβαιότητα και μία τρίμηνη περίοδος ακυβερνησίας θα μπορούσαν να πλήξουν καίρια την οικονομία ανακόπτοντας την αναπτυξιακή της δυναμική.

Τώρα ο κ. Μητσοτάκης θέτει ένα καθαρό δίλημμα προς τους ψηφοφόρους, ιδίως του Κέντρου, που κρίνουν συνήθως το αποτέλεσμα των εκλογών: Αυτοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας ή περιπέτειες τύπου 2015;

Τα αριθμητικά δεδομένα δεν επιδέχονται πολλές ερμηνείες. Ο σχηματισμός κυβέρνησης περνά μέσα από το πρώτο κόμμα, που όπως όλα δείχνουν θα είναι η Ν.Δ. με καθαρή διαφορά από τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο πρωθυπουργός παρουσίασε και το ενδεχόμενο να υπάρξει κυβέρνηση χωρίς τη Ν.Δ., με τη σύμπραξη Τσίπρα, Ανδρουλάκη, Βαρουφάκη και Κουτσούμπα, χαρακτηρίζοντάς την ως πολιτική τερατογένεση. Ξεπερνάμε το γεγονός ότι το ΚΚΕ απορρίπτει αυτή την πολιτική συμμαχία, όλοι μπορούμε να φανταστούμε πώς θα λειτουργούσε μία ετερόκλητη και αλλοπρόσαλλη κυβέρνηση με υπουργό Υγείας, λόγου χάρη, τον Ανδρέα Λοβέρδο και αναπληρωτή τον Πολάκη.

Στην ουσία, ο πρωθυπουργός υπογραμμίζει τη σημασία που έχουν οι πρώτες εκλογές για να κερδίσει την αυτοδυναμία στις δεύτερες, όταν τελικώς οι πολίτες θα τοποθετηθούν για το ποια κυβέρνηση επιθυμούν.

Το αίτημα της αυτοδυναμίας ενισχύεται από την αμηχανία της αντιπολίτευσης απέναντι στα διλήμματα που έθεσε ο κ. Μητσοτάκης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ κατηγόρησε τον πρωθυπουργό ότι με την πολιτική του απομόνωση προκαλεί το χάος. Δεν αντιλαμβάνονται στην Κουμουνδούρου ότι η «απομόνωση» είναι το βασικό όπλο του Μητσοτάκη στις εκλογές προκειμένου να καταστήσει απολύτως σαφές στους ψηφοφόρους το πραγματικό δίλημμα της κάλπης. Στο μεταξύ, στο φεστιβάλ της Νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ, ο Τσίπρας «χαιρέτισε» τα υβριστικά συνθήματα κατά του πρωθυπουργού, στο πλαίσιο της προοδευτικής πορείας και οι μετριοπαθείς ψηφοφόροι θα εκτιμήσουν στις κάλπες την τοξική αντιπολίτευση.

Το ΠΑΣΟΚ ανέφερε ότι οι ψηφοφόροι έδωσαν νωπή εντολή στον Ανδρουλάκη για αυτόνομη πρωταγωνιστική πορεία – μάλλον πιστεύουν ότι θα κερδίσουν τις εκλογές.

Το ΚΚΕ κατηγόρησε τον πρωθυπουργό ότι εμπλέκει το κόμμα σε ανυπόστατα σενάρια κυβερνήσεων συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ και το ΜέΡΑ25, η Ελληνική Λύση με ανακοίνωσή της ξεκαθάρισε ότι δεν πρόκειται να συνεργαστεί με κανέναν, ενώ ο Βαρουφάκης τα έριξε στην ολιγαρχία και ζήτησε πρώτη φορά ρήξη – μάλλον θέλει τη ρεβάνς από το δημοψήφισμα του 2015. Δεν έχουμε αντίρρηση, θα το πληρώσουμε λίγο ακριβά, αλλά τουλάχιστον δεν θα πλήξουμε.

Τελικό συμπέρασμα: Κανείς δεν θέλει να συνεργαστεί με τον Μητσοτάκη και ταυτόχρονα δεν μπορούν να συμφωνήσουν για να σχηματίσουν κοινό κυβερνητικό μέτωπο.

Η αντιπολίτευση είτε γιατί δεν θέλει είτε γιατί δεν μπορεί, καθώς δεν διαθέτει εναλλακτικό πρόγραμμα διακυβέρνησης και καθαρό πολιτικό πρόσταγμα, ενώ δουλεύει για λογαριασμό του Μητσοτάκη, κι όσο θα πλησιάζουμε προς τις κάλπες τόσο πιο έντονο θα είναι το δίλημμα στο οποίο θα κληθούν να δώσουν απάντηση οι ψηφοφόροι: Αυτοδυναμία ή περιπέτειες.