Ομως, αυτά θεωρώ πως είναι η κορυφή του παγόβουνου. Η πηγή του κακού βρίσκεται στον τρόπο που η ελληνική πολιτεία και κυρίως η ελληνική κοινωνία διαχειρίστηκαν τον Οργανισμό Σιδηροδρόμων Ελλάδος. Από τις αρχές του ’80 και για τις επόμενες δεκαετίες, αποτέλεσε το «βαθύ» δημόσιο της χώρας. Οι προσλήψεις γίνονταν με κομματικά κριτήρια και εντελώς αναξιοκρατικά. Σχεδόν κανείς δεν εργάζονταν αλλά όλοι ακριβοπληρώνονταν. Πλήρωνε ο φτωχός ελληνικός λαός.

Ολα αυτά γύρισαν το μυαλό μου αρκετά χρόνια πίσω. Και συγκριμένα στην εκσυγχρονιστική περίοδο διακυβέρνησης από το ΠΑΣΟΚ. Ηταν τέλη της δεκαετίας του ’90 όταν -νεαρός τότε- άρχισα να εργάζομαι σε ανταποκριτικό γραφείο αθηναϊκής εφημερίδας στη Θεσσαλονίκη. Εκεί έγινε και η πρώτη γνωριμία μου με τον κύριο -ας τον βαφτίσουμε- Χ. Καθημερινά επισκεπτόταν τα ανταποκριτικά γραφεία όλων των εφημερίδων στη Θεσσαλονίκη. Και τότε ήταν αρκετά. Πάντα κουστουμαρισμένος αλλά χωρίς γραβάτα. Φρεσκοξυρισμένος και κρατώντας χαρτοφύλακα, μπαινοέβγαινε στα γραφεία κάνοντας… διαρροές βουλευτών. Δηλαδή, πίνοντας τον καφέ του έλεγε στους δημοσιογράφους ότι ο τάδε βουλευτής (στον οποίο ήταν αποσπασμένος) δεν χωνεύει τον δείνα βουλευτή και αν φέρει το νομοσχέδιο που ανακοίνωσε, δεν θα το ψηφίσει.

Αυτό σε καθημερινή βάση! Κανονική δουλειά. Το 2001 πήρα μεταγραφή για τον «Ελεύθερο Τύπο», το 2004 η Ν.Δ. ανέβηκε στην εξουσία και το 2006 συναντώ στο πεζοδρόμιο της Τσιμισκή ένα στέλεχος του ΟΣΕ στη Θεσσαλονίκη. Κατά τη διάρκεια της ολιγόλεπτης κουβέντας μας, περνά από το απέναντι πεζοδρόμιο ο κύριος Χ. «Τον ξέρεις;» με ρώτησε, και του απάντησα θετικά. «Δύο χρόνια τον ψάχναμε! Είναι διορισμένος από το ΠΑΣΟΚ στον ΟΣΕ αλλά δεν πατούσε το πόδι του. Από το 2004 που αναλάβαμε κινήσαμε γη και ουρανό για να τον βρούμε. Ακόμη και η διεύθυνση κατοικίας του ήταν λάθος. Πληρωνόταν αλλά δεν δούλευε. Με το ζόρι τον πείσαμε να έρχεται στη δουλειά», μου είπε, και με άφησε άφωνο.

Τα θυμήθηκα όλα αυτά, καθώς αναρωτιόμουν τι πήγε λάθος στον ΟΣΕ. Πώς ένας Οργανισμός, ο οποίος θα μπορούσε να ήταν αναπτυξιακός και να λειτουργούσε υποδειγματικά, κατάντησε κομματικό μαγαζί. Γέμισε με ανειδίκευτους και άσχετους με το σιδηρόδρομο εργαζόμενους, οι οποίοι βολεύτηκαν με ρουσφέτια. Ρουσφέτι στο ρουσφέτι, ο ΟΣΕ απαξιώθηκε, κατέρρευσε και επιπλέον κατέστη επικίνδυνος για την ασφάλεια των πολιτών.

Είναι πραγματικά ντροπή τα όσα διαχρονικά και για σχεδόν τέσσερις δεκαετίες έγιναν στον ΟΣΕ. Το μαχαίρι πρέπει να μπει γερά στο κόκκαλο και ο Οργανισμός να υποβληθεί σε κάθαρση. Οσο επώδυνη και αν είναι…