Με άλλα λόγια, οι Ευρωπαίοι, αντί να διαμορφώσουν μια σοβαρή κοινή ευρωπαϊκή πρόταση και να διεκδικήσουν ουσιαστικό ρόλο στις διαπραγματεύσεις για να σταματήσει ο πόλεμος, που, μην ξεχνάμε, διεξάγεται στην Ευρώπη και όχι στην Αμερική, εμφανίζονται αιφνιδιασμένοι, ενώ δεν θα έπρεπε: Ο Τραμπ είχε εκφράσει δημόσια προεκλογικά τις προθέσεις του που ήταν γνωστές σε όλους. Επομένως και οι Ευρωπαίοι ηγέτες, ακόμα κι αν τρία χρόνια τώρα δεν έκαναν τίποτα άλλο από το να ακολουθούν τις εξελίξεις στο θέμα της Ουκρανίας και να επιβάλλουν μέτρα με βάση όσα δρομολογούνταν από τις ΗΠΑ και με τεράστιο κόστος για τις χώρες της Ε.Ε., θα έπρεπε να ήταν έτοιμοι να αντιμετωπίσουν μια νέα κατάσταση που όλοι έβλεπαν ότι ερχόταν στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού και η οποία εύλογα επηρεάζει ολόκληρο τον πλανήτη και πολύ περισσότερο την Ευρώπη.

Υπό το πρίσμα αυτό, έχει ιδιαίτερη σημασία η πάγια θέση του Ελληνα πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη για την κοινή ευρωπαϊκή άμυνα, όπως και οι επίκαιρες επισημάνσεις του, κατά την πρόσφατη άτυπη σύνοδο των ηγετών της Ευρωπαϊκής Ενωσης με αντικείμενο την αμυντική της θωράκιση, για την ανάγκη η Ε.Ε. να επιδείξει ενιαία στάση αλλά και πραγματισμό στις σχέσεις της με τις ΗΠΑ, εστιάζοντας στα κοινά συμφέροντα, αλλά και ότι οφείλει να αναβαθμίσει τον ρόλο της ως παγκόσμιος παίκτης και να ενισχύσει τις αμυντικές της δυνατότητες, με δεδομένο ότι η συλλογική της δύναμη είναι πολύ μεγαλύτερη από κάθε κράτους-μέλους ξεχωριστά. Γιατί, επιτέλους, όπως είπε και ο κ. Μητσοτάκης, «η Ευρώπη πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες της, να ενηλικιωθεί γεωπολιτικά και να πάρει πολύ στα σοβαρά τα ζητήματα της ευρωπαϊκής άμυνας».