Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τη Σορβόννη, που το πανεπιστήμιο δημιουργήθηκε τον 13ο αιώνα, αλλά το 1970 με τις αλλαγές του υπουργού Εντγκάρ Φορ χωρίστηκαν οι σχολές. Το «Sorbonne XIII Paris Nord». Ενα από τα 13 πανεπιστήμια της Σορβόννης με 25 χιλιάδες φοιτητές και προϋπολογισμό 246 εκατ. ευρώ. Κάτι που απαντάει σε όσους έλεγαν ότι τα πανεπιστήμια που θα ενδιαφερθούν να μπουν στην ελληνική αγορά θα είναι της Μέσης Ανατολής, που θα ανταλλάσσουν λεφτά με πτυχία. Το αίτημα του «Sorbonne Paris Nord», που βασίστηκε στον νόμο Πιερρακάκη, δείχνει τον δρόμο που πρέπει να πάρει η κυβέρνηση την επόμενη διετία. Νόμοι που μπορούν να έχουν αποτέλεσμα, με τον πολίτη να αντιλαμβάνεται ότι βελτιώνονται οι συνθήκες στη χώρα.

Ο μόνος τρόπος για να διεκδικήσει τρίτη κυβερνητική θητεία ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι οι αλλαγές. Σε κάποιες περιπτώσεις, όπως η σύντομη απονομή της Δικαιοσύνης, οι αλλαγές είναι δύσκολες. Κάποιες άλλες αλλαγές που αφορούν την τάξη στους δρόμους είναι ευκολότερες. Το 1975 είχα έρθει για διακοπές από τη Γερμανία στην Ελλάδα. Οδηγεί ένας φίλος μου στη Λεωφόρο Βασιλέως Κωνσταντίνου και στρίβει αριστερά μπροστά στην αμερικανική πρεσβεία με κόκκινο. «Δεν το είδες;», τον ρώτησα. «Εχεις μείνει αλλού», μου απαντάει. «Δεν έχουμε πια δικτατορία και οι αστυφύλακες σταμάτησαν να γράφουν». Πολιτικά η Δημοκρατία στη ρωμαϊκή εποχή ήταν το αυστηρότερο των πολιτευμάτων. Στην Ελλάδα, όμως, η αποκατάσταση της Δημοκρατίας σήμαινε το δικαίωμα του πολίτη να περνάει με κόκκινο…

Στο θέμα της τήρησης των νόμων ο Μητσοτάκης μπορεί να βασίσει την καμπάνια για την ανανέωση της θητείας του. Προσέχοντας οι κινήσεις να μην είναι ένα βήμα μπροστά και δύο πίσω. Ενα βήμα μπροστά σε σχέση με το 2017, που Πρόεδρος της Βουλής ήταν ο Βούτσης και τα περιπολικά γίνονταν ταξί για να κατεβάσουν τα μέλη του Ρουβίκωνα έξω από την αμερικανική πρεσβεία. Δύο βήματα πίσω, αφού την περασμένη εβδομάδα μέλη του Ρουβίκωνα σήκωσαν πανό, στην Αίθουσα της Γερουσίας, που έγραφαν συγκάλυψη και έφυγαν ελεύθεροι και ωραίοι έχοντας αφήσει στην Αστυνομία το πανό. Γνωρίζοντας πλέον ότι μπορούν να μπαίνουν και να βγαίνουν με κόστος εισιτηρίου ένα… πανό.

Πικρές παραδοχές στη Χαριλάου Τρικούπη

Μίλαγα με ένα στέλεχος από τις ακαδημίες του ΠΑΣΟΚ της Χ. Τρικούπη. Ας πούμε ένας «πράσινος» Πάνος Ρέτσος. Μου έλεγε, λοιπόν: «Δεν είναι ότι ο Νίκος Ανδρουλάκης δεν δουλεύει. Και τα οργανωτικά κοιτάζει και με τα στελέχη συναντιέται. Δουλειά και τακτική υπάρχουν. Από στρατηγική πάσχουμε. Παράδειγμα: Βάζουν τα “Παραπολιτικά” το Σάββατο πρωτοσέλιδο ότι ο Τσίπρας ετοιμάζεται να κάνει κόμμα. Εχουμε Κεντρική Επιτροπή την Κυριακή και καθόμαστε να ασχολιόμαστε με το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας, έτσι ώστε να υπάρχουν και την άλλη μέρα δημοσιεύματα και να συντηρείται το θέμα».

Τώρα θα πεις αν το ΠΑΣΟΚ στις δημοσκοπήσεις έπιανε ποσοστά πάνω από 20%, δεν θα καθόταν να ασχοληθεί με τον Τσίπρα. Οπως και αν το ΠΑΣΟΚ έδειχνε ότι θα πάρει πάνω από 20%, δεν θα υπήρχε τέτοια αγωνία για το ποιος θα βάλει υποψηφιότητα στο βόρειο τμήμα της Β’ Αθηνών. Σήμερα βουλευτής του ΠΑΣΟΚ είναι η Μιλένα Αποστολάκη. Τι γίνεται, όμως, αν το ΠΑΣΟΚ μείνει στα ίδια ποσοστά και στις επόμενες εκλογές στη Β’ Βόρεια κατέβουν ο Μάντζης, ο Σπυρόπουλος και το τηλεοπτικό όπλο που λέγεται Παναγιώτης Δουδωνής; Καλοί όλοι τους, αλλά, όπως θα έλεγαν στις κασέτες της «παράγκας», «Νικολάκη, δεν τους χωράει το τρένο».

ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΠΡΟΕΚΤΑΣΕΙΣ

Είναι αδύνατον να προσεγγίσει κάποιος το φαινόμενο «Μαρία Καρυστιανού» χωρίς πολιτική προέκταση. Μπορεί σε ό,τι και να κάνει να υπάρχει η παράμετρος των Τεμπών, αλλά επιστολές στο Προεδρείο της Βουλής να αναβάλει την ψηφοφορία για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας είναι καθαρά πολιτική πράξη. Ακόμα περισσότερο η απάντηση στην Πρόεδρο του Αρείου Πάγου, Ιωάννα Κλάπα, που είχε ζητήσει σεβασμό στους θεσμούς και ότι η διαφωνία «…δεν μπορεί να εκφραστεί από οποιονδήποτε και για οποιονδήποτε λόγο, με λοιδορία, απειλητικές εκφράσεις, υποτίμηση, προσβολή και καθύβριση των θεσμών». Και μόνο το «Διάβασα με ενδιαφέρον…» με το οποίο ξεκινάει η απάντηση της Καρυστιανού δείχνει ότι αντιλαμβάνεται τη θέση της σαν πολιτικό παράγοντα στον οποίο απευθύνονται οι εκπρόσωποι θεσμών, όπως η Πρόεδρος του Αρείου Πάγου, και τα λόγια τους μπορούν ή δεν μπορούν να ενδιαφέρουν.

Κάποιοι λένε ότι πολιτικά η Καρυστιανού θα μπορούσε να συνεργαστεί με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου. Ακόμα περισσότεροι ότι η συνεργασία δεν θα φτούραγε για πολύ. Η αποχώρηση, πάντως, της Ζωής αναφωνώντας «Οχι στη συγκάλυψη» από την ψηφοφορία για Πρόεδρο της Δημοκρατίας δείχνει ότι οι μεγάλες παίκτριες μπορεί να μεγαλώνουν, αλλά δεν ξεχνάνε την μπάλα. Τέτοιες εμφανίσεις είχε να κάνει από το «release the kraken» στο προαύλιο της Βουλής μετά το δημοψήφισμα του 2015.