Η αθέτηση αυτή ήταν αποτέλεσμα μιας -όπως αποδεικνύεται- κακώς νοούμενης πολιτικής αβροφροσύνης κι ενός πολιτικού πολιτισμού, ο οποίος δεν θέλει ρεβανσισμούς και ένταση στον δημόσιο βίο. Ομως η αστική πολιτική ευγένεια συχνά παρερμηνεύεται από πολιτικά αγενείς και πραγματικούς ρεβανσιστές. Η μη συγκρότηση της «μίας και μόνης Εξεταστικής» εξελήφθη από τον ΣΥΡΙΖΑ ως «σήμα ασυλίας» και ακαταδίωκτου. Παρ’ όλα αυτά, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έσπευσε να σαλπίσει την «αντεπίθεση». Γιατί προέκυψε η προανακριτική για την σκευωρία της Novartis.

Σχεδόν επί τρία χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς να πάψει να είναι ΣΥΡΙΖΑ, ήταν πιο «προσεκτικός». Πότε ζώθηκε τα άρματα της «δεύτερης φοράς που θα είναι αλλιώς» κι άρχισε το ανοικτό φλερτ με την πολιτική εκτροπή; Μόλις το Δικαστικό Συμβούλιο, μετά την παραπομπή της Προανακριτικής Επιτροπής της Βουλής, αφαίρεσε από το κατηγορητήριο το κακούργημα της «εγκληματικής οργάνωσης» κι άφησε μόνο το πλημμέλημα της παράβασης καθήκοντος.

Η χρονική αλληλουχία των γεγονότων δεν αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης. Η επιχείρηση μετατροπής του δημόσιου βίου σε βούρκο ξεκίνησε με την αρχειοθέτηση της «εγκληματικής οργάνωσης» και όταν ησύχασαν η Κουμουνδούρου και τα «εξαρτήματά» της. Η πολιτική αβρότητα και η αστική πολιτική ευγένεια εξελήφθησαν από τους αρμολογητές των αρμών της εξουσίας ως αδυναμία, αλλά και ως ευκαιρία για την «αντεπίθεση». Πόσω μάλλον αφού ένα μεγάλο μέρος της «δουλειάς» είχε γίνει με την αλλαγή του Ποινικού Κώδικα. Ο οποίος φρόντισε, μεταξύ άλλων, τα κακουργήματα της δωροδοκίας, των παρακολουθήσεων και των βιασμών να γίνουν απλά πλημμελήματα…

Ενα ερώτημα είναι αν μια κυβέρνηση έχει το δικαίωμα «να αφήσει να πάνε» όσα βαριά και δυστοπικά έγιναν το 2015. Κι ένα δεύτερο είναι αν μπορεί να υπάρξει «τανγκό της κανονικότητας», όταν η ντάμα είναι ένθερμος οπαδός της μη κανονικότητας.

Με τη βεβαιότητα της ατιμωρησίας (δύο Ειδικά Δικαστήρια για δύο υπουργούς του ΣΥΡΙΖΑ με πλημμελήματα δεν είναι δα και τίποτα…), η Κουμουνδούρου κήρυξε τον «πόλεμο»-«ανένδοτο». Με «όπλα» -ω του θαύματος!- τα ίδια «όργανα» και «σφαίρες» το υλικό που συνέλεγαν με επιμέλεια οι «μηχανισμοί» που είχαν χτιστεί την περίοδο 2015-2019. Η «παράγκα της ΕΥΠ», οι διαπλεκόμενες σχέσεις με επιχειρηματίες, οι οποίοι εμπορεύονται κακόβουλα λογισμικά, τα μακριά πλοκάμια που υπήρχαν στην ΕΛ.ΑΣ. και διάφοροι θύλακες στον δημόσιο τομέα, οι οποίοι λειτουργούσαν κυρίως σαν κομματικοί εγκάθετοι και λιγότερο σαν δημόσιοι λειτουργοί.

Μέχρι τότε ο ΣΥΡΙΖΑ, ως γνήσιος ΣΥΡΙΖΑ, φλέρταρε με πολιτικά φαιδρά επιχειρήματα, «ανοιχτά σύνορα» και «ανθρωπισμό» στον Εβρο, όταν ο Ερντογάν έκανε υβριδικό πόλεμο, «πανδημία Μητσοτάκη» με ολίγη από αντιεμβολιασμό και στη συνέχεια, μαζί με τον ισαποστακισμό στην εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, η «ακρίβεια Μητσοτάκη», η «ενεργειακή κρίση Μητσοτάκη», ο «πληθωρισμός Μητσοτάκη», τη στιγμή που δοκιμάστηκαν οι κοινωνίες και οι οικονομίες όλων των χωρών. Το «ντου» στην κανονικότητα και στην εκτροπή έγινε όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ένιωσε «ασφαλής». Τότε είχαμε τη «χούντα Κούλη» και τα διλήμματα «Δημοκρατία ή Νέα Δημοκρατία» ή «Δημοκρατία ή εκτροπή». Τότε τα «πιστόλια» που σημαδεύουν χαρακτήρες εκπυρσοκρότησαν ξανά και η λάσπη του υπογείου μπήκε στον ανεμιστήρα. Τυχαίο;

Η ιστορία θα αποφανθεί τελεσίδικα. Μέχρι τότε όμως είναι φανερό ότι η Ν.Δ. φέρθηκε αφελώς. Από καλή πρόθεση και προκειμένου να μην υπάρξει ένταση και διχασμός; Πιθανότατα. Και θα είχε κάνει πολύ καλά, αν απέναντί της είχε ένα κόμμα με θεσμικούς φραγμούς, κοινοβουλευτική αντίληψη και πραγματικά δημοκρατικό DNA. Είχε όμως τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο οποίος με την πολιτική συμπεριφορά του έκανε τον πολιτικό πολιτισμό να φαίνεται σαν κανονική αφέλεια.

ΑΙΧΜΗ

«ΕΞΙΣ ΔΕΥΤΕΡΑ ΦΥΣΙΣ»

Μέσα από αλλεπάλληλες κυβιστήσεις, ο ΣΥΡΙΖΑ απέφυγε να συνταχθεί με το δημοκρατικό τόξο και επέλεξε να βαδίσει τον μοναχικό του δρόμο, ο οποίος καταλήγει στο αδιέξοδο της στυγνής ψηφοθηρίας. Παρά τις τροποποιήσεις που έγιναν, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ψήφισε την τροπολογία για το μπλόκο στο κόμμα Κασιδιάρη. Είναι φασίστες; Ασφαλώς όχι. Θέλει το κόμμα Κασιδιάρη στη Βουλή για να γίνει πιο δύσκολη η αυτοδυναμία στις δεύτερες εκλογές; Αβυσσος η ψυχή του κόμματος. Το οποίο συγκροτείται -στον πυρήνα του- από στυγνούς ψηφοθήρες και καιροσκόπους. Η τροπολογία πέρασε με μεγάλη πλειοψηφία και κατά πάσα βεβαιότητα το κόμμα Κασιδιάρη δεν θα είναι στην επόμενη Βουλή. Οι δημοσκοπήσεις τού δίνουν ποσοστά από 2%-3,5%. Αυτό το ποσοστό κυνηγάει με αμοραλισμό ο ΣΥΡΙΖΑ. Υπάρχει περίπτωση έστω και μερικές δεκάδες απ’ αυτούς τους ψηφοφόρους να ψηφίσουν Ν.Δ. ή ΠΑΣΟΚ; Αρκεί κανείς να διαβάσει και να ακούσει τι λένε για να πειστεί ότι δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση. Αλλωστε αυτοί οι άνθρωποι είναι αντισυστημικοί, αντιεμβολιαστές και της «πάνω πλατείας». Είναι άνθρωποι οι οποίοι ενστερνίζονται με θέρμη τη μαρξιστική ρήση «η βία είναι η μαμή της ιστορίας», έστω κι αν προέρχεται από τον αντίπαλο ιδεολογικό χώρο. Εξ αντικειμένου η συντριπτική πλειοψηφία όσων επρόκειτο να ψηφίσουν το φασιστικό κόμμα Κασιδιάρη βρίσκεται «πιο κοντά» στον ακτιβισμό και την αντισυστημικότητα του ΣΥΡΙΖΑ. Εχουν περάσει πολλά χρόνια κι έχουν γίνει πολλά στη διάρκειά τους, ώστε να δημιουργηθούν «νήματα» που συνδέουν τους δύο χώρους. Εκτός από την πλατεία, μαζί έριξαν την κυβέρνηση Σαμαρά με αφορμή την εκλογή ΠτΔ, μαζί ήταν στην αλλαγή του εκλογικού νόμου, μαζί ψήφισαν «όχι» και μαζί ψήφισαν την κ. Θάνου για την Επιτροπή Ανταγωνισμού. «Εξις δευτέρα φύσις»…

Προς debate Μητσοτάκη – Τσίπρα;

Οσοι άκουσαν προσεκτικά την απάντηση του Κ. Μητσοτάκη στην «πρόκληση» του Α. Τσίπρα για debate ίσως έμειναν με την εντύπωση ότι μπορεί να γίνει. Παρότι έχουν γίνει δεκάδες debates στη Βουλή και ουσιαστικά η σύγκριση γίνεται καθημερινά με τα όσα λέει και κάνει ο καθένας από τους δύο, αυτή τη φορά είναι πιθανόν να γίνει και προεκλογικό debate. Σύμφωνα με πληροφορίες, στο Μ. Μαξίμου συζητείται σοβαρά το ενδεχόμενο να διεξαχθεί και debate Κ. Μητσοτάκη – Α. Τσίπρα εν όψει των εκλογών. Οι υποστηρικτές αυτής της άποψης στηρίζονται κυρίως στο γεγονός ότι ο πρωθυπουργός «έχει πάρει τον αέρα» από τον Α. Τσίπρα και έχει βγει νικητής στη μεγάλη πλειοψηφία των αναμετρήσεων στη Βουλή. Και ταυτοχρόνως θα αφαιρεθεί και το τελευταίο επιχείρημα του Α. Τσίπρα, ότι ο Κ. Μητσοτάκης αποφεύγει το τετ α τετ. Η αντίθετη άποψη εδράζεται στο απρόβλεπτο της συμπεριφοράς του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και στην εκτίμηση ότι η ροή των πραγμάτων είναι ευνοϊκή για τη Ν.Δ. και δεν υπάρχει λόγος -αφού ούτως ή άλλως γίνεται δημόσιος διάλογος- να δημιουργηθεί ευκαιρία για επικοινωνιακό show σε έναν αρχηγό, ο οποίος, ξέροντας ότι χάνει, δεν έχει να… χάσει τίποτα…

ΠΕΡΙΕΡΓΕΣ «ΠΑΡΟΤΡΥΝΣΕΙΣ» ΣΤΗΝ ΠτΔ

Με αφορμή τη μετακόμιση της Κ. Σακελλαροπούλου από το Προεδρικό Μέγαρο στην κανονική κατοικία της, άρχισαν να βλέπουν το φως της δημοσιότητας δημοσιεύματα που είναι μεταξύ «ρεπορτάζ» και «παροτρύνσεων». Το story θέλει την ΠτΔ να έχει… μετανιώσει και να επιστρέφει στον «φυσικό πολιτικό χώρο της» με αφορμή τις παρακολουθήσεις. Τα δημοσιεύματα προέρχονται από ΜΜΕ που πρόσκεινται στον ΣΥΡΙΖΑ κι έχουν αρκετά κοινά χαρακτηριστικά. Το κοινό «υπονοούμενο» -ή και σαφώς διατυπωμένο- είναι πως η κ. Σακελλαροπούλου σκέπτεται να παραιτηθεί, ώστε να επισπευστούν οι εκλογές. Αν δεν εξυπηρετούσαν τόσο απροκάλυπτα την επιδίωξη του ΣΥΡΙΖΑ για τη δημιουργία αναταραχής με κάθε τρόπο, θα ήταν ένα ωραίο story, το οποίο θα μπορούσε να είναι έστω αληθοφανές…