Για τους οπαδούς του ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να θεωρηθεί υπεύθυνος. Στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, όμως, η πρώτη αντίδραση ήταν η προσπάθεια της εξίσωσης της τραγωδίας στα Τέμπη με το Μάτι. Σε αμφότερα μπορούν να υπάρχουν ομοιότητες, με τα λάθη των υπευθύνων, αλλά με μία διαφορά. Αντίθετα με το Μάτι, μετά τα Τέμπη ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν έστησε μια παράσταση μπροστά στις κάμερες των κρατικών καναλιών για να ρωτάει αν υπήρξαν νεκροί.

Από την πρώτη στιγμή μετά το δυστύχημα στα Τέμπη η παραίτηση του Κώστα Καραμανλή ήταν επιτακτική. Σε μεγάλες καταστροφές ο υπουργός πρέπει να παραιτείται, όχι ως «ελάχιστη ένδειξη σεβασμού στη μνήμη των θυμάτων» που είπε ο Καραμανλής και θα μπορούσε να ισχύσει για κάθε μέλος της κυβέρνησης, αλλά επειδή η παραμονή ενός υπουργού στη θέση του μπορεί να παρεμποδίσει την έρευνα. Και μπορεί να είναι μια ευκαιρία οι πολίτες να επανεξετάσουν τις απαιτήσεις τους απέναντι στους πολιτικούς.

Ζώντας στην εποχή της επικοινωνίας και της εικόνας, το πώς αντιδρά και μοιάζει ένας πολιτικός κοντεύει να γίνει σημαντικότερο από το τι κάνει. Το αποτέλεσμα είναι, αντί για πολιτικούς, να έχουμε τραγωδούς. Οπου όταν οι καταστροφές αφορούν πυρκαγιές, βγαίνουν στις κάμερες με το πρόσωπο στο φούμο και όταν είναι πλημμύρες, εμφανίζονται στο στούντιο με νιτσεράδα. H πολιτική δεν είναι άσκηση ενσυναίσθησης -που δεν συμπτωματικό ότι είναι λέξη της μόδας-, αλλά αποτελεσματικότητας.

Κανένας δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι δεν θα υπάρξει ξανά σιδηροδρομικό ατύχημα. Πολύνεκρα δυστυχήματα έχουν υπάρξει και στη Γερμανία και στην Ιαπωνία, που έχουν υπερσύγχρονα σιδηροδρομικά δίκτυα. Υπάρχει όμως μια διαφορά. Στην Ελλάδα η προτεραιότητα είναι να βρεθεί ο ένοχος ώστε να ικανοποιηθεί ο κόσμος και όχι να βρεθεί πού έγινε το λάθος ώστε να μην επαναληφθεί.

ΚΩΔΙΚΟΙ ΟΡΟΙ ΣΕ… ΤΕΦΤΕΡΙ

Το πόσο οι ελληνικοί σιδηρόδρομοι έχουν μείνει πίσω φαίνεται από το χειρόγραφο καταγραφικό του σταθμάρχη Λάρισας όπου γράφονται οι εντολές που δίνονται στις αμαξοστοιχίες. Περιλαμβανομένης της μοιραίας εντολής που οδήγησε στη σύγκρουση των δύο αμαξοστοιχιών. Η εγγραφή γίνεται σε αυτό που κάποτε αποκαλούσαμε… τεφτέρι και θα ήταν όμοια πριν από έναν αιώνα. Οσο για τον τρόπο γραφής γίνεται με τις λέξεις συντετμημένες σαν να αφορούν μόνο τον ίδιο. Σε μέσα μαζικής μεταφοράς η επικοινωνία πρέπει να γίνεται με κωδικούς όρους και να καταγράφεται ώστε σε περίπτωση δυστυχημάτων να μπορούν να αποδοθούν ευθύνες. Κάτι που έγινε σαφές μετά το μεγαλύτερο αεροπορικό δυστύχημα της ιστορίας, με 583 νεκρούς, το 1977, στην Τενερίφη.

Δύο αεροπλάνα, το ένα στη διαδικασία απογείωσης και το άλλο κατά την προσγείωση, είχαν συγκρουστεί λόγω της ομίχλης αλλά και των λανθασμένων εντολών που είχαν δοθεί από τον πύργο ελέγχου. Περιλαμβανόμενης της λέξης «ΟΚ» πριν από την εντολή απογείωσης, που δεν περιλαμβανόταν στις στάνταρ λέξεις επικοινωνίας μεταξύ του πύργου και των αεροπλάνων. Κάτι που οδήγησε στην αυστηρά κωδικοποιημένη επικοινωνία ώστε ένα ανάλογο ατύχημα να μην μπορεί να επαναληφθεί.

Τα «Μηχανοδηγός: Βασίλη φεύγω;». «Σταθμάρχης: Φεύγεις, φεύγεις». «Μηχανοδηγός: Εγινε, καλό βράδυ». «Σταθμάρχης: Καλή συνέχεια», που αναφέρθηκαν σαν συνομιλία σταθμάρχη – οδηγού αμαξοστοιχίας, μόνο σε κωδικοποιημένη επικοινωνία δεν παραπέμπουν.

Κίνδυνοι στους δρόμους της πόλης

Η Κασσάνδρα δεν προφήτευε τις καταστροφές που πρόκειται να συμβούν και στην Ελλάδα δεν χρειάζεται να είσαι Κασσάνδρα. Είναι αρκετό να κυκλοφορείς στους δρόμους.

Στην Εθνική Οδό, στο τμήμα από τη Φιλαδέλφεια μέχρι το Φάληρο, τα δυστυχήματα με τα φορτηγά που περνάνε στο αντίθετο ρεύμα δεν είναι σπάνια. Σπάνια είναι τα περιπολικά που ελέγχουν τον δρόμο. Για την ακρίβεια, όχι σπάνια, αλλά ανύπαρκτα.

Από το περασμένο φθινόπωρο η άσφαλτος στην οδό Μεσογείων πριν απ’ το Πεντάγωνο στην κάθοδο προς την Αθήνα έχει βυθιστεί. Τίποτα επικίνδυνο στη διάρκεια της ημέρας, που οι οδηγοί δεν μπορούν να αναπτύξουν ταχύτητα, αλλά επικίνδυνο το βράδυ για όποιον πάει γρήγορα και το αυτοκίνητο μπορεί να «σουστάρει».

Προηγουμένως, στην είσοδο του Νομισματοκοπείου υπάρχει ένα κενό στη νησίδα με σήμα που απαγορεύει τη στροφή. Τότε γιατί να υπάρχει το κενό; Για να στρίβουν τα φορτηγάκια του Νομισματοκοπείου αλλά και όποιος άλλος, ώστε να μη χρειάζεται να πάνε πιο ψηλά και να κάνουν αναστροφή.

Ο πρωθυπουργός θα έπρεπε να δημιουργήσει μια υπηρεσία άμεσης δράσης καταγραφής των καθημερινών κινδύνων. Από τη στιγμή που μια υπηρεσία ειδοποιείται να θεωρείται υπεύθυνη. Οσο για τη στελέχωση κάτι δεν πρέπει να γίνει με τη θρυλική πανεπιστημιακή αστυνομία;