Σήμερα το κοριτσάκι έχει γίνει ολόκληρη γυναίκα είκοσι ενός ετών και ο σάτυρος έφτασε αισίως στα ογδόντα του. Ξέρετε ποιο είναι το αξιοπερίεργο -και το οποίο χρήζει άμεσου ελέγχου-, κύριε Τσιάρα, από εσάς που είστε ο πολιτικός προϊστάμενος της Δικαιοσύνης; Οτι ο κατηγορούμενος, ως σήμερα, δεν έχει καθίσει ούτε μια φορά «στο σκαμνί» για να απολογηθεί για τις αισχρές και επικίνδυνες, για την ψυχική υγεία του κοριτσιού, πράξεις του. Επί δώδεκα συναπτά έτη παίρνει συνεχώς αναβολές, με όποιες -ευφάνταστες και μη- δικαιολογίες: Πότε είναι ο ίδιος ασθενής, πότε ασθενεί ο δικηγόρος -και μάλιστα με χαρτιά από δημόσια νοσοκομεία- ή έχει αλλού να δικάσει και δεν γίνεται εκείνη η δίκη να αναβληθεί. Αποτέλεσμα;

Η υπόθεση δεν έχει εκδικαστεί ούτε καν σε πρώτο βαθμό! Και το εξωφρενικό είναι ότι στις 14 Οκτωβρίου για μία φορά ακόμη η έδρα υποχώρησε και έδωσε νέα αναβολή, με διάφορες δικαιολογίες. Μήπως προσδιορίστηκε ο χρόνος της νέας εξ αναβολής δίκης; Υποθέτω ότι ο δικαστής -συνήθως το δικαστικό σώμα είναι ευλαβές- περιμένει να ανακαλέσει ο Θεός εις ουρανούς τον σάτυρο, ώστε να εκδικαστεί στο… ανώτατο επίπεδο η πράξη του. Εννοείται ότι δεν πρόκειται να πάει στη φυλακή ούτε μία ημέρα, στα ογδόντα του, ακόμη κι αν δικαστεί αύριο από… τον Αρειο Πάγο, με fast track διαδικασία.

Πληροφορούμαι ότι ως τώρα η υπόθεση έχει πάρει τουλάχιστον τέσσερις αναβολές! Αποτελεί δίκαιη δίκη μια εκδίκαση η οποία δεν… γίνεται ποτέ; Και, εν τέλει, πόσες αναβολές μπορεί να δώσει η έδρα σε μια υπόθεση που δεν έχει εκδικαστεί ούτε πρωτοδίκως; Πώς δίνεται η μία αναβολή πίσω από την άλλη και ορίζεται η νέα δικάσιμος, με μέσο όρο υποτιθέμενης εκδίκασης τρία χρόνια ως τη νέα αναβολή; Προβλέπεται ή δεν προβλέπεται όριο αναβολών από τον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας και η κατάχρηση του μέτρου συνεπάγεται ή όχι διοικητικές ευθύνες για την έδρα; Δε μπορώ να πιστέψω ότι είναι ανεξέλεγκτοι οι δικαστές, ειδικά όταν αποφασίζουν να μη δικάσουν μια υπόθεση ασέλγειας, η οποία θα έπρεπε – ακόμη και με την όποια καθυστέρηση και με την προσφυγή στον Αρειο Πάγο- σήμερα να είχε ήδη τελεσιδικήσει.

Σκέφτομαι τη γυναίκα που σήμερα στα εικοσιένα της χρόνια, με κάθε αναβολή της δίκης και με ορισμό της νέας δικάσιμου, ξαναζεί τον εφιάλτη που βίωσε στα δέκα της χρόνια. Φαίνεται, όμως, ότι οι δικαστές δεν διαθέτουν αυτή την απλή δική μας λογική. Μια δίκη ασέλγειας μπορεί να αναβάλλεται εις τη δικαστική… αιωνιότητα.