Υπάρχουν λέξεις που έρχονται και φεύγουν, παρελαύνοντας στην πολιτική πασαρέλα, όσο οι προβολείς μένουν επάνω τους. Με το τέλος της χρήσης, κατάχρησης, πιθανής παρερμηνείας τους, ξαναχώνονται στις σελίδες του λεξικού, άλλες κατησχυμένες, άλλες κενές νοήματος, ως την επομένη που κάποιος θα ανασύρει και θα επανακυκλοφορήσει.

Τέτοια λέξη είναι η «συγκάλυψη», που από το 2022 εισήλθε θριαμβικά στο πολιτικό λεξιλόγιο, εν αγαστή συνεργεία ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ. Οταν ηρεμούσε από τη χρήση Ανδρουλάκη, την άδραχνε ο Τσίπρας. Και ο μεν Ανδρουλάκης κατήγγειλε την κυβέρνηση Μητσοτάκη ότι επιχειρούσε τη συγκάλυψη της υποκλοπής των συνδιαλέξεών του, ο δε Τσίπρας κατηγορούσε τον Ανδρουλάκη ότι άφηνε τη συγκάλυψη να περάσει, αντί να την αρπάξει για… να ρίξει την κυβέρνηση Μητσοτάκη! Ολόκληρη η αντιπολίτευση την έκανε σημαία στις εκλογές Ιουνίου 2023 και θριάμβευσε η Νέα Δημοκρατία.

Μεγαλόθυμος ο Μητσοτάκης, αντί να τους φέρει τη συγκάλυψη στο κεφάλι, διευκρινίζοντάς τους ότι πρωτίστως είναι θέμα εθνικής ασφάλειας και συνακόλουθα Δικαιοσύνης, επιχείρησε να αποδείξει το αυταπόδεικτο. Σε ποιους! Στους πολιτικούς αντιπάλους του που στερούνται πολιτικής νοημοσύνης και αντιλαμβάνονται τη Δικαιοσύνη ως «το μακρύ χέρι» της εκάστοτε κυβέρνησης. ΠΟΙΟΣ είναι ο κάθε Ανδρουλάκης που απαιτεί να μένει υπεράνω εθνικής ασφάλειας, πολλώ δεν μάλλον όταν δηλώνει πως καθαρός ουρανός αστραπές δεν φοβάται!

Ξεσηκώθηκε θύελλα από «τους αναμάρτητους» Τσίπρα και Ανδρουλάκη. Και ο μεν Τσίπρας «ξέχασε» ότι παρακολουθούσε πάνω από χίλιους, ως κυβέρνηση, μέσω της τότε ΚΥΠ και ότι κατάργησε να ελέγχουν τις «απαιτήσεις» για παρακολούθηση οι δύο δικαστικοί, αφήνοντας έναν. Ο δε Ανδρουλάκης πάλι καλά που δεν θυμήθηκε ότι, όταν η κυβέρνηση Παπανδρέου, μέσω Τόμπρα, στην ΠΑΣΟΚική οκταετία, παρακολουθούσε τους πάντες -συν Κωνσταντίνο Καραμανλή, συν Κωνσταντίνο Μητσοτάκη-, αυτός ήταν παις. Τσίπρας και Ανδρουλάκης επιδόθηκαν σε δεινές καταγγελίες κατά της υπηρετούσης εισαγγελέως στην ΕΥΠ, αποδεικνύοντας πώς ακριβώς εννοούν τα περί «κράτους δικαίου»: Διά της καταργήσεως της Δικαιοσύνης, αφού δεν εξυπηρετεί κομματικές επιδιώξεις.

Η λέξη συγκάλυψη, για λίγο καιρό, μπήκε στο ράφι της πολιτικής ορολογίας. Αλλά λίγους μήνες μετά επανήλθε δριμύτερη: Εγινε η κυρίαρχη κατά κυβέρνησης, μετά την τραγωδία των Τεμπών. Σύσσωμη η αντιπολίτευση υποστηρίζει πως τα στοιχεία που συγκροτούν την τραγωδία των Τεμπών κρύβονται κάτω από μία πελώρια συγκάλυψη. Οχι πως δεν γνωρίζουν οι αρχηγοί της ότι «πράξη συγκάλυψης», ακόμη και να ήθελε να διαπράξει η κυβέρνηση, δεν είναι εφικτή σε ένα κράτος διάτρητο, όταν ρόλο του «σουρωτήρι» υπηρετούν οι αμετακίνητες κοόρτεις του ΣΥΡΙΖΑ στη Δημόσια Διοίκηση: Από ένιους γενικούς διευθυντές και ειδικούς γραμματείς μέχρι κλητήρες. Η κυβέρνηση, ρομαντική, πιστεύει ότι οι πολίτες διακρίνουν τη συγκάλυψη της πραγματικότητας που επιχειρεί η αντιπολίτευση.

Εν τω μεταξύ, βαδίζουμε προς ευρωεκλογές χωρίς να ασχοληθούμε με τα μεγάλα θέματα της Ε.Ε., που θα έρθουν στο Ευρωκοινοβούλιο. Η συγκάλυψη του περιεχομένου τους καταδύθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ στην κολυμβήθρα κατά τη βάπτιση του μέλλοντος οσίου Κασσελάκη.