Γράφει ο Βαγγέλης Λημνιώτης
Είναι στο πλαίσιο του μηδενισμού της αριστείας που κυριαρχεί τα τελευταία χρόνια; Ίσως να έχει τέτοιο χαρακτήρα. Σε μικρό βαθμό. Περισσότερο νομίζω φταίει ότι όλοι μας έχουμε ανάγκη να επιβεβαιώσουμε τις επιλογές μας. Περισσότερο οι δημοσιογράφοι. Γι΄αυτό εν καιρώ Πανελληνίων βλέπεις τις ίδιες και τις ίδιες αναρτήσεις. «Εγώ δεν έδωσα Πανελλήνιες και ακολούθησα το όνειρο μου» γράφει ο Ταδόπουλος, αλλά στην ουσία εννοεί «Κοίτα εμένα τι τρομερός που έγινα…»
Όχι φίλε. Όχι κάθε φίλε. Οι Πανελλήνιες δεν είναι λόγος ούτε για να νιώθεις υπεροχή έναντι των άλλων ούτε για να νιώθεις μειονεκτικά. Ο καθένας ορίζει τους στόχους του και προσπαθεί να τα καταφέρει αντιμετωπίζοντας τις εκάστοτε συνθήκες. Αν κάποιος ήθελε να μπει σε ένα ΑΕΙ τα προηγούμενα χρόνια έπρεπε να δώσει Πανελλήνιες. Και έχει κάθε δικαίωμα να το βάζει στο ψυχικό του ράφι, ένα τρόπαιο.
Προφανώς και δεν σηματοδοτεί μια αίσθηση ανωτερότητας, αλλά πρέπει να νιώθει περήφανος κανείς με όσα πετυχαίνει. Εφόσον τα έχει θέσει ως στόχους και τα θεωρεί σημαντικά, πρέπει. Προς θεού, δεν υποστηρίζω ότι οι Παννελήνιες είναι ένα ενδεικτικό μέτρο γνώσης και ευφυΐας του κάθε ανθρώπου. Ιδίως όταν αποτελούν κατάληξη δύο ετών όπου δοκιμάζεται σε πράγματα που πιθανώς να μην τα χρησιμοποιήσει για τα προς το ζην.
Ινάσιο Λούλα, ο «πρεσβευτής» του Καλού
Αλλά η ζωή δεν αποτελείται μόνο από πράγματα που στο μυαλό μας φαίνονται χρήσιμα μια στιγμή. Έχει πολλά, απείρως περισσότερα πράγματα που δεν μας αρέσουν. Μέσα από τις Πανελλήνιες μαθαίνουμε ότι δεν είναι όλα μια τόσο εύκολη επιλογή του στυλ «δίνω δε δίνω». Το ζήτημα είναι πιο περίπλοκο και σε μαθαίνει πολλά πράγματα. Όποια επιλογή κι αν κάνεις. Αν δεν είσαι αποφασισμένος και αν δεν παλεύεις για κάθε ευκαιρία που σου παρουσιάζεται, τότε το αν έδωσες ή όχι δεν παίζει κανέναν ουσιαστικό ρόλο. Μπορεί να δώσεις και να οδηγηθείς σε αποτυχία και ο άλλος που τις απέφυγε σε επιτυχία. Μπορεί και το ανάποδο.
Το βασικό λοιπόν δεν είναι αν οι εξετάσεις αυτές προσφέρουν τις καλύτερες των προϋποθέσεων. Είναι αν ο καθένας μπορεί να μάθει κάτι από αυτές. Είτε επιλέγοντας τες είτε αποφεύγοντας τες. Εσύ κι εγώ θεωρούμε τον Ολυμπιακό του 2017 πετυχημένο που πήγε τελικό Ευρωλίγκας, αλλά ένας παίχτης του μπορεί να νιώθει αποτυχημένος που έχασε τόσο εύκολα. Όλα στη ζωή καταλήγουν στο πως νιώθεις εσύ ο ίδιος. Εγώ, ο άλλος, όσοι είμαστε παρατηρητές σου, δεν ξέρουμε τίποτα για τα εμπόδια, τους αγώνες ή τους μη αγώνες σου.
Επομένως μην ακούς κάθε άκυρο προβοκάτορα που προσπαθεί να μηδενίσει τη μία ή την άλλη πλευρά. Αν εσύ πιστεύεις ότι η προσωπική σου δικαίωση έρχεται μέσα από τις Πανελλήνιες, δώστα όλα. Χωρίς να σκέφτεσαι πόσο πέτυχες ή απέτυχες. Αν θεωρείς ότι βρίσκεται σε κάτι άλλο, ισχύει το ίδιο.
[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]