Στην Ελλάδα, δυστυχώς, έχουμε συνηθίσει τις… ανθρωποθυσίες. Πριν από κάποια χρόνια, ο άδικος χαμός μαθητών στα Τέμπη οδήγησε στην κατασκευή τούνελ, όπως κάτι ανάλογο έγινε και στο φονικό πέταλο του Μαλιακού. Ενδεχομένως κάτι θα συμβεί και τώρα για να βελτιωθεί η κατάσταση, αλλά αυτό δεν θα αλλάξει το γεγονός ότι δεκάδες παιδιά χάθηκαν τόσο άδικα, πριν καν προλάβουν να χαρούν τη ζωή.

Πριν από 51 χρόνια (σ.σ. όταν είχε γίνει το σιδηροδρομικό δυστύχημα με 19 νεκρούς πάλι στη Λάρισα) θα φάνταζε παρανοϊκό στην Ελλάδα του 2023 το λάθος στρίψιμο ενός κλειδιού να προκαλέσει μία εθνική  τραγωδία! Κι όμως συνέβη… Την ώρα που έχουμε μία εφαρμογή στα κινητά για να βλέπουμε σε πραγματικό χρόνο τα αεροπλάνα που πετούν και τα πλοία που αρμενίζουν, δεν έχουμε ένα σύστημα για να δούμε που βρίσκονται τα τρένα.

Για 15 χιλιόμετρα το ένα τρένο πήγαινε κατευθείαν πάνω στο άλλο και δεν σήμανε κανένας συναγερμός! Δεν υπήρχε κανένα Gps, καμία επικοινωνία με έναν ασύρματο ή ένα κινητό τηλέφωνο.

Τίποτα, τίποτα…

Το ανθρώπινο λάθος ήταν το τελευταίο από μία αλυσίδα πολλών και διαχρονικών λαθών για το αποπαίδι των συγκοινωνιών στην Ελλάδα που είναι ο σιδηρόδρομος.

Ετσι για ακόμη μία φορά  το πάντα επίκαιρο ερώτημα «Γιατί είμαστε έτσι στην Ελλάδα, ρε γαμώτο;» θα παραμένει ρητορικό.