Δεν αποτελούσε ποτέ, όπως έδειξαν τα παραδείγματα της φασιστικής Ιταλίας και της ναζιστικής Γερμανίας, όπου συμμάχησαν μικρομεσαία αντιδραστικά στρώματα με τις οικονομικές ολιγαρχίες. Οι διαχρονικά έγκυροι «Financial Times» αποκάλυψαν πως η αφρόκρεμα του γαλλικού επιχειρηματικού κόσμου ανησυχεί ελάχιστα έως καθόλου για το δημοσκοπικό 33% της Λεπέν και την προοπτική ανόδου της στην εξουσία. Χάνει, όμως, τον ύπνο της με το 28% του Νέου Λαϊκού Μετώπου (είναι και η ονομασία, βλέπετε, που παραπέμπει στον Λεόν Μπλουμ και το 1935).

Τέσσερα κορυφαία στελέχη επιχειρήσεων και τραπεζίτες δήλωσαν στους «F.T.» ότι η ενίσχυση της Αριστεράς είναι πολύ πιο ανησυχητική για τον κόσμο του κεφαλαίου από ό,τι οι έωλες πολιτικές της Λεπέν για τις φοροαπαλλαγές και τη μετανάστευση. «Οι οικονομικές πολιτικές του Εθνικού Συναγερμού είναι μάλλον ένα λευκό χαρτί, που οι επιχειρήσεις πιστεύουν ότι θα βοηθήσουν να γραφτεί προς τη σωστή κατεύθυνση», δήλωσε κυνικά ηγετικό στέλεχος μιας από τις μεγαλύτερες γαλλικές επιχειρήσεις του Cac 40. «Η Αριστερά, όμως, δύσκολα θα λειάνει τη σκληρή, αντικαπιταλιστική της ατζέντα», πρόσθεσε.

Με το ίδιο σκεπτικό, ένας άλλος corporate leader δήλωσε ανώνυμα: «Αν μου λέγατε, δύο εβδομάδες πριν, ότι ο επιχειρηματικός κόσμος της Γαλλίας θα βασιζόταν στον Εθνικό Συναγερμό θεωρώντας τον πρόεδρο Μακρόν εκτός παιχνιδιού, δεν θα τον πίστευα».

Eδώ και μήνες ο υποψήφιος πρωθυπουργός της Λεπέν, Ζορντάν Μπαρντελά, συναντιέται πίσω από κλειστές πόρτες με τραπεζίτες και CEO, ενώ ο υπεύθυνος οικονομικής πολιτικής του κόμματος, Ζαν Φιλίπ Τανγκί, έσπευσε να καθησυχάσει λομπίστες και επενδυτές ότι θα κινηθεί στην «αξιόπιστη» γραμμή των ελλειμμάτων και των κανόνων των «αγορών». Φανταστείτε η πρόχειρη συρραφή Σοσιαλιστών, Κομμουνιστών, Οικολόγων και του όντως «αδιάλλακτου» Μελανσόν να είχε και κανένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα, όπως το Λαϊκό Μέτωπο του ΄30.